terug in honor Michigan

Ja, daar zijn we weer! even een kleine blog-vakantie in de vakantie! Wat een leuke stad Toronto. Erg Europees en hip. Vooral Queen street met kleine winkeltjes vol met art, tweede hands en leuke merken. De mannen hebben allemaal nieuwe schoenen en ik heb zelfs een warme winterjas gekocht! gelukkig op tijd voordat het weer koud gaat worden in Nederland na een jaar overal in de zomer geleefd te hebben. Ik kon geen genoeg van de stad krijgen. Vind het altijd leuk om rond te neuzen dus de jongens zijn samen naar het science museum gegaan en ik heb nog even even een rondje door de stad gemaakt. In het science museum hebben ze wel 4 uur rondgelopen en nog was er te weinig tijd. Hier een foto van een techniek experiment. Tjibbe en Siebe werden meteen op het podium geroepen met hun half lange blonde haar. Dit gebeurt er dus als je je vingers in het stop contact doet!

Dinsdag zijn we de grens van Amerika weer over gegaan en Michigan ingereden. Poe poe wat een gedoe. We zijn weer een uur apart genomen. Men is hier echt als de dood dat we ons hier gaan vestigen. Geen baan, kinderen hier naar school, een huis en auto hier....De nieuwe Esta regeling bepaald dat je 3 maanden in Amerika mag zijn en dan moet je via een vliegveld het land uit. Het telt niet als je even naar Canada gaat met de auto. Begrijpelijk maar goed, na een uur mogen we toch weer door. Alle groentes en fruit zijn uit de caravan gehaald (even vergeten, telt nl niet als je Canada ingaat). Vanaf de grens bij Port Huron is het nog 5 uur rijden naar ons huis aan Platte Lake. In principe willen we nog een nachtje ergens overnachten maar we besluiten in 1 streep door te rijden en komen als verrassing om 20.30 het pad oprijden. Opa, oma en Dave waren verbaast. Wat een surprise. Het weer is mooi en we zijn meteen in het meer gesprongen, bijgepraat en op het pad hebben we nog een nachtje in de caravan geslapen om het af te leren. Er zijn al mensen die de caravan willen kopen maar eerst gaan Cor en Gert Jaap nog een paar weekjes toeren.

Heerlijk weer in het huis. De tuin is weer helemaal mooi. Neef Dave en opa hebben het gras weer helemaal bijgezaaid en het is knalgroen. Tjibbe is meteen met Dave gaan zeilen. Neef Dave is bijna 2 meter en 21 jaar maar leeftijd maakt niet uit. Onafscheidelijk, Tjibbe en Dave. Zeilen, vissen, mountainbiken, zwemmen, volleyballen, beton storten etc. alles samen. Siebe is bij zijn klasgenootje Greg hier in de straat en is weer blij met een speel maatje. Siebe, Dave en Tjibbe zijn ook naar de Cherry Bowl drive-in bioscoop geweest afgelopen donderdag. Ze hebben de achterklep van de auto helemaal volgepropt met kussens, klep open, radio op de juiste golflengte en keihard, emmers met popcorn op schoot en dan samen naar de nieuwste film van Harry Potter kijken. Om half 1 's nachts kwamen ze pas terug. De film begint pas rond half 10 als het buiten donker wordt.

's Avonds maken we vuurtjes en de beroemde smores. We hebben nu een nieuwe variant via Tjibbe's Amerikaanse juf: een bananenboot. een soort gebarbequede banaan met marshmellows erin. Even testen vanavond en dan komt het recept hier op het blog, als het lekker is natuurlijk.

