zaterdag 28 mei 2011

Naar Florida

Maandagmiddag zetten we angelique af op vliegveld Orlando. Donderdagmiddag is ze weer terug in Orlando. Even naar haar familie toe. Dat betekent dat we drie dagen onze navigator 'missen'. In de volvo thuis ben ik altijd gewend aan de route planner met een leuke vrouwelijke stem.  Deze leidt mij altijd overal prima en zonder problemen naar toe. Op reis hebben we de
i-pad routeplanner. Geeft ook de files aan en snelste route maar geen stem. Dat verzorgt Angelique. Een korte beschrijving hoe dat gaat op een willekeurige dag.
Angelique :  “Goed de volgende afslag is weg 17”. We rijden al uren op een snelweg en hebben tot nu toe twee afslagen gehad. Ver van te voren vraag ik al wat de volgende afslag is zodat ik het in de gaten kan houden. We zijn onderweg naar Edisto State Park. Ze kijkt op de route planner en waarschuwt me dat de afslag nadert, na vele keren verkeerd gereden te zijn, gaat ze me het nu echt goed vertellen. Beloofd is beloofd. Ok, ik zie hier een afslag maar het geeft niet weg nummer 17 aan. Er staat wel met grote letters:  Edisto Park,  moeten we hier in? Nee, we moeten nummer 17 hebben volgens angelique en hier staat géén 17 bij duss..... Ok rustig doorrijden dus en kalm blijven. Met een joekel van een caravan gaat het allemaal niet zo snel. Net voor de afslag zien we weer het bordje Edisto State Park met een duidelijke pijl. Kijk zeg ik er staat wel dat we hier af moeten naar Edisto State Park. Nee, we moeten nummer 17 hebben. Ik: kijk nog even op de ipad. Inmiddels zijn we al voorbij de afslag. Ja, we moesten toch hieraf volgens Angelique. Ja, maar er stond geen 17 op het bord dus het is niet mijn schuld! De volgende afslag is 6 mile verder.  Tjibbe is er helemaal klaar mee en roept:  ik zei het toch dat we hier er af moeten, ik word helemaal gek van jullie!  Ja wederom een schuld bekentenis van Angelique, ik ben hier niet zo goed in.... Ik vind het zo leuk om om mij heen te kijken...Geloof me dit gebeurt elke dag. Kortom, we waren wel even toe aan een paar mannendagen. Even geen gezeur over zonnebrand creme, opruimen, haren kammen, goed tanden poetsen en vitamines.


‘s  Middags naar het hotel en meteen het zwembad in. Wet and wild geen optie meer want we zijn te laat. Het hotel zwembad voldoet ook prima.  Na 3 uur komen Siebe en Tjibbe er weer uit. We moeten nog eten. Voor Tjibbe een boek via Kindle gekocht. Hij leest zo snel dat er niet tegen aan te kopen is. Derde deel van Percy lightning thief.  Daarna naar Barnes en Nobles weer een aantal boeken gekocht. Siebe twee boeken van Ronald Dahl en Tjibbe 4 anderen. Het is ongelooflijk om te zien hoe makkelijk ze het engels op pakken en het lezen onder de knie hebben. In de hotel kamer wat gegeten, soepie en yoghurt.


De volgende dag  vroeg op naar Universal Islands of Adventure. Als eerste naar Harry Potter land. Nog nooit een boek ervan gelezen maar Tjibbe is er helemaal gek van. Om half 10 zitten we al in de eerste attractie. Geweldig gedaan, je zit in een rollende stoel die alle bewegingen maakt en voor je zie je alleen maar schermen met een giga audio en visueel effect. We doen mee aan een wedstrijd op een bezem steel.  Dit zet de trend voor de komende dagen. De ene is heftiger, spannender  en nog gekker dan de andere. We zitten bijna altijd voorin en dat moet ik bezuren.  We hebben ons niet goed voorbereid en geen idee wat er elke keer gaat komen. In Jurassic park zitten we in een giga boot en varen door het park. Er verdwijnt een draak voor je en opeens val je loodrecht dertig meter naar beneden in een gigabad met water. Kletsnat stappen we er uit en op de foto zien we dat we alle drie doodsbang zijn...Zo hebben ze nog wat attracties waar je kleddernat uit komt. Ik heb het wel gehad maar de jongens weten van geen ophouden en gaan aan het eind van de dag nog 3 keer in Toonland met een boot naar beneden. Groot plezier hebben ze ook met waterkannonnen waarmee ze andere jongens en volwassenen kunnen beschieten. Ik vlucht in mijn boek van Fitzgerald, The Great Gatsby!
Een aantal attracties hebben we overgeslagen. De Hulk is niet te doen, zelfs Siebe zag ervan af. Op weg naar het park is het nog van ik ga alles doen.



