het regent niet meer!

Wij zitten net aan de goede kant van Phuket en hier heb je geen overstromingen! Dit even ter geruststelling van velen. Sinds gisteren regent het niet meer en kunnen we naar buiten zonder paraplu.

Samen met Tjibbe ben ik naar een kookcursus gegaan. Erg leuk maar wel een beetje Jamie Oliver. Het lijkt alsof alles zo gekookt is maar je vergeet alle voorbereidingen zoals het inkopen, snijden en curry paste maken. Alles stond helemaal voorbereid klaar in de juiste verhoudingen dus idiot proof. Als voorgerecht hebben we hele grote garnalen in noodles gewikkels en dan gefrituurd. Heel makkelijk, heerlijk en ziet er goed uit met plum sauce. Daarna groene papaya salade met nootjes, tom kha gai, massaman curry (erg goed) en beef in oyster sauce. Als toetje banaan gekookt in cocosmelk met suiker en een beetje zout. Het was erg leuk om samen te doen.

Verder zijn we druk bezig met het voorbereiden van het laatste stukje van onze reis in het verre oosten. Waarschijnlijk zijn we 1/2 april terug in Amerika en gaan we begin mei met de Argosy caravan richting Florida en dan via de oostkust van Amerika naar Canada.

Dit is de laatste dag met opa en oma. Morgen vliegen ze terug naar Nederland, naar de zon. Eerst nog 1 dagje samen bij het zwembad en naar het strand. Sita is dol op het Thaise eten dus waarschijnlijk vanavond naar de Blue Elephant in het stadje Phuket.

spannend

We keken vandaag op het internet en we zagen dat het Ministerie van Buitenlandse zaken een rood stoplicht had gegeven voor zuid Thailand. En ja hoor daar zitten we net. Ik vind het allemaal heel erg eng om hier vast te zitten. Nadat we die aardbeving hebben meegemaakt zijn we allemaal heel erg geschrokken. Maar we zitten de hele dag binnen tv te kijken. Siebe heeft zoals gewoonlijk weer een vriend maar die gaat hem vandaag weer verlaten. Het regent hier echt de hele dag.

Tjibbe

het regent het regent

Inmiddels zijn we op Phuket beland. Hier is het de bedoeling om 5 dagen op het strand te liggen, te surfen en te boogie boarden na de intensieve week hieraan voorafgaand. We vertrokken vanuit het stralende Chiangmai en komen aan op het grijze Phuket! Wat een treurnis. Dan pas zie je hoe toeristisch het hier is! Normaal gesproken regent het hier pas vanaf Mei maar dit is nu al het tweede jaar dat het eerder regent en hééél veel. Het water loopt nu nog weg maar hoe lang nog ? We lezen, doen huiswerk, knutselen, naaien alle gaten in de kleding dicht en kijken tv. Soms een uitjes naar een koffie tentje en misschien straks tortilla chips in het Hard Rock café. Siebe heeft er geen last van want hij heeft een nieuwe vriend uit Australië. Hij is de hele dag op pad, naar het zwembad, filmpje kijken, detective spelen. Soms komt hij even naar de kamer voor een drankje maar verder zien we hem niet. Morgen gaan Tjibbe en ik op kookcursus. Tom Kha Gai en roerbak groentes staan oa op het menu. Ben benieuwd!

Ik denk dat we maar even samen met deze meneer moeten gaan bidden voor mooi weer. Deze monnik zit in een tempel in Chiang Mai. Hij is niet echt. Een kunstenaar heeft hem levensecht van een soort wax gemaakt met echt mensen haar op zijn arm en pigment vlekjes. We hebben ook zo'n beeld op een tentoonstelling in Grand Rapids gezien in Oktober, toevallig.

het is net een grote snoepwinkel

Allereerst even een wijziging van ons reisschema, speciaal voor onze grote vriend Toon. We gaan niet meer naar Japan en dus ook niet naar Tokyo! Het is veel te gevaarlijk en vooral ook onduidelijk wat er allemaal aan de hand is. We kwamen gisteren iemand uit Japan tegen die er nog helemaal niets van wist omdat ze door Laos was gereisd. In plaats van Japan gaan we naar Indonesië. Misschien blijven we op Bali maar het zou zomaar kunnen dat we gaan rondreizen. We zijn er nog niet over uit maar volgende week vliegen we op Denpasar.

Hier in Chiang Mai is het voor Sita en mij net alsof we door een enorme grote snoepwinkel lopen. Overal mooie handgemaakte tassen, kettingen, lapjes etc. Alles is geborduurd en op een bepaalde manier geweven. Heerlijk om doorheen te lopen. Het is net Loods 5, Pol’s Potten en Sissy Boy Homeland te gelijk maar dan incl. de geur van Thailand en tingel tangel muziek. Peter informeert zo nu en dan wat we nog nodig hebben. Niets natuurlijk maar het is zo leuk.

We hebben allemaal heerlijk geslapen vannacht en om 9 uur zitten we pas aan het ontbijt. Erg fijn als er weer schalen met schoongemaakt fruit klaar staat en iedereen kan zeggen hoe zijn eitje gebakken moet worden. Het hotel brengt elke morgen eten naar de tempel voor de monnikken. De monnikken mogen hun eigen eten nl niet bereiden en ze eten alleen wat ze krijgen. Ze leven volgens 220 regels en staan elke morgen om 5.00 op om te mediteren. Veel kinderen worden naar de monnikken gestuurd voor bijvoorbeeld een jaar om te leren mediteren, luisteren en de beginselen van het boedisme te begrijpen. Je ziet zelfs hele jonge kinderen vanaf 8-9 jaar in oranje kleding. Vanaf je 20^ste kun je pas echt monnik worden. We hebben het eten aan een monnik gegeven en hij heeft voor ons gebeden voor een goede gezondheid en sterke kinderen. Daarna heeft hij heilig water over ons heen gespetterd. De hele stad staat vol met tempels en er heerst een serene rust.