Betsy in de verkoop

Even een dagje niets doen achter de rug. De jongens hebben de hele dag met de lego gespeeld. Pe en ik hebben een stuk gefietst. Deze omgeving is erg mooi aan het Lake Ontario. Gigantisch meer overigens. We zijn ook even naar het dorpje Trenton geweest maar daar valt weinig te beleven. Picton ziet er daarentegen wel erg leuk uit maar daar zijn we als een streep doorheen gezoefd, helaas verkeerd ingeschat achteraf. Het is hier wel wat meer Europees. Veel meer soorten kaas in de supermarkt en  kleinere auto's. Veel mensen uit Quebec zijn hier ook op vakantie en spreken alleen maar Frans. Een beetje Engels Frans. Snap je? Frans op zijn Engels, huh? Knauwerig Frans. dus... Ik heb zes jaar Frans op de middelbare school gehad maar kan hier geen touw aan vast knopen.

Verder niet veel gedaan. Alleen is het nu tijd geworden om de caravan te koop te zetten. We hebben haar een naam geven, Betsy. Gelukkig hebben we dat niet lang volgehouden anders waren we ons waarschijnlijk teveel aan haar gaan hechten. Ze functioneert zo goed voor ons. Helaas wordt het teveel om te onderhouden en zullen we verder geen tijd hebben om met haar op pad te gaan dus moet ze weg. In eerste instantie wilden we de caravan nog bewaren voor later, als wij oud zijn maar dat duurt nog zooooooo lang!

We staan nu op de camping bij Toronto op steenworp afstand van de grootste snelweg door Toronto. Dat is hier vrij gebruikelijk als je dichtbij een stad staat. Morgen laten we de caravan staan en gaan we naar de Niagara watervallen. Daarna rijden we terug naar Toronto en slapen we 2 nachtjes in het centrum van de stad in een hotel, dat is handiger. Peter is er al vaak geweest maar ik nog nooit ben heel benieuwd! Schijnt erg leuk te zijn.

keep you posted.

nellie, jan en jannie

Net op tijd. Een dag voordat de drie maanden in Amerika om zijn, zijn we het land uit. Via het noorden rijden we nu door Ontario, Canada. Heel karakteristiek met huizen van rood steen met wit houtwerk. 

Hier wonen heel veel Nederlandse boeren die hier eind jaren 50 naartoe verhuisd zijn. Schijnt dat 75% van de mensen hier, oorspronkelijk Nederlands zijn.Op de camping hebben we een prachtige plek aan het water. We staan naast familie de Jong en worden uitgenodigd voor een “bakkie koffie”. Dat soort uitdrukkingen kent men nog wel, gezelligheid, bakkie koffie, oliebollen en kroketten. De ouders van Nellie en John spraken vroeger Fries of Nederlands thuis als ze iets in het geheim wilden zeggen maar verder niet. Zo is de Nederlandse taal hier snel uitgestorven. Hun dochters spreken geen enkel woord Nederlands. Eigenlijk drinken we normaal gesproken geen koffie’s avonds maar we wilden niet flauw doen. Na de koffie maakte Nellie haar eigen beroemde Baileys met slagroom, chocolade en van alles, brrrr. Pe en ik hebben de hele nacht met krampen in bed gelegen. Tjibbe vroeg waarom ik van die wallen had en waarom we het drankje niet afgeslagen hadden. Dat vonden we onbeleefd maar ga ik een volgende keer wel doen. Er zijn hier, in Ontario, gigantische boerderijen. De melkkoeien boerderijen zijn volledig automatisch met honderden koeien ipv de 100 koeien die men hier vroeger op 1 boerderij kon melken.. Ze hebben allemaal een chip in hun oor waardoor het geven van voer en het melken door robots gedaan wordt. De landbouw is vooral maïs en graan. Kilometers lang en ver. Vrijwel iedereen heeft een eigen grote groententuin bij zijn huis en de was hangt overal buiten. Iets wat je in Amerika bijna niet meer ziet alleen nog veel bij de Amish. De rode baksteen huizen komen uit de tijd van de loyalisten uit Engeland. Zij zijn hier rond 

1775 naartoe getrokken.