Volgende dag Universal, nagenoeg hetzelfde maar soms nog enger.  Ieder van ons heeft wel een rit de ogen dicht gehad. De mummies was voor Siebe te eng. Simsons is voor mij niet te doen en Tjibbe is geen fan van Twister.  Een sprekende, waterschietende fontein zorgde voor heel veel vermaak. Wederom een zeer geslaagde dag. Het hotel is 1,2 mile vanaf het park dus we zijn gaan lopen. De Amerikanen kijken je met grote ogen aan en je komt tijdens het lopen wel andere nationaliteiten tegen. De Amerikanen gaan met de auto... Ook opvallende is de enorme hoeveelheid invaliden die er zijn. Iemand in een rolstoel krijgt overal voorrang incl. familie die je bij jehebt! Dus als je iemand in de familie hebt, neem die dan zeker mee. Ik heb nog nooit zoveel karretjes gezien. Het is allemaal wel perfect geregeld en niets wordt aan het toeval overgelaten want iedereen wil dat je een leuke dag hebt.


Donderdag vroeg op. Om half 4 landt Angelique en we willen naar Kennedy Space center. Het is ongeveer een uur rijden vanaf Orlando. We zijn er om half 10 en 1 van de eersten. We nemen de lange tour waar we alles kunnen zien. Dit betekend in 3 uur met de bus over het terrein. We stappen de bus in en Siebe vindt het al te lang duren.. Misschien niet zo’n goede keuze. Maar de drie uur zijn in no time om. Wat een complex en wat een techniek en ontwikkeling. Alles wordt tot in detail uitgelegd. De spaceshuttle, the orbit, is op dit moment in space. Hij is 5 dagen geleden afgeschoten. Een maand geleden is de shuttle voor het laatst naar het platvorm is gereden en klaar gezet voor de lancering. Ze zijn de stellage bij platvorm 19a al aan het verwijderen. Vanaf nu wordt  de spaceshuttle inclusief lanceer systeem naar het platvorm gereden.  Voor het afschieten van een shuttle hebben ze 1,1 miljoen liter water nodig om de geluidsgolven te dempen anders beschadigen deze de shuttle. De twee raketten worden gerecycled en komen terug op aarde met parachuttes om vervolgens opnieuw gebruikt te worden. We gaan naar de landingsbaan deze is 1,5 kilometer lang. De shuttle heeft maar 1 kans om te landen. Hij kan niet opstijgen en de landing nogmaals proberen. We gaan langs Cape Canavarel waar alle satelieten worden afgeschoten. Het is een giga complex. Hierna zien we een aantal films hoe de apollo 11 en 13 worden gelancheerd. De eerste stappen op de maan. We gaan de shuttle in en we maken in 6 minuten een lancering mee. We worden verticaal gezet, aftellen en daargaan we. Je wordt volkomen doorelkaar geschud en volgens de astronauten benadert het de realiteit. Yeah.
Hierna in een imax theater in 3d een film over de Hubble. Een reis door de galaxy en wat ze nu allemaal ontdekken over de sterren. De beelden zijn overweldigend. Tjibbe vraagt hoe kunnen christenen nu denken dat de aarde onstaan is door god. Siebe is zelfs onder de indruk en wil austronaut worden.  Eigenlijk zou iedereen de aardbol moeten zien vanuit het heelal. Dan zouden de aardse zaken wellicht in een beter perspectief gezet worden. De aarde is een zandkorrel in de grote woestijn. Er valt nog zoveel te ontdekken. Logisch dat de shuttles Colombus e.d. worden genoemd. De komende tijd gaat Nasa weer naar de maan. Het is 30 jaar geleden dat de laatste man een voet op de maan heeft gezet. Ze gaan kijken of we op Mars en de maan kunnen leven. Het ruimte station wordt continu bemand om te kijken hoe we reageren op leven in de ruimte. Waar gaat dit heen en staan we op hetzelfde punt als Columbus toen hij de Atlantische Oceaan over zeilde? Er zijn naast de melkweg nog 1 biljoen galaxies te bezoeken....
Om 3 uur rijden we weg om Angelique op te halen. We zijn geen 1 keer fout gereden maar we missen de stem wel die bij routeplanner hoort. Zijn door gereden naar St. Augustine. Angelique is super blij dat ze is geweest. 


angelique: De jongens vertellen alle avonturen. Als ik Peter mag geloven was het erger dan het programma "try before you die". Ik weet niet of hij zijn hoogtevrees heeft overwonnen of dat het nu alleen maar erger is geworden. Ben blij dat ik weer bij de 'schatjes' ben.