Na het bezoek aan de tempel zijn de jongens alleen in het hotel gebleven, hebben huiswerk gemaakt, gezwommen, gecomputerd en gelezen. Wij zijn wel 2 uur weggebleven en zijn met de tuk tuk naar de markt gereden. Wat een spullen! Gebakken sprinkhanen en rupsen voor opa. Hij weet niet hoe snel hij door moet lopen. Het schijnt toch wel lekker te zijn maar eerlijk gezegd heb ik ook niet de behoefte om een pondje te kopen om het vervolgens in de sambal te dopen. Heerlijk om even rond te lopen. Onderweg hebben we een koffie gedronken en zijn weer met de tuk tuk naar huis gegaan. Morgen vliegen we weer door naar Phuket. Het Loret de Mar van Thailand. Even een paar dagen aan het strand voordat opa en oma weer naar huis vliegen. De tijd gaat snel.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       

Chiang Mai

Deze dag zullen we niet snel meer vergeten! Na een vroeg ontbijt zijn we om 8.30 met de PDA stichting meegegaan. Zij gaan met toeristen op pad en zorgen dat het verdiende geld bij verschillende hill-tribes terechtkomt. Om 9.00 zitten we in een longtail boot en vliegen we een uur lang over de Mekong rivier. 

Onderweg zien we vissers, mensen die kiezelstenen uit de rivier vissen, dames die sla wassen en kinderen die in de rivier spelen. Tjibbe en Siebe zwaaien naar iedereen en willen eigenlijk het liefst met die jongens meezwemmen en van rotsen afduiken maar wij gaan door. We komen aan in een dorpje en lopen naar een plek waar je op olifanten kunt rijden. Wij hebben dat al 2 keer gedaan maar het lijkt ons leuk om het met Thijs en Sita te doen. Lekker relaxt... maar dit hebben we nog nooit meegemaakt. We zitten in stoeltjes op de rug van de olifant en ik wist op dat moment niet dat de tocht 2 uur lang zou gaan duren. Alsof we de zwarte piste afgingen. Berg op en berg af. Dat is nog moeilijk in zo’n ijzeren zitje. Alle spieren aanspannen en zorgen dat je er niet afkukkelt. Takken ontwijken etc. We liepen met de olifant door riviertjes, dorpjes en rijstvelden. Soms keken we even achterom om te kijken of opa en oma nog op de rug van hun olifant zaten maar die zijn er met geen mogelijkheid vanaf te krijgen. In een dorpje zijn we afgestapt en zijn we door de ananas velden naar een ander dorpje gelopen. Langs de weg groeit van alles. Lemon grass zie je overal in de berm, papaya’s, tamarind, appels en besjes hangen aan de bomen. Bij iemand thuis in de open huiskamer hebben we gebakken rijst gegeten aan een lange bamboo tafel op een bananenblad. De oudere mensen in het dorp hebben nog traditionele kleding aan maar de jonge mensen niet meer. Eigenlijk hetzelfde als in Nederland 30-40 jaar geleden met klederdracht. De kostuums bestaan uit een shirt, rok, beenwarmers en heel veel versiersels. Het duurt een jaar om een hele outfit te maken. Vrouwen dragen witte kleding als ze jong zijn. Zodra ze getrouwd zijn dragen ze zwarte- of donker blauwe kleding. In het dorpje hebben we verschillende huizen gezien. De huizen zijn van riet en bamboo gebouwd met een slaapverblijf en een open vuur in het huis om te koken. Het huis staat op palen en eronder lopen dieren zoals kippen, varkens etc. Aan het eind van de dag verkopen een aantal dames avondeten op het dorpsplein en komt iedereen zijn maaltje kopen. Daarna zijn we met het busje terug gegaan. Het was een intense dag nu lekker aan het zwembad.

Na het eten in het restaurant even iets drinken, tassen pakken en dan vroeg naar bed. Dit is de planning. We vertrekken heel vroeg naar Chiang Mai met de bus. Opeens begint het gebouw te schudden en horen we een soort onweersdonderen. Het duurt wel 30 seconden en dan doodse stilte, zelfs de dieren geven geen kik. Dan kan er heel wat door je hoofd gaan!  Wat een intense en angstige ervaring. Je hebt het idee dat het gebouw op instorten staat en bij een volgende schok zal instorten. Misschien iets te veel beelden gezien de laatste tijd. Iedereen rende naar buiten. Peter is met de kinderen in een ander vleugel van het hotel die je niet kunt zien maar kwam gelukkig snel naar ons toe. Na 45 minuten ongeveer is iedereen weer naar zijn kamer en naar bed gegaan. Om 22.00 wordt iedereen weer uit bed gebeld om naar het grote grasveld te komen. Een harde naschok wordt verwacht en in andere steden zijn een aantal gebouwen ingestort. Na 45 minuten kunnen we weer terug, niets aan het handje. We liggen nog niet in bed of het bed en de schuifpui en het bed beginnen weer enorm te trillen. Toch lastig als je 4 hoog slaapt. Hup weer iedereen uit bed en naar het grasveld. Tjibbe en Siebe helpen meteen met zwembad bedden sjouwen, dekens uitdelen etc. We zijn om half 1 weer naar binnen gegaan en ik heb eerlijk gezegd niet super geslapen. Peter en Thijs hebben daar gelukkig geen last van gehad. De hele nacht voelen we nog kleine schokjes en ’s morgens om 7.30 weer een iets krachtigere.