We staan nu op de camping bij Jan en Jannie. Een Nederlands echtpaar van in de 50 die het roer omgegooid heeft en een camping heeft gekocht. Zeven maanden werken en dan vijf maanden op vakantie naar het zuiden van Amerika. Er zijn ook overal mensen die full time in hun caravan wonen. Zes maanden in hetNoorden zoals Canada en daarna zes maanden in het zuiden van Amerika. De temperatuur is hier perfect, 25 graden ongeveer. Morgen trekken we richting het hippe Toronto voor Twee nachtjes en dan een beetje richting Michigan naar het meer.

adirondecks

We zijn 2 dagen in Wilmington, Adirondecks gebleven. Dit gebied stond op mijn lijstje want ik heb ooit een artikel over dit gebied gelezen. Het ligt aan de andere kant van Lake Champlain in de staat New York. Eerst 2 nachten in Burlington, een studenten stad in Vermont. De eerste nacht in Burlington staan we heel mooi. Helaas moeten we de 2^de nacht verplaatsen en dat is minder. In het weekend is het erg druk en sta je hier hutje mutje. We staan knalstrak tussen andere kampeerders met rokende vuren en hijgende honden. Je hebt hier niet zoveel contact met mensen zoals in Australië en Nieuw Zeeland. Iedereen is erg op zichzelf en heeft ook alles dus je hoeft niets bij elkaar te lenen. Er zijn geen gemeenschappelijke keukens en veel mensen hebben eigen douche en toilet.

In Burlington hebben we donderdag avond heerlijk gegeten bij l'Amante. Noord Italiaans (?) en heel lekker, precies goed en niet teveel. De dag daarna zijn we door het plaatsje gefietst. Het is hip met veel modebewuste jongeren die onderling wat lopen te sjansen en te flaneren. Een heel verschil met het nette publiek bij Harvard. Hier verkoopt American Appearel en de Urban Outfitters volgens mij goed. In Boston, Polo en Dockers. Een beetje overdreven maar globaal genomen. Aan het eind van de dag hebben de jongens gevoetbald. We hebben een voetbal mee en er kwamen meteen jongens om een team te vormen. De jongens zijn 16 jaar en zitten op een voetbal academie en reizen heel Amerika door. Ze zijn vanuit Afrika gekomen en vrienden van ze zijn al door AC Milan geselecteerd. Tjibbe en Siebe deden goed mee en de jongens zaten al op ze te wachten!

Zaterdag zijn we met de boot naar de Adirondecks gevaren. een uur varen. We staan op de camping in North Pole, de plek waar volgens de omgeving hier, Santa Claus zijn workshop heeft. Hoe verzinnen ze het. De sfeer is aan deze kant van het meer Lake Champlain is erg rustiek. Prachtige meren met kleine cabins, herten geweien, wollen dekens en sneeuwschoenen. Natuurlijk ook heel veel Adirondeck stoelen !! Je kent ze wel. Heerlijke comfortabele houten stoelen voor in de tuin. In 1932 en 1980 zijn hier de winterspelen gehouden en dat zie je nog overal. Een 400 meter schaatsbaan, ijshockey hal die nog open is, ski-schansen. Daarnaast wordt hier ook heel veel gemountainbiked en geracefietst. De camping waar we op staan is prachtig. We hebben het gevoel dat we hier alleen staan. Dat is natuurlijk niet zo maar je ziet geen buren omdat je in het bos staat.

Erg mooi en sfeervol hier. Prachtige plek om nog eens terug te komen en dan dagenlang te gaan kanoën met een picknickmand mee. 

ijsje of meisje?

vandaag zijn we naar de fabriek van Ben en Jerry's geweest in Waterbury, Vermont. We rijden nl richting Burlington en het is onderweg. Het is een leuk merk en ze hebben het slim aangepakt. Je denkt dat het heel wat is maar de produktie lijn is vrij klein. Goeie PR. Aan het eind van de rondleiding hebben we de nieuwe smaak van mogen proeven met chips en chocolade erin. Gigantisch druk en er werden vele t-shirts verkocht!