zondag 22 mei 2011

nieuwe plannen


Na het ontbijt zijn we zaterdagmorgen vertrokken richting Charleston. Het wordt iets drukker overal omdat de vakantie bijna gaat beginnen voor de Amerikanen. Vanaf volgend weekend is het zover. Gedurende de reis wordt het steeds iets warmer. Bij vertrek was het 17 graden en nu is het 30 graden! We zitten nu in South Carolina, Edisto. Het Amerikaanse accent is weer behoorlijk veranderd en we moeten de oren spitsen om het te volgen. Het is ongelooflijk hoe de omgeving elke keer verandert. Na een rit van honderden kilometers door de bergen met wilde rhododendrons, van soms 4 meter hoog, langs beide kanten van de weg, zie je nu bomen met een soort droog mos dat als een sluier naar beneden hangt. Verder zie je grote moeras-achtige plekken en hele grote statige huizen met vele pilaren voor de deur. Iedereen heeft een veranda. Of je nu een groot huis hebt of een trailer home. In ieder geval heb je een veranda met daarop minimaal 1 schommelstoel (soms zelfs 6), een hangende schommelbank of iets anders dat schommelt. Hier en daar slaapt iemand in zijn schommelstoel, het ziet er heel relaxt uit. We kamperen op een State Park. We zijn erover uit dat State Parks het mooist liggen. Je krijgt een grote plek en de omgeving is natuurlijk. Je moet altijd vroeg van tevoren boeken want ze zijn zeer populair in de vakantiee houden 5-10 plekken vrij voor onverwachte gasten. Wie het eerst komt, wie het eerst maalt dus dat wordt vroeg opstaan de komende maanden als we ons verplaatsen. Het is zeker de moeite waard!

Ediston Beach State Park is de plek waar we nu staan en aan DE ATLANTISCHE OCEAAN! We houden van strand en vooral de oceaan. Prachtig zijn de bergen en de glooiende landschappen maar het wijdse uitzicht gaat boven alles. Peter en Tjibbe nemen meteen een duik en het valt Tjibbe op dat het water niet zo zout is. Er monden hier vele rivieren uit in de oceaan en misschien zorgt dat voor minder zout? We moeten erg opletten want op dit moment leggen de schildpadden eieren op het strand. s’ Morgens vroeg checken de rangers of ze een groepje eieren zien liggen. De ranger legt een mand over de eieren zodat andere beesten de eieren niet opgegeten kunnen worden. Meestal legt een schildpad 40-50 eieren.Ze komen allemaal uit maar ongeveer 1 schildpad zal uiteindelijk volwassen worden. Ze hebben vele vijanden. Tijdens het leggen van de eieren wordt de moeder vaak gestoord, mn door mensen die ’s nachts gaan speuren voor de schildpadden. De schildpad laat dan min of meer al haar eieren uit zich vallen terwijl ze terug naar de oceaan rent. Deze eieren kunnen niet meer gered worden. Rangers houden de mensen zo veel mogelijk uit de buurt. Binnenkort gaan we met een Ranger mee naar een educatie centrum, daar zal ze alles over de schildpad uitleggen.

Vandaag blijven we hier en zullen naar het strand gaan. De laatste keer in de zee was in Thailand. Het nieuwe plan is dat we niet met de caravan naar Florida gaan. Morgen laten we de caravan hier in het park staan en rijden we met de auto naar Orlando. Daar gaan we een paar dagen rondkijken in de bekende pretparken. Bij elkaar beslaan de parken 69 vierkante kilometer! Disney world, Sea World etc... Wij willen naar Harry Potter Land, dat is net geopend. Universal Studio’s waar je zelf films kunt maken en beleven. Tot slot naar NASA Kennedy Space Center waar ze vorige week een raket hebben gelanceerd. Dan rijden we donderdag weer terug.Het is daar nu erg warm in Florida en we willen keuzes maken. Er is nog zoveel te zien langs de kust van Virginia, New york en Maine richting Canada. 