We zijn inmiddels met de bus naar Chiang Mai en slapen op de begane grond en doen vandaag rustig aan. Chiang Mai is een grotere stad en nu slapen we middenin de stad in een authentiek hotel met veel donker hout en bloemen. De jongens zwemmen, oma leest een boek en Pe is met Thijs aan het wandelen door de stad. Vanavond gaan we naar en bazaar. Morgen naar de markt, dat wordt een top dag voor Sita en mij!

aardbeving 7 op de schaal van richter

111 km hm hier vandaan in Birma was het episch centrum van een aardbeving gisteravond om 21.00. Peter was met de kinderen op de slaapkamer en ik zat met Thijs en Sita op het terras. Eerst dacht ik dat er een trein langs kwam, een legerwagen en daana pas beseften we dat het een aardbeving was, 7 op de schaal van richter! De pilaren van het terras (op de derde verdieping) wapperden. Wat een angst. Het is best wel eng nl om een groot stevig gebouw te zien trillen. De vijvers hadden kleine golfjes. Maar goed, we hebben uren met alle hotelgasten op een groot grasveld gezeten todat de meeste aardschokken afgezwakt waren. We gaan nu met de bus naar Chiang Mai. Wat een ervaring...

het Zwarte huis, pottenbakker en een thee plantage

Klop klop om 7.15 klopt opa op de deur. We gaan op pad. Peter heeft een taxi busje geregeld en heeft een aantal dingen uitgekozen die we graag willen zien. Eerst even de 6 kilo was ophalen in de stad. De komende tijd hoeven we qua huishoudelijke taken niets te doen. Niet koken, wassen en schoonmaken. De chauffeur La kent alle plekken die we willen zien en we rijden eerst naar the Black House. Deze keer een zwart huis van de kunstenaar Dr Tawan Duchanee. Hij verkoopt zijn schilderijen en van het opgebrachte geld maakt hij zijn eigen kunst paradijs. Iedereen mag langskomen om van zijn wereld te genieten. Zijn houten huizen zijn zwart geschilderd en hebben prachtige luiken en andere details van naturel kleurig houtsnijwerk. Het mooie van zijn werk en ook van het werk van Chalermchai Kositpipat (de Witte Tempel) is dat ze Thaise technieken op een nieuwe moderne manier gebruikt hebben. De techniek van de muurschilderingen en het houtsnijwerk wordt toegepast in combinatie met moderne vormen. De monnikken komen ook naar deze plekken om te mediteren. Er staan ook huizen in organische vormen, als een vis of een bal. Daarin heeft hij een soort tentoonstelling van schelpen, stoelen gemaakt van buffel hoorns, vlechtwerk etc. Indrukwekkend om zo door iemands levenswerk te lopen. De man van de Witte Tempel heeft berekend dat het complex over 60-90 jaar af zal zijn. Elke morgen stapt hij om 2.00 uit bed om eerst te mediteren en gaat dan aan de slag. Hij weet dat hij het niet af kan maken want hij is nu een veertiger maar heeft al een heel team benoemd die het over zullen gaan nemen. Opvallend is ook het feit dat ze allebei geen entree geld vragen. Iedereen mag ervan genieten en binnenlopen. Degenen die hun schilderijen zelf thuis willen hebben, moeten betalen en daar doen zij alles van.

Na het bezoek aan het zwarte huis zijn we naar aardewerk studio van Doi Din Dang gegaan. Wow.... ongeveer 35 km buiten de stad Chiang Rai. Deze man heeft tentoonstellingen in Europa gehad en heeft hier zijn atelier. Opvallend is dat we gewoon zonder begeleiding rond kunnen lopen. Gewoon over het hele terein. Er staan allemaal huisjes met aardewerk. Een groep mensen is aan het glazuren en schilderen en wij lopen er gewoon door. Walhalla... Mooie vazen, borden, kopjes etc. overal. Een muur van een gebouw met potjes en kopjes, een gallerie met vazen en een leuk klein koffie huisje met heerlijke koffie. Overal hangen plantjes en orchideeën aan de boom. Wat een rust en vriendelijkheid.

Daarna een ritje van 1,5 uur langs rijstvelden, ananas plantages, lychee bomen, over de bergen naar een thee plantage. We hebben daar rondgekeken en iets van het proces kunnen zien. Een dame heeft ons verschillnde soorten thee laten proeven. De Ginseng thee vinden we allemaal het lekkerste, daarna de jasmijn thee en voor Tjibbe hebben we een zak rode thee meegenomen. Siebe windt er geen doekjes om en vindt het allemaal vies. Jammer dat er geen cola thee is. 

weekend market in bangkok en naar chang rai

Zondag zijn we naar de weekend market geweest. Na het ontbijt met de sky train. Het is maar iets van 4 haltes en we zijn er zo. De hitte is behoorlijk maar de meeste gedeeltes van de markt zijn overdekt. Wat een leuke dingen weer, mini poppetjes, tassen etc. Zoveel mooi handwerk, we kijken onze ogen uit. Natuurlijk ook enorm veel prullaria en namaak horloges, t-shirts etc. Na 1,5 uur willen de jongens samen met Thijs en Sita naar huis. Tjibbe kijkt altijd op de kaart en weet feilloos de weg terug te vinden met de sky train. Hij vindt het geen probleem om met z’n vieren onder zijn begeleiding terug naar het hotel te gaan om daar een duik in het zwembad te nemen. Na 30 minuten krijgen Pe en ik al een smsje van hem: hi Pa, we zijn al thuis en het ging heel snel ! Knap hoor dat ze zo terug zijn gegaan met z’n vieren zonder problemen. Wij zijn nog even verder over de markt gegaan. Veel van hetzelfde maar wel even ontspannen zo samen ipv met 6 man naar elkaar lopen te kijken en te zoeken of iedereen er nog is. Daarna nog even een koffie bij de starbucks.