Verder is Vermont enorm groen. Het is bekend om de grote boerderijen met rode schuren die overal tussen de heuvels staan.

gesprekje met Siebe:
S: .....en dan zie je een lekker ding
A:  wat bedoel je met lekker ding, een ijsje?
S: nee mam, dat snap je toch wel een M ervoor.

We hebben vandaag ook een Dog Chapel gezien. Als je je hond wilt laten dopen kan dat in Vermont. Alles kan hier in de States.

Siebe is 10

Jongens het is voorbij, we hebben de verjaardag van Siebe gevierd en de cadeaux zijn uitgepakt! Een LEGO space schip van Starwars, een DS spelletje en een nieuw fiets zadel. De taart was heerlijk en 3 kinderen hebben pannenkoeken bij ons gegeten. s' Middags hebben we put-put gespeeld, midget golf. Midget golf is super populair in Amerika. Vrijwel elk dorp heeft minimaal 1 put-put baan maar de Pirate's Cove is het allerleukst.

Op de 4th july hebben we niet veel bijzonders gedaan hier in Acadia. Peter, Tjibbe en ik hebben  gefietst. Siebe is de hele dag bij een vriendje geweest en mocht als klap op de vuurpijl ook nog bij hem slapen ! Een leuk gezin uit Connecticut met een meeeegaaaaa caravan die je achter je truck aantrekt. Slaapplek genoeg, 2 stapelbedden, een slaap bank, een eettafel die naar beneden kan en waar 2 personen op kunnen slapen, en een volwaardig 2 persoonsbed! Twee flatscreen televisies en twee badkamers. Niet te geloven zo groot. Siebe heeft de tijd van zijn leven gehad, op de Wii gespeeld tot 24.00, 3 bakken popcorn naar binnen gewerkt etc. Helemaal afgedraaid kwam hij weer terug, gezellig. Ik begrijp nu wel waarom onze caravan zo cute is, hij is net zo groot als de keuken van die familie volgens Siebe. In Europa kun je zo'n caravan niet kwijt en ik betwijfel ook dat er europeese auto's zijn die hem kunnen trekken. Je bent hier trouwens ook allemaal aangesloten op het riool. Wij zijn samen met de tentbewoners de enigen die gebruik maken van de douches en toiletten.

Verder kan ik nog niet zo goed onder woorden brengen wat ik van Maine vind. Er zijn enorme tegenstellingen. Op sommige plekken langs de kust is het enorm rijk met prachtige houten huizen, wilde bloemen etc en op andere plekken enorm arm. Je ziet veel verlaten huizen, motels en winkels. Kilometers niets te bekennen en zeker geen lekkere koffie te krijgen. Groen, groen en bomen. Sommige stukken zien er uit alsof je in de hemel bent zoals je in films ziet met een wazig, mistig randje eromheen. Het verbaast me ook dat het hier zo groen is langs de oceaan. In Nederland, bijvoorbeeld in Egmond waar ik jerenlang gewoond heb, kunnen weinig planten groeien. Wat grijze distels, helm gras en rozenbottel struiken. Hier groeit van alles. Ik weet het nog even niet. Misschien moet je hier naartoe als je rust nodig hebt. Ik hou wel van een beetje leven na 50 kilometer ipv auto garages. Heel veel houtzagerijen, houtwerk artiesten shows (live sculpturen maken met kettingzagen) en bomen plantages heb je hier. Goed ik moet het even verwerken. Vandaag hebben we een mountainbike route gefietst en Siebe zag enorme eland sporen. Hier heb ik ze op de foto. Mijn teennagel zit er hier nog helemaal op maar een paar minuten later nog maar voor de helft, auw....Was een leuke tocht maar soms iets te heftig vond ikzelf op mijn teenslippers stijl naar beneden. Smalle paadjes met heel veel wortels van bomen. Eerlijk gezegd niet relaxt. Ik maak me dan altijd zorgen over de kinderen die eraf ketsen maar ik geloof dat zij zich meer zorgen om mij moeten maken.