vrijdag 20 mei 2011

vishelden

We hebben de afgelopen dagen een mooie tocht door het Shenandoah NP en de Blue Ridge Mountains achter de rug. Wat een fotogenieke route! We kunnen natuurlijk niet overal stil gaan staan want dat kost teveel tijd en dan komen we nooit ergens. Deze weg is ongeveer 650 kilometer lang, je komt geen stoplichten tegen en de uitzichten zijn prachtig. Overal zie je in de verte verlaten witte boerderijen wat opzich ook prachtig is om te zien. Zo nu en dan zie je ook een kleine begraafplaats met 5-10 grafen van een enkele familie of wat bewoners bijelkaar omdat een dorp waarschijnlijk te ver is. Deze liggen vaak bovenop een heuvel met fantastisch uitzicht. Niet dat je daar nog veel aan hebt als je daar ligt maar je krijgt anders wel natte voeten, nu niet. De uitzichten zijn adembenemend. Al het groen en de bergen lijken een beetje blauw in de mist. Je ziet ook pluimpjes wolk alsof het rookwolkjes van vuurtjes zijn. Zo is het ook in de Smokey Mountains en daarom gaven de Indianen die naam. 
De jongens vinden het ook wel aardig maar alle uitzichten hebben ze nu wel gezien! Beetje lezen achterin, taal oefeningetjes en op de nintendo. Ze vinden het kamperen het leukst. Lekker op de fietsen rondscheuren, vuurtjes maken en ze zijn nu veel aan het vissen op stekelbaarsjes. Ik stond gisteren te koken in de caravan en mijn 3 stoere mannen stonden als jagers te vissen en allerlei theorieën te bespreken over hoe het moest etc. Zelf hou ik er niet van want ik vind het zielig voor de arme stekelbaarsjes dus hou me op de achtergrond. Opeens natuurlijk beet! Veel geschreeuw alsof het een zalm van een meter was. Een schattig baarsje van 15 cms hadden ze aan de lijn. Jij moet het doen, nee jij, ik durf niet... ik doe niets zei Peter... dus visje op de grond. Watjes. Siebe en Peter durven de gladde huid niet aan te raken en Tjibbe vindt het al helemaal niets. Wat staat je dan te doen als multi tasking moeder? Ik ben natuurlijk altijd het tutje, suf en natuurlijk superdom maar liep naar buiten, greep het visje bij zijn lurven, haalde het haakje uit zijn lip, hup het water weer in en terug naar de pannen op het vuur. Met grote ogen en zichtbaar opgelucht keken ze me na. Ik voelde me even super flex, cool en chill (zoals de mannen vooral zichzelf vinden) Daarna weer een reddings actie van mij want Siebe had nu zijn pyjama broek aan de haak. Hij wilde zijn haak uitgooien, natuurlijk had ik hem al gewaarschuwd want eerst zat ik nl in de weg, met een zwiep via de achterkant, hup zo de haak in zijn knieholte. Helaas is het nu een broek met gat.
Vandaag zijn we het dorpje Asheville ingegaan. Weer een totale verrassing. Wat een leuke plek. Veel eco winkels, yoga en spa plekken, vegetarische restaurantjes maar vooral ook heel veel drukke terrasjes buiten en dat zie je niet veel in Amerika. Je hebt hier in elk dorp vele boekwinkels maar we hebben nu weer een hele bijzondere gevonden: Malaprop’s bookstore and cafe. Heel leuk assortiment en we zijn alle vier weer een kant op gegaan. Peter heeft nog genoeg boeken maar heeft er toch nog 1 gevonden. Siebe en Tjibbe ook. Ik heb vooral rondgekeken in fotoboeken over zigeuners, caravan inrichtingen, log cabin quilting en groenten tuinen etc. dat gaat alle kanten op en zou wel de hele dag in de winkel kunnen blijven want ze hebben ook lekkere koffie.

Nu weer op de camping. Tot onze schrik zagen we net een oudere man gewoon met een revolver rondlopen. Zo’n grote met een lange loop. Niemand schijnt dat vreemd te vinden maar wij hebben het er al een half uur over. Tjibbe heeft gezien dat hij nu op de picknick tafel ligt, het gevaar is geweken.


maandag 16 mei 2011

Tjibbe: terug in amerika

Eindelijk terug in amerika. Wat was ik blij om mijn oude klasgenoten te zien (vooral Lauren mijn nichtje). Oops, iets te ver terug in de tijd. We zitten nu op een campground in Staunton in Virginia. We gaan straks weer een paar uur verkassen met onze camper. Dan gaan we hopelijk langs een toys r us want dan kunnen we eindelijk ons zelf verdiende geld aan Lego Starwars uitgeven. De beer was wel fantastisch alleen wel eng.Omdat misschien de moeder om de hoek stond. Heel mooi natuurpark.

het capitol en de zwarte beer

Het zijn weer een aantal zeer bijzondere dagen geweest. Na de dag met de comedy-train zijn we heel vroeg naar het centum gegaan om nog kaarten te kunnen bemachtigen voor de rondleiding door het Capitol, het huis van afgevaardigden. Geluk! Er zijn nog kaarten en we gaan met onze gids mee. We krijgen een super film over het ontstaan van de Verenigde Staten, de verscheidenheid van de mensen en de waanzinnige natuur te zien. Je baalt bijna van het feit dat je hier niet geboren bent. Het land land van de vrijheid en onafhankelijkheid! Even voor de mensen die me kennen, dit is niet cynisch. Na het filmpje worden we ingedeeld in groep 4. We krijgen headsets en onze gids start. Hi folks i'm glad you are here and my name is Janet. J...A...N...E...T, waarschijnlijk voor de mensen met dislektie onder ons. Een kortdate dame met een hele goeie rondleiding voor jong en oud. Als een meanderend riviertje liepen we achter haar aan, andere groepen ontwijkend en gegrepen door haar verhalen. Je moest dicht bij haar blijven anders viel de verbinding weg. Verhalen over alle beelden, fresco's etc vertelde ze op een innemende manier, soms fluisterend. De schilder die de tekeningen op het plafond in de koepel heeft gemaakt was halverwege. Zijn steiger viel om.... Nu nog zachter gesproken: hij hield zich vast aan de rand van de koepel en.... hij .... (ja ja kom maar op met de nare afloop...) heeft het gered! In de koepel kan het vrijheidsbeeld staan dus je kunt je voorstellen hoe hoog dat is. De Michelangelo van het Capitol is nooit meer naar boven gegaan van schrik en iemand anders heeft het werk afgemaakt. Daarom heeft een persoon op de helft van de afbeelding 2 verschillende schoenen aan omdat iemand anders het werk overgenomen heeft. De Michelangelo was wel dik in de zeventig, vandaar dat hij er waarschijnlijk na 25 jaar wel klaar mee was. Het is een mooi gebouw vol met schilderijen en beelden. Het laatste beeld was van Reagan want je mag er pas staan als je beeld gedoneerd wordt door de staat, je van wit steen of brons bent gemaakt en vooral als je als mens overleden bent. Ik vroeg nl of er ook een beeld van Clinton is, foutje want ik wist niet van de laatste voorwaarde. We hebben afscheid genomen van Janet en zijn blij dat we bij de groep van 5 miljoen mensen horen die zij, volgens haar eigen zeggen, al door het gebouw heeft geleid want ze is de leukste volgens ons. Tenslotte hebben we nog een speech van iemand bijgewoond, in the house of representatives, maar diegene of het onderwerp was niet belangrijk want er was niemand in de zaal. Gekke gewaarwording. Een uur later wordt erover gestemd?