Bij het zwembad is het heerlijk. Thijs is al behoorlijk verbrand. Deze vakantie wil hij niet zoveel in de zon maar zijn gezicht is knalrood. Sita haalt een flesje met zonnebrand uit de tas dat heel goed schijnt te zijn: after sun, niet te geloven! Koeien letters. Thijs:  ja, je moeder moet je in de gaten houden, ze belt nog eens de begrafenis ondernemer als ik lig te slapen!

Om 18.00 zijn we met de skytrain naar de Blue Elephant gegaan. Eerst een cocktail en mocktail (cocktail zonder alcohol). Het interieur is heel mooi. Overal staan boeketten met honderden orchideeën. Het eten is traditioneel Thais en gelukkig niet zo heet deze keer. Heerlijk. Het was een leuke dag.

Maandag zijn we naar Chang Rai in het noorden van Thailand gevlogen. Nu hebben we niet alleen Tjibbe die altijd op tijd wil zijn maar ook opa. Op tijd het hotel betalen, op tijd met het busje alles op tijd op tijd. Dus we waren ruim op tijd op het vliegveld met een grote stapel tassen.  In de camper valt het niet op maar nu naar het vliegveld met allemaal tassen en surfplank, boogie boards, surfpakken. De vlucht was maar een uurtje denk ik (ben even ingedut) en in Chang Rai is het niet zo heet. De rest van de dag hebben we bij het zwembad gelegen en de jongens hebben met oma zitten knutselen.

Vandaag zijn we met de taxi naar de stad gegaan en hebben we even de was weggebracht. Daarna naar een museum over berg volken in Thailand. We gaan overmorgen naar de Karen en Ake Hill tribes. Daarna zijn we met een taxi busje, waar je in Nederland pakketten mee vervoert, naar de Witte Tempel gereden. Lekker zo met z’n zessen in een open wagen, zie de foto hieronder. Heerlijke airco door de gaten in de zijkant. De Tempel is boedistisch en ‘modern’. De kunstenaar Ajarn Chalermchai Kositpipat is al 12 jaar bezig met 60 volgelingen en betaald de bouw zelf van de opbrengst van zijn verkochte schilderijen. We hebben onze ogen uitgekeken! De hele tempel is wit van buiten en beplakt met allemaal spiegeltjes. Binnenin de tempel heeft hij hele mooie muurschilderingen gemaakt. Ze zijn voorlopig nog niet klaar met dit project want er komen nog meer gebouwen bij. Siebe moest weer op de foto met de Thaise dames omdat hij blond haar heeft. Hij kan er nog om lachen. Daarna weer in het busje en nu ligt iedereen weer lekker in het zwembad. Ik ga even kijken of opa wel ingesmeerd is met de goeie creme... 

met z'n allen in de tuk tuk

De eerste dag met z’n allen in Bangkok. Het is inmiddels weer lekker warm, rond de 30 graden. Na het ontbijt zijn we met de taxi naar het Grand Palace gegaan. Peter en opa krijgen een lange broek te leen want je mag daar niet met blote benen rondlopen. Tjibbe wil de hele tijd bij opa en oma blijven. Hij verteld van alles. Het is er prachtig. Dit is voor ons de derde keer maar het blijft mooi en indrukwekkend. Thijs en Sita keken ook hun ogen uit. Je hebt ook een toren met allemaal gouden mozaïk tegeltjes, wel 88 miljoen volgens Tjibbe. Er worden daar ook gebeds diensten gehouden, je kunt offeren etc. Tjibbe heeft opa met heilig water besprenkeld. 

Daarna zijn we via een markt langs de straat naar de grote rivier gelopen die dwars door de stad loopt. Het is een drukte van jewelste maar Thijs en Sita trekken zich nergens iets van aan en we lopen met z’n zessen overal te kijken, te ruiken en te voelen. Opa komt ineens met 10 leuke presentjes voor dames in Nederland van zijn schaats clubje, we kopen leuke badges en hertjes. Peter en Thijs steken overal bovenuit dus die raken we niet kwijt. Tjibbe en Siebe, oma en ik zijn heel blond en zijn ook makkelijk te herkennen. Bij de rivier stappen we op een boot, de Chao Phraya Express. We hangen half naar buiten langs de rand en schieten over het water. Het is een soort stads bus met allemaal haltes. Je hebt een mooi uitzicht. Grote hotels, tempelcomplexen, woonhuisjes op palen staan langs de kant en vrolijk gekleurde boten vliegen langs ons over het water. Als we stoppen moet je je even goed vasthouden omdat ze tegen de kade aanknallen. Langs de kade hebben we ergens wat koffie gedronken. Vervolgens hebben we de grote opvouwtruc gedaan. Tjibbe en Siebe wilden heel erg graag met opa en oma in een tuk tuk. We hebben 2 tuk tuks aangehouden en we passen er allemaal in. Opa en Pe komen met hun hoofd bijna tegen het dakje. Sita en ik kunnen net niet onder het dakje door kijken. Floep floep naar links en naar rechts tussen alle auto’s door. Achter elkaar aan door smalle straatjes. Heel erg leuk!

‘s Avonds zijn we naar een speciaal restaurant gegaan, Bo.lan. Een enorme smaak verrassing, leuke omgeving maar wel erg heet! Tjonge jonge de vlammen schoten uit ons mond en we hadden nog wel mild gevraagd. Vanavond allemaal een kindermenu zonder chili? We zijn behoorlijk aan het experimenteren en vinden allemaal wel iets. Vanavond eten we bij de Blue Elephant. Traditioneel Thais.

thailand

We zijn in Thailand aangekomen!

De dagen in Sydney zijn heel erg leuk gweest. Heerlijk zo’n bruisende internationale stad. Heel anders vergeleken Melbourne. In Melbourne hebben wij veel hippe arti farty mensen, winkels en restaurants gezien. Het is heel Europees. In Sydney hebben wij dat niet echt gezien maar zie je heel veel toeristen, vooral uit Azië.

Het Opera gebouw is heel erg mooi. Deze keer hebben we een rondleiding geboekt. Zes jaar geleden hebben we het gebouw wel gezien maar tijdens een rondleiding kijk je ook achter de schermen en wordt alles verteld. Aan het eind van de jaren 50 heeft men een wedstrijd uitgeschreven voor een operagebouw op een stuk schiereiland. Op dat moment stond daar een heel groot station op. De Deen Jorn Utzon heeft met zijn schets gewonnen. Hij was ver voor zijn tijd uit qua vorm en constructie van het gebouw. Na 10 jaar bouwen heeft hij ontslag genomen omdat hij niet totale vrijheid kreeg van de nieuwe Australische regering. Het gebouw is onder het toeziend oog van Australische architecten afgebouwd en in 1973 is het gebouw geopend. Jorn heeft het gebouw nooit meer willen zien en is 3 jaar geleden overleden. Hij heeft nog wel een prijs gekregen voor het gebouw in 2003. Zijn zoon en kleinzoons zijn architecten en hebben een aantal jaar geleden nog wel een nieuwe aanbouw getekend en begeleid. Het is een prachtig gebouw.

Verder zijn we nog naar het museum voor de moderne kunst gegaan en daar was toevallig een overzicht van het werk van de fotografe Annie Leibovitz! Van 1990-2005. Ook heel interessant en indrukwekkend. Mooi om haar foto’s allemaal bij elkaar te zien en zo groot.

’s Middags zijn we met de boot naar Manly Beach gevaren en hebben we nog een laatste duik genomen in de oceaan. Op de kade van het Opera huis hebben we samen ter afsluiting van Australië gegeten en besproken wat we nu het leukste van Australië vonden. Siebe natuurlijk al zijn vrienden, alle springkussens en het leven in de camper. Tjibbbe vond Warren National Park, Wye River en Yallinup heel erg leuk. Peter’s hoogtepunten zijn Denmark, Wye River, Warren NP, Pinnacles, Dunsborough, het surfen, het zwemmen......alles was eigenlijk leuk. Ik vond Melbourne, de groene heuvels en de verrassende dorpjes aan na honderden kilometers natuur erg mooi. Alle zelfgemaakte baksels die we overal geproefd hebben. Ook de Nullarbor zal ik nooit meer vergeten. Duizenden kilometers met z’n vieren als een team in de camper. Rijdend koffie zetten, brood smeren en Pe die met Tjibbe al om 6 uur van de camping afreed terwijl Siebe en ik nog lagen te slapen.

Nu zitten we in Thailand. We hebben vanmiddag opa Thijs en oma Sita opgehaald van het vliegveld. De piloot van hun vliegtuig uit Nederland was de vader van Lina de Nijs uit groep 8 van de Springschans ! We zagen ineens een bekende voorbij lopen! Wat een toeval om zo nog iemand uit Heiloo tegen te komen!

Morgen gaan we tempelcomplexen bezoeken en samen met opa en oma in een tuk-tuk! Ben benieuwd.

Heel erg bedankt voor alle leuke spulletjes die jullie hebben meegegeven voor ons en de kinderen. De kinderen zitten al uren Donald Ducks te lezen en wij beginnen aan de Elle’s en Privé. 

4 meter hoog houtsculptuur gemist

De laatste dagen in Australië voor deze reis in ieder geval. We komen steeds dichter in de buurt van Sydney waar vandaan we as donderdag zullen vertrekken naar Thailand. Gisteravond is er alsnog een enorme regenbui gevallen. De bui kon je van verre al aan zien komen. Pe en ik zijn nog even gaan in de oceaan gaan zwemmen met de extra hoge golven! Wat een geweld. Als je bovenkomt voel je dat het zoute water met een enorme klap je neus in is gegaan. Alle holtes zijn weer even goed doorgespoeld. Tijdens de regen zaten we net binnen te eten. Hoog en droog in de camper.

Hier nog een foto van een schattig huisje in een prachtige vallei waar ik het de vorige keer over had. 

Vandaag zijn we via de Kangaroo Valley Route naar Kaiwa gereden. Onderweg hebben we hele leuke plaatsjes gezien zoals Milton, Kangaroo Valley en Berry. Allemaal leuk met veel geschilderde houten huisjes, een veranda ervoor en een wilde romantische bloementuin. De winkeltjes in het dorp verkopen vooral kaarsen, wierook, yoga en Bali spullen. Er zijn genoeg koffiehuisjes met verse taart. Allemaal heel leuk maar wij hebben net in het ‘verkeerde’ dorpje gezeten, niet wetende wat er allemaal voor leuks om de hoek lag. Ullabulla heet het dorpje. In een boekje van het info centrum staat een waanzinnig bijzondere wandelroute aangegeven. De Coomee Nulunga Track langs de kust met allemaal aboriginal tekeningen op bomen. Als klap op de toeristen vuurpijl nog de 4 meter hoge Aboriginal spirit, Bunan Yuin, uit hout gehakt. De entree van de wandeling hebben we niet kunnen vinden. Zelfs de locals hebben geen idee waar we het pad zou kunnen zijn. Peter ziet uiteindelijk toch een soort van pad en die hebben we bewandeld. 

Een aantal van de tekeningen hebben we kunnen vinden maar het 4 meter hoge beeld hebben we waarschijnlijk over het hoofd gezien. Gelukkig zijn we niet de enigen die een beetje ‘lost’ rondlopen. Meerder personen vragen ons de weg. Onderweg hebben we nog wel een fijne glanzende zwarte slang gezien. Peter waarschuwt Tjibbe nog maar die schrikt zich wezenloos en springt bijna in één keer op zijn nek. Ik heb geen foto kunnen maken want de slang had het wel gehad met ons en baande zich snel een weg door de struiken.