Na deze dagen in Washington zijn we weer toe aan rust en natuur. De camping was nl naast de rondweg, onder electriciteits kabels en vlakbij een spoorweg. Peter had het gevoel dat de caravan trilde van de snelweg. Via de bovenkant van Washington zijn we naar het Shenandoah National Park gereden. De Apalachen van noord naar zuid. Je rijdt over een gebergte en ziet aan de ene kant vlak land en aan de andere kant ook. Heel bijzonder. Je stijgt naar ongeveer 1500 meter en rijdt soms door de wolken. Prachtig! We zijn nog geen 5 minuten in het park en we zien een zwarte baby beer in de boom slapen!
Het is bekend dat hier zwarte beren zijn maar eigenlijk hoop ik ze nooit zo dichtbij te zien na al die verhalen. Hij zag er zo lief uit, we hebben hem bijna meegenomen in de caravan. Wat mij zo verbaasd is dat je in de verte het vlakke land ziet met de lichten van steden en Wal Mart en op hetzelfde moment sta jezelf tussen de beren!

We hebben 2 nachten in het State park, Big Meadows, gestaan zonder electriciteit en water. Heel erg mooi moet ik zeggen. Gisteren hebben we een lange wandeling gemaakt langs een rivier en 2 watervallen. Je loopt half door de wolken en het lijkt alsof George Hamilton hier zijn wazige, mistige foto's heeft gemaakt. Als je ooit nog eens op vakantie gaat is dit echt een aanrader. Je kunt zelfs de Apalachen wandeltocht lopen van Maine naar Georgia. Persoonlijk gaat mij dat iets te ver maar met een caravan is het fantastisch.

Vannacht heeft het heel hard geregend. Met bakken kwam de regen uit de lucht. Gelukkig zitten wij droog maar er staan hier heel veel tentjes en die hangen nu te drogen in een zuinig ochtend zonnetje. Vanavond eten de mannen een rookworst, die we vorige bij de Amish gekocht hebben, met boerenkool. Het weer is wisselvallig maar volgende week zijn we in Florida en daar is het warm.

op bezoek bij Obama

we zijn in Washington. Erg leuke stad. Obama is op het moment thuis in The White House maar we kunnen niet langs voor een kopje thee. Sinds 15 april zijn de regels aangescherpt en komt vrijwel niemand binnen. Er staat enorm veel politie om en op het gebouw incl. scherpschutters. Toch imponerend zo'n gebouw waar heel veel denkwerk wordt gedaan en dat enorme invloed heeft op de rest van de wereld. In de voortuin achter een enorm hek zie je ook nog het groenten tuintje van Michelle Obama (Zij heeft als 1 van haar speerpunten gezond eten en leven. Dit hoort daarbij). Een lapje grond middenin het groene gazon vlakbij het hek. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat Michelle daar op haar crocs het onkruid wiedt. Het stond er wel mooi bij.

Er zijn ook een aantal hele interessante musea. Het Smithsonian National Air and Space museum hebben wij bezocht. Wat een groot museum! Alle Smithsonian musea zijn hier gratis omdat men het belangrijk vindt dat iedereen de musea kan bezoeken.  We hebben een tentoonstelling over de aarde, over vliegtuigen en raketten gezien. Het is eigenlijk teveel. Morgen hebben we een fijn museum, het crime museum. Ja... Tjibbe zag dat in het toilet hangen. Een museum over crimes met ook cyber crimes. Je kunt ook onderzoekjes doen en zaken oplossen zoals in CSI. Ben benieuwd, echt mannenwerk alhoewel er ook altijd hele intelligente, mooie dames in de serie spelen. Eerst heel vroeg naar het Capitol waar je om 9.00 voor de deur moet liggen.