In Kangeroo Valley hebben we de oudste brug uit Australië bekeken, gebouwd in 1899. 111 jaar oud valt wel mee. Hij ziet er wel erg stoer uit!

Bay Watch

Volgens de berichten zou het de hele week gaan regenen en we hadden op het ergste voorbereid. Vanuit Lakes Entrance zijn we langs de kust naar Broulee gereden. Een heel mooi stuk. Door de regen op de warme grond dampt alles een beetje, alles is verpakt in een zweem. Als je dan door het groene heuvelachtige land rijdt, ziet het er sprookjes achtig uit. Soms staat er een boerderij op een heuvel en daar verzin ik dan hele verhalen bij. Soort kleine huis op de prairie maar dan in de heuvels. Vaak staan de oude wagens en tractoren nog te roesten naast het huis. Johnny Cash heerlijk zingend over zielige situaties op de achtergrond.

En dan... weer door een diepe kuil met onze grote rijdende doos. De jongens schreeuwen of het iets rustiger kan omdat ze loskomen van de achterbank. Zo weer in de realiteit. Prachtig hier maar ik moet er niet aan denken om hier met z’n vieren te zitten. Ben er na jaren wel achter dat ik meer een groepjes mens ben.

Aan het eind van de rit komen we in Broulee aan. De lucht is helemaal opgeklaard en helblauw. Dit hadden we niet verwacht. De camping zit aan het strand en Tjibbe gaat meteen met zijn board onder zijn arm naar de golven toe. Siebe zoekt meteen contact met andere jongetjes en die hebben we niet meer gezien. De golven zijn echt perfect om te boogie boarden en te surfen. Het is hier druk op de camping omdat men hier een extra lang weekend heeft ivm Labour day. Overal spetteren de worsten en bacon op de barbeques. Het ruikt wel lekker maar het camping eten hier ziet er over het algemeen niet super gezond uit. Gek genoeg kun je hier bijna geen verse vis kopen. Het schijnt dat je alleen verse vis mag verkopen als je het zelf gevangen hebt? In de supermarkt hebben ze wel eens vis maar het is allemaal ingevroren geweest. Zelf vis vangen is voor ons geen optie omdat we allebei de vis niet van de haak durven te halen. De vis schoonmaken is al helemaal geen klusje voor ons, doodeng. Zoals die visvriend van Siebe deze week het zaagneusje van 7 cms even van het kopje afknakte en daarna de ingewanden van het lieve visje eruit sneed, kan ik niet aanzien. Ik heb al meteen een band met de vis. Onzin allemaal maar toch. Lekker even mijn kop in het zand steken. We eten vanavond pasta met zalm. Mmmm

Gisteren heeft Peter nog even een Indiaase dame uit het water gered. We hoorden heel veel geschreeuw vanaf het strand. Vanaf de kant probeerden mannen haar aanwijzingen te geven. De dame was in een mui terecht gekomen en werd terug de zee ingezogen. Als een soort vriend van Pamela Anderson, ik weet even de naam niet van die man in Bay Watch, rende Pe het water in en zwom naar haar toe. Ze had een boogie board bij zich maar ging er niet opliggen en was druk aan het vechten om eruit te komen. Peter heeft haar meegetrokken naar de zijkant en toen kon ze er weer gelukkig weer uit. Veel dames uit India gaan met al hun kleding het water in omdat een bikini of badpak te bloot is. Deze dame droeg een spijkerbroek en blousje. Dat lijkt mij ook erg zwaar om mee te zwemmen. Gelukkig is het goed afgelopen. Die Pe toch, bikkel.

We blijven nog een nachtje. De zon schijnt. Ze voorspellen nog steeds regen maar het is nog strak blauw. Misschien slaat het straks om? We zien wel.

het regent !!

De visjes die we van Siebe's Italiaanse visvriend gekregen hebben waren erg lekker. Ik weet niet meer hoe ze heten maar het zijn een soort kleine zwaardvisjes (zwaard is er in de pan af)

We horen al weken lang van het slechte zomer seizoen hier in Australië. Het regent dit jaar extreem veel en het is frisser dan normaal maar tot nu fietsen wij daar een beetje langs en omheen. Nu zitten we er middenin en dan is het treurig op de camping. Gisteren zijn we naar Eden gereden. Prachtige baai. Het is nu mistig en dan ziet het er mooi uit, tussen de buien door. We hebben het grote bed uitgevouwen en hebben Ice Age 2 gekeken. Ook leuk. Het gaat goed met Siebe en zijn bult. Het is nu een blauwe plek. Soms is hij wel erg lastig en dan pakt Peter hem in, in een laken. Het maakt veel veel lawaai.


Onderweg hebben we heel veel bosbranden gezien. De brandweer brandt stukken van de grond vegetatie af. Ik denk voor het uitzicht natuurlijk en omdat het bos dan niet ontoegankelijk wordt. Peter denkt omdat dat voor eventuele latere 'echte' bosbranden veiliger is. Hij zal wel weer gelijk hebben.

Tjibbe heeft vanmorgen een brief gekregen dat hij is aangenomen op het Lyceum van het PCC. Dit weekend hoorden we ineens dat hij nog een motivatiebrief moest schrijven. Even paniek in zijn rustige bestaan, even uit de comfort zone. Gelukkig nu deze brief dat alles goed is. Siebe vindt het jammer voor Tjibbe want anders hoefde hij gewoon niet naar school. Ja zo kun je het ook bekijken. Ik ga even uitleggen dat je tot je 18de naar school moet! Zal wel een enorme klap worden voor hem en kijken hoe hij dat vandaag gaat verwerken. Tjibbe kan niet wachten.

We gaan zo even bespreken wat we gaan doen. Het is weer droog. Gaan we langs de kust of gaan we naar Canberry. Daar is een heel leuk Science Museum, lekker binnen.

Nog 6 nachtjes en dan gaan we de camper inleveren en dan vliegen we naar Bangkok. Vanaf Sydney nog 9 uur vliegen. Daar is het op het moment 35 graden !

dikke bult

Weinig gebeurd de afgelopen 2 dagen. Behalve dan dat Siebe even met zijn kleine blonde koppie op het beton is gevallen met zijn achterhoofd. Samen met Tjibbe zat hij aan een picknick tafel, uit het zicht, huiswerk te maken. Natuurlijk val je dan achterover? Ik kan daar echt niet bij. Gelukkig hebben ze op school een redelijk zachte ondergrond want je weet maar nooit ? Hij heeft een enorme bult en vroeg me vanmiddag of ik die er even af kon snijden. Hij dacht dat de bult vol zat met water net zoals een blaar. Alles gaat weer helemaal goed met hem. We hopen niet dat hij nog maffere dingen gaat doen!

Inmiddels zitten we in Lakes Entrance. Een plaatsje aan de kust 3 uur onder Melbourne. We hebben er goede herinneringen aan omdat we 6 jaar geleden hier ook waren. Op dat moment waren de kinderen veel kleiner, 3,5 en 5,5 jaar en stonden we aan een speeltuin naast de oceaan. Dat mag nu niet meer. Alles is overal iets strenger en je mag niet zomaar ergens staan met je camper, alleen langs de snelweg. We staan er nu om de hoek van dit park op een camping. Na de lange autorit gisteren, doen we vandaag niet veel. Ze hebben regen voorspeld maar er is geen wolkje aan de lucht dus we blijven anders waren we naar Canberry gereden. We gaan eerst naar het strand. Dit is de 90 mile beach. 90 mile witte stranden en er zit bijna niemand. Daarna lopen we naar het dorp. Siebe maakt meteen contact met de visssers. Altijd even een praatje en uiteindelijk staat hij zelf met een hengel in zijn hand te vissen. Wij wachten wel en dat maakt hem niet uit. De mannen komen uit Italië en wonen hier. We krijgen 4 mini zwaardvisjes mee en die gaan zo in de pan. Gelukkig heeft die meneer ze al schoongemaakt ! 

Siebe vroeg meteen: mam , gaan we morgen weer vissen? 

warm weer en warme olijven

Het is mooi weer !!! Heerlijk weer hier in Wye River. Een plaatsje aan de Great Ocean Road. Vanaf zondag morgen schijnt de zon onafgebroken. Heerlijk weer in het water. We hebben allemaal een wetsuit en dat scheelt. Siebe heeft meteen weer 2 vrienden uit Melbourne, Mitchel en Patrick. We hebben hem 2 dagen niet gezien alleen in het donker als hij moest slapen en voor geld om ijs te halen. In het aardedonker hebben we hem bij die familie uit de vouwwagen moeten slepen en dan waren wij nog héééél onaardig en het was veel te vroeg. Het weekend is weer voorbij en hij zal het met ons moeten doen de komende dagen en daarna is het weer feest want het komende weekend heeft Australië op maandag Labourday dus een lang weekend.

Tjibbe heeft vandaag veel gesurfd en het gaat al steeds beter. 

Ik ga ook super op het boogie board en heb al 2 golven meegesurft. Het gaat lekker snel en het water spuit in je gezicht. Aan het eind van de golf moet ik even checken of alles nog goed zit maar dat maakt niet uit want er is toch geen kip. Verder doen we weinig alleen veel lezen. Het is zo vreemd om je niet schuldig te voelen als je leest want we hebben toch niets te doen. Je kunt gewoon 2 uur in de stoel hangen of daarna weer op het strand. Geen boodschappen en geen afspraken die je verstoren. Je leeft half in je leesverhaal en half in de realiteit. Even klepperen( tennissen met houten plankjes) met Pe en de dag is weer voorbij. Morgen weer verplaatsen ? we zien het wel, ligt aan het weer.

Wye River is heel erg leuk. Eigenlijk is er weinig maar wel een leuk café alias store. Ze verkopen precies de lekkere dingen in de winkel en hebben heerlijke wijn en koffie. Wat heel erg lekker is zijn de langzaam geroasterde olijven. Goeie tip voor thuis:

Kalimata(?) olijven met of zonder pit, die aubergine kleurige.

Gepoft knoflook teentje erbij (optional, ziet er leuk uit)

Verwarmen in de oven

Ik heb nog nooit warme olijven gegeten maar het is een aanrader ! In melbourne hebben we warme gemengde olijven gegeten, ook erg lekker. 

goud zoeken in Ballarat

Gisteren hebben we een chocolade fabriek bezocht in Mt Franklin. We kregen een prive rondleiding omdat de tijd van de rondleiding verkeerd in de Lonely Planet stond. Deze mensen zijn bonbons gaan maken met de beste ingrediënten en chocolade uit België. Ze hebben samen ook een heel mooi gebouw en huis gebouwd van hooibalen met klei. Zo blijft het binnen koel in de zomer en behagelijk in de winter. Ze zijn 10 jaar bezig geweest met deze droom en willen nu weer iets anders, heel inspirerend.