Vanaf de camping hier reizen we per metro. De metro stations zijn erg donker hier, een beetje geheimzinnig. Vanmiddag hadden we een hele soort comedy rit. Ik dacht aanvankelijk dat het en geintje was..... Met een soort van zachte hijgerige stem werd er door de luidspeakers gezucht:

hi customers........this is your viiiieeeennnaa line. ( je zou eens moeten proberen om het hardop uit te spreken). Iedereen kreeg een glimlach op zijn gezicht want het klonk vreemd. ..... this is the l'enfant plazaaa (amerikaan die overdreven frans spreekt) stationnu..... if you think this wagon is to smalll...... use another wagon......s...pr....ea.....dddd..please s...pr....ea.....ddddd. We have 6 wagons, 3 doors each so .........18 doors will open at the left side......so sssspppprreaddddd.

een station verder.....all 18 doors at the right side will open this time so please ssss...prea.......ddd

het was zo grappig en iedereen liep met een grote lach op zijn gezicht naar buiten erg leuk van de chauffeur.

dinsdag 10 mei 2011

Kampvuur fun: s'mores maken

Jaren geleden hebben Siebe en Tjibbe van hun Amerikaanse nichtjes geleerd hoe je s'mores moet maken. Het is een mierzoet hapje die je kunt maken als je een kampvuur hebt. Hier de uitleg door het komische duo Tjibbe ennnnnn.... Siebe! Kmpvuurtjes maken wij altijd 's avonds vandaar dat het een beetje donker is.

http://www.youtube.com/watch?v=MzaaUdjUvHI

Veel plezier met kijken en misschien kunnen jullie het ook in Nederland doen?

Gisteren hebben we ook een kampvuur gemaakt maar waren nog niet helemaal goed voorbereid wat marshmallows betreft. Het is ook wel heel lastig om hier boodschappen te doen in de omgeving. Vandaag vroeg ik aan een dame in de winkel waar je vers brood kon kopen. Well, at the gas station to the left, at the second traffic lights again to the left and then on your right hand somewhere? Ik vroeg hoeveel mile ongeveer vanaf het stoplicht. I think about 5 or maybe 10, i’m not that good at miles... Dat geeft al aan hoever hier alles uit elkaar ligt. Je hebt hier wel veel Mum’s and Pap’s. What? Mum’s and pap’s, een kleine grocery shop van een oud echtpaar. Meestal in de zeventig met een roze en blauwe sweater volledig op elkaar ingespeeld. De één rekent af en de ander pakt in en verteld wat over het weer van de komende dagen. De jongeren doen zo’n winkel niet meer. Vaak is er in de Mum’s and Pap’s geen verse groenten maar wel kant-en-klare pasta sauzen, Campbell soep en brood dat een jaar goed blijft dus voor 1 avond ben je uit de brand maar daarna wordt het moeilijk. Dat kennen wij niet in Nederland omdat we allemaal zo lekker gezellig op elkaar’s lip zitten. Altijd een AH in de buurt.

Pe en ik hebben nog tot laat bij het kampvuur gezeten. Wow, voor ons gaat het buitenleven gaat nu ook echt beginnen.
Tjibbe: pap, zo’n huis vind ik wel een mooi verjaardags cadeau. (Fallingwater)

Siebe over Fallingwater: weet je wat ik hier nou zo mooi vind? Helemaal geen stad omgeving, alleen maar natuur.

maandag 9 mei 2011

fallingwater

We zijn er bijna voorbij gereden! Twee dagen geleden zag Peter ineens dat Het meest bekende huis van Frank Lloyd Wright op onze weg naar Washington ligt! Eigenlijk dachten we dat het iets meer bij New York zou liggen. Vanuit de caravan hebben we via internet kaartjes besteld zodat we niet te lang in de rij zouden moeten wachten. We slapen in Mill Run om de hoek bij Fallingwater. De omgeving is hier prachtig. Heuvelachtig en vers groen. Hier is de lente in volle gang en alle bloesem bomen staan in bloei. Op de Yogi Bear camping rijdt iedereen met een gehuurd electrisch golf karretje van tent naar kampwinkel of zoals gisteravond met de Hummer naar de toilet. Onze caravan is behoorlijk old school in vergelijking met de hele grote, top caravans die hier allemaal staan. Na een moederdag ontbijt van wentelteefjes die ik en Tjibbe gebakken hebben en heerlijk bakje koffie van Pe, zijn we om 11.30 vertrokken en waren we zo bij het huis. Het is prachtig weer, er stroomt enorm veel water door de stroom en waterval, kortom een perfecte dag om het huis te bezoeken. Natuurlijk kennen we het huis van de foto maar de binnenkant is even mooi! Waanzinnig ! Frank Lloyd Wright was 68 jaar toen hij het huis ontwierp in 1935. In 1939 was het huis af. De kamer is heel groot zonder muren, flagstones vloer, leistenen muren en zwart walnoten hout. Te mooi, ik kan het eigenlijk niet uitleggen. Helaas mochten we geen foto's van het interieur maken. Elke slaapkamer heeft een openhaard. De ramen hebben geen sponningen in de hoeken en alle ramen kunnen open zodat je de waterval hoort denderen. In de woonkamer heb je ook een brede stenen trap naar beneden die als airco fungeert als je de luiken openzet en je kunt je voeten even afkoelen in de waterval. De luiken zijn van glas dus werken als een bron van licht. Sinds de bouw van dit huis is hij eigenlijk pas echt doorgebroken. Hij ontwerpt niet alleen het huis maar ook alle meubels, tafelkleden en hij heeft zelfs jurkjes voor de dames in het huis getekend. Dit huis heeft 156.000,- dollar gekost incl. architecten fee!