We zijn nu in Ballarat. Het is nog steeds bewolkt maar in Ballarat heb je Souverign hill. Het is een nagebouwd goudmijn dorp. Vijf jaar geleden zijn we er ook naartoe geweest en het is erg leuk. Veel mensen lopen er verkleed rond in kleding uit ongeveer 1860. Je hebt bijvoorbeeld een politieman die iedereen in de gaten houdt, een bandje dat speelt en winkelende dames met grote rokken en hoeden op. Maar.... je kunt ook de goudmijnen in en er is een plek waar je goud uit het water kunt vissen en daar willen Tjibbe en Siebe eigenlijk meteen naartoe. We zijn eerst de mijn in gegaan, daarna hebben we gekeken hoe ze suikerzoete zuurtjes maken en Siebe heeft ze natuurlijk allemaal geproefd, niet 1 keer maar minimaal 2 keer. Vervolgens hebben we gezien hoe je van brokken goud een staaf maakt en wie mocht als kind die staaf optillen? Juist ja, Siebe. 3 kilo goud ter waarde van 150.000,- dollar. Ik zei nog dat hij heel snel weg moest rennen of moest proberen om de staaf door te slikken maar de man hield hem heel stevig vast bij zijn capuchon, jammer. Daarna hebben Siebe, Tjibbe en ik heel lang naar goud gezocht. We hebben een paar snippertjes gevonden en meegenomen dus je kunt ze een keer komen bekijken. Er schijnt hier nog veel goud te liggen en mensen zijn nog steeds opzoek naar Gold Nuggets. Het Goudmuseum viel enorm tegen. Ze hebben weinig te melden en het is erg chaotisch opgesteld..

Inmiddels zijn we weer naar het strand, Wye River, gereden omdat de zon schijnt en de voorspellingen goed zijn morgen 25 en maandag 28 graden. De mannen willen surfen en de kust hier heet hier niet voor niets Surfers Coast. Eenmaal na 2,5 uur rijden, komen we echter hier de hoek om en ligt deze baai van Wye River in een dik pak wolken, Pe’s humeur ook. Kijken hoe het morgen is en anders gaan we richting Sydney, daar is het minimaal 26 graden.

Wat opvallend is hier is het volgende. Zodra het onder de 16 graden is, draagt men hier een muts! Dan kunnen we in Nederland wel bijna het hele jaar een muts op doen !

melbourne en daylesford

De afgelopen dagen zijn we in de stad Melbourne  geweest. Druk, druk na alle gemoedelijke rust aan het strand in de week daarvoor. We hebben iets via internet besteld en we werden al gemaild waar we bleven toen we een dag later dan gepland in de stad aankwamen. Meteen alles weer op scherp en opletten. Maar het blijft een leuke stad. We zijn deze keer naar het sport museum gegaan. Heel erg leuk, mn voor de mannen. Je hebt in Melbourne een groot gebied waar alle stadions bij elkaar zijn gebouwd, de tennis banen voor de Australian Open, Het wedstrijd zwembad, het voetbal stadion en wij zijn naar de MCG gegaan. De plek waar men ’s zomers cricket speelt en in de winter Australian Football. Morgen is er een grote wedstrijd dus alles wordt in gereedheid gebracht. Allereerst krijgen we een rondleiding. Het stadion is een grote cirkel gebouwd en biedt plaats voor 100.000 toeschouwers! Het ziet er heel verzorgd uit met veel schilderijen en foto’s van vroeger, erg klassiek. Geschiedenis documenteren zijn ze erg goed in. Onze gids verteltl dat ze sinds haar reis naar Engeland afgelopen jaar niet meer zegt dat iets oud is! Na de hele toer zijn we naar het museum gegaan onder in het stadion. Een giga museum waar je kunt voetballen tegen een soort video scherm met een virtuele keeper, korfballen, australian football, en boogschieten. Met het zweet op ons hoofd kwamen we het museum uit. Super. Niet eens alles kunnen bekijken. Alle sporten waren aanwezig.

Verder ben ik wel weer klaar met 3 mannen in de stad. Ik had nog een creme nodig voor mijn gezicht. De dame in de winkel begon, zoals gewoonlijk, met een enorm verhaal over strakke huid, anti age, etc. Ik luister en geloof dat soort verhalen altijd graag aan. De ogen van de jongens gingen steeds wijder open. Huh? Anti-age? Strakker? Hoe dan? Ze deden hun best om hun lach in te houden. Dat geloof je toch niet, mam? Dus... ik heb wel iets gekocht. Kijken of het werkt. Zie de foto’s de komende tijd.

Het is de laatste 2 dagen iets frisser, 17 graden en geen zon. Het heeft nu geen zin om via de kust naar Sydney te gaan rijden want het is te koud om te zwemmen. Peter heeft een plan bedacht. Eerst gaan we naar Daylesford ten westen van Melbourne. Eerst weer door het glooiende landschap en dan... een heel leuk dorpje. Hoe kan dat toch elke keer weer vanuit het niets. Een winkel met Turkse en India spullen, een 2^de handsboekenwinkel aan het meer en een hele grote 2^de hands hal, The Mill Markets, waarin ieder zijn eigen winkeltje heeft. Een boeing 474 past in de hal. Wat een verrassing. ‘Eat your heart out’. Struinen tussen goed gesorteerde dingen. Daarna iets wat je natuurlijk altijd doet met je kinderen in Nederland op een frisse dag: naar een de Hepburn Spa. In dit dorp zijn veel mineraal bronnen en daaromheen bouwt men Spa’s. Heerlijk in warme-, koude-, zout- en massage baden.

Nu staan we weer op de camping, nog helemaal week van de baden. Er is hier een chocolade fabriek en misschien gaan we nog naar Ballerat. Daar is een oud goudmijndorp. We zijn er 5 jaar geleden al eens geweest maar misschien vinden we deze keer meer goud. Daarna gaat de zon weer schijnen en gaan we als de gesmeerde bliksem weer naar het strand, nog een weekend in Wye River of Lorne waarschijnlijk.