Na het bezoek aan dit huis zijn we naar een ander huis van Frank Lloyd Wright gegaan. Het andere huis is Kentucky Knob. Een vakantie huis van een andere familie. Het ligt nu helemaal tussen de bomen maar vroeger had je een heel wijds uitzicht. Alles in dit gebouwd in in achthoeken of driehoeken gebouwd. Ook mooi en vooral ook het natuurlijke materiaal gebruik spreekt ons aan. In beide huizen woont niemand meer en is het open voor bezichtigingen. Ben blij dat we dit niet gemist hebben. We blijven hier ook nog een nachtje langer, 3 nachten in totaal. Zo komen we nooit in Florida! Het is onderweg zo ontzettend mooi. Morgen gaan we een stuk fietsen.

zaterdag 7 mei 2011

Ohio- The land of the Amish

Vanmorgen stonden we vroeg op maar iedereen was wel goed uitgeslapen. We gingen zoals normaal weer ontbijten. Toen reden we weg met de auto naar tweede hands hal met allemaal leuke spulletjes. Siebe begon zoals gewoonlijk weer aan mama's kop te zeuren, 'mag ik dit kopen' en dingen zoals 'alsjeblieft, mam'. Zij begon alsmaar meer over te lopen. We hebben we allemaal lekkere potjes jam. Maar we zijn wel benieuwd hoe de peren boter smaakt.

We gingen onder weg even bij een authentiek huis stoppen. Daar kregen we een rondleiding. Toen kwamen we door de tuin aanlopen en zagen we allemaal lege jam potten aan het hek hangen. Dat deden ze vroeger om de bacteriën eruit te branden. Het hek was wel bijna in de fik gevlogen. Ze hadden toen ook nog een outhouse dat is een huis waar je je business in doet. Het huis was heel klein en krap. Van alle spullen die ze over hielden qua kapotte kleren maakten zij bijvoorbeeld een tapijt. Daarna liepen we door naar de kamers van de kinderen. Legde de gids uit dat zij niet kleren met knoopjes mochten dragen omdat dat er te chique uit ziet.

Daarna hebben we nog door hun Barn gelopen. Daar hadden ze al hun paarden, geiten, varkens, kippen, schapen, koeien en konijnen. Daarna hebben we ook nog een ritje met hun normale vervoer middel gereden: de koets.
het was een hele leuke dag en we hebben veel geleerd.


                                                   Tjibbe+Siebe

vrijdag 6 mei 2011

van michigan naar ohio

Eindelijk weer even tijd voor een stukje op het blog. We zijn dinsdag vertrokken. Op maandag heb ik nog samen met Marijke een ‘nederlandse’ ochtend begeleid in de klas van Lauren en Tjibbe. Helaas was de favoriete juf vanTjibbe door omstandigheden niet aanwezig. Tjibbe heeft een kleine power point presentatie voorbereid over Nederland en daarna hebben we poffertjes gebakken en opdrachtjes gedaan. Bijvoorbeeld een stukje engels vertalen in het Nederlands met een woordenboek. Dat is nog best lastig!



We hebben weer van iedereen afscheid genomen en zijn dinsdag morgen rond 11 uur vertrokken richting Monroe. Een plaatsje ten zuiden van Detroit aan Lake Erie. Het is even wennen met de volgeladen caravan achter de auto. De kwaliteit van de weg is ook behoorlijk bepalend voor onze snelheid. Rond de 90-100 kilometer per uur rijden we. De wegen bestaan soms uit betonplaten en dan schudt de auto behoorlijk. Soms rijden we op de middelste baan omdat de weg daar het beste is en dan worden we van links en rechts ingehaald. In Detroit hebben we bij de IKEA nog wat borden etc. gekocht, de jongens hebben een bord zweedse balletjes naar binnen gewerkt en tegen 20.00 kwamen we op een bijna uitgestorven state park camping aan. “het enigste state park aan lake Erie”. Op de foto ziet het er allemaal prachtig en natuurlijk uit maar we staan ingeklemd met aan de ene kant een kerncentrale! en aan de andere kant een kolenfabriek!  Niet te geloven. Het is al laat en we moeten alles uitzoeken qua afvoer etc. dus we gaan niet meer op zoek naar een andere camping. Dit wordt de eerste nacht. Het is ijzig koud buiten en volgens mij tegen het vriespunt. Verwarming aan en snel de gordijntjes dicht zodat we de fabriekspijpen niet zien.

Woensdag zijn we op tijd wakker. Tjibbe en ik hebben het een beetje koud gehad maar de verwachting is dat we het snel warm gaan krijgen nu we richting het zuiden rijden. We hadden ook gewoon de kachel hoger kunnen zetten maar dat maakt zoveel lawaai, dacht Tjibbe. Vandaag gaan we Detroit in naar het Henry Ford museum . Even een uurtje kijken dachten we maar nee, de tour door de fabriek ‘Rouge’duurt al 2,5 uur! Als ik door zo’n museum loop denk ik wel eens hoe weinig ik eigenlijk weet. Ja, ja ze is blond hoor ik jullie denken. Wisten jullie dat Henry Ford de eerste was die een verticale produktie lijn heeft opgezet in de industrie? Dus niet een team dat samen een hele auto in elkaar zet maar ieder een onderdeel. Elk persoon is enkel een kleine schakel in het gehele proces. Enerzijds enorm efficiënt maar als werknemer misschien ook een beetje saai? Hij is 2 keer failliet gegaan maar zijn derde poging om auto’s te produceren is geslaagd. Vervolgens is de fabriek ook alle onderdelen gaan produceren en werden er alleen maar ruwe materialen aangeleverd zodat hij niet meer van zoveel factoren afhankelijk was. Binnen 72 uur kon er min-of-meer vanaf de grondstof een nieuwe auto geproduceerd worden. Het is een interessante tour door de fabriek en een mooi museum met allerlei Amerikaanse uitvindingen en produkten. Hieronder het interieur van een Dymaxion huis, een ronde constructie gebouwd met materialen uit de vliegtuig industrie. Alles ontworpen met als speerpunt, efficiëntie. Apart...

Na dit bezoek zijn we naar Ann Arbor gereden. Een heel leuk studenten stadje ten oosten van Detroit. Er staan hele mooie Victoriaanse houten huizen. Deels bewoont door de rijken en deels omgetoverd als studenten huizen met grappige beelden en fire pits in de voortuin. Het is een leuke mix. Het studie jaar is net afgelopen en iedereen gaat naar huis of gaat door met wat vakken in de zomer. Vier maanden naar huis vindt men hier wel erg veel en blijft dan liever op de campus met vrienden (wordt ons verteld). In het centrum hebben we kaas- en chocolade fondue gegeten. De caravan staat nog op dezelfde plek en daar slapen we nog een nachtje.

Vanmorgen namen we afscheid van de stomende energie fabrieken en zijn we richting het zuiden gereden, Ohio. Naar de Amish Country. Gisteren stonden we ergens op een parkeer terrein en parkeerde er een paard en wagen naast ons! Kun je je voorstellen een groot parkeer terrein zoals bij het Loo in Heiloo en dan een klein schuurtje erop waar de Amish hun paarden met rijtuigje parkeren. Twee donker geklede personen stapten uit om boodschappen te doen. 


Vandaag zien we ook een aantal rijtuigjes en 2 Amish meisjes zijn het tuinhek aan het schilderen. Hun boerderijen zien er perfect verzorgd uit. Toch is het net een film. De omgeving, de rijtuigen en de Amish.  Als we van de snelweg af zijn rijden we nog kilometers door het glooiende groene landschap. Prachtige witte houte boerderijen met veranda’s en grote rode schuren zie je staan. Het graangewas staat als 20 hoog en de blaadjes zitten hier al aan de bomen! Yes! Het wordt warmer! We staan op een mooie camping in Shreve vlak bij Millersburg en Berlin. Morgen gaan we naar een vlooienmarkt, kaas- en wijn huis en kijken we in een winkeltje van een patchwork groep. Ben benieuwd. De fietsen gaan mee want er zijn ook leuke fietstochten.

zondag 1 mei 2011

hi kiddo's!!

ja hoezo, hi kiddo's, wel nu Peter en ik worden kiddo's genoemd! Nu doe ik er natuurlijk alles aan om er jong uit te zien en Peter ziet er ook weer helemaal top uit nu zijn voortand weer heel is ipv de helft maar kiddo's... Deze herfst waren we samen in de caravan winkel van Traverse City en dachten we al te horen dat de meneer achter de balie kiddo zei, maar we verstaan hier wel vaker dingen verkeerd. Nu stapten we gisteren weer de winkel in om de caravan op te halen en zei hij het weer! Wat doe je dan, moet je er iets van zeggen? In Nederland spreekt men ook sinds de jaren '70 over zijn of haar vriendinnetjes terwijl men de veertig al behoorlijk gepasseerd is. Waarschijnlijk willen we allemaal jong blijven. Peter denkt dat het komt omdat hij er vooral jong uitziet, soort van Demi Moore en Ashton. Keep on dreaming...

De caravan staat weer voor de deur en nu begint het reisgevoel bij mij ook weer te kriebelen. Ik vond deze laatste drie weken ook wel weer even lekker in een lekker bed en wat meer ruimte voor iedereen. Je merkt wel dat iedereen meteen weer zijn eigen dingen heeft en minder tijd voor elkaar. De klok en de dagen spelen weer de hoofdrol van ons bestaan. Op reis hebben we geen idee van de tijd en worden we wakker als we allemaal uitgeslapen zijn. Hier hebben we afspraken, feestjes en logeerpartijen. Heel leuk allemaal maar nu weer tijd met z'n vieren. We gaan eerst naar Washington en dan via de Apalachen, Blue Mountains richting Florida. In Atlanta willen we naar het Coca Cola museum en daarna door naar Kennedy Space Center.

Maandag gaan Marijke en ik nog poffertjes bakken en Tjibbe vertelt over Nederland. We willen wat Nederlandse spelletjes doen etc. Dat is weer hun laatste dag op school en zal wel zwaar worden voor de jongens. Ze vinden het erg leuk hier.