Nu op naar de staat New York en Lake Champlain. Morgen gaan we waarschijnlijk de fabriek van Ben en Jerry's bezoeken. Ben benieuwd. Misschien mogen we alle smaken proeven... 

de spanning is te snijden...

het is bijna zover... In Nederland is Siebe op dit moment officieel jarig maar hier moet hij nog 2 uur wachten. Al weken heeft hij het erover, wat zeg ik, al maanden. Overal waar we komen weet hij een cadeautje. We hebben inmiddels een enorme lijst en sinds een paar dagen staat er ineens een vouwfiets? bovenaan het lijstje. Handig voor in de caravan. Eigenlijk is Siebe een week te vroeg geboren, gelukkig maar want anders was hij bijna altijd in de grote vakantie jarig geweest en dat betekent weinig mensen op zijn feestje en weinig cadeaux. We mogen hem er graag mee pesten zoals vandaag als we een kano huren. o ja Siebe dat is alvast voor je verjaardag... och wat zielig voor Siebe hoor ik jullie denken maar hij gooit zijn verjaardag met alles in de strijd.  Vandaag wilde ik liever niet dat hij met een wild vreemde familie naar het zwembad ging. Ja maar morgen ben ik jarig... Nee Siebe ik ken die moeder niet eens. Vervolgens komt er een gigantische truck langsrijden, helemaal vol met kinderen en de moeder kwam zich even voorstellen. Had Siebe even geregeld. Ok dan en hij klimt weer in die truck.

Gelukkig het is bijna morgen. We hebben geen slingers maar ik ga met toilet papier de caravan versieren. De taart staat al in de koelkast. Heel toevallig kwam er een dame langsrijden op de camping met de klep open van haar auto. De laadbak was helemaal gevuld met vers gebakken taarten en koekjes. De kaarsjes hebben we al wekenlang in huis dus het loopt gesmeerd. Volgens mij hoor ik Siebe praten in zijn dromen over zijn verjaardag. We gaan pannenkoeken eten en Siebe vroeg meteen of hij een vriendje mocht uitnodigen als hij die zou hebben. Prima hebben we gezegd maar het zijn nu al 3 vriendjes en hij heeft ook een vriendinnetje ontmoet... ben benieuwd hoeveel kinderen het er worden morgen.

Overmorgen is Amerika ook jarig. Het wordt een groot feest met veel parade's. Vaak is er 's avonds vuurwerk. Ben benieuwd, nu snel slingers ophangen.

Over 2 dagen dag vraagt Siebe zeker om een ijsje omdat hij de dag ervoor jarig was! Of misschien omdat hij over 364 (incl. 29 febr.) dagen weer jarig is. Tien jaar alweer!

ipad kwijt

Dinsdag en woensdag zijn we in Boston geweest. Peter wilde graag een keer op Harvard kijken. Volgens mij wil hij zich het liefst aanmelden. Het is een aardige stad. John F Kennedy is hier opgegroeid. De eerste dag zijn we met de fiets op de ferry naar het centrum gevaren. Een leuke tocht langs allemaal eilandjes. In de stad is het niet altijd even overzichtelijk met de fiets, automobilisten zijn daar hier niet echt aan gewend. We hebben eerst het Science museum bezocht. Urenlang hebben we allerlei proefjes etc. gedaan. Door de jaren heen hebben we al heel wat van dit soort musea bezocht hier in Amerika omdat het leuk is voor jong en oud. Er is zoveel te doen, te zien en te leren. Die musea zijn hier in Amerika ook super groot en goed! Hier en daar wordt een powerpoint presentatie gehouden over allerlei facetten van de natuurkunde en techniek. Er is ook een foto tentoonstelling over mensen en wat ze elke dag eten. De één eet alleen maar huismerken, de ander drinkt ’s morgens zijn eigen urine, iemand die alleen maar kleine hoeveelheden eet, een dame van de masai die alleen maar melk, geel water uit de put, runderbloed drinkt en rundervlees eet etc. Iedereen heeft een eigen theorie, gewoonte of budget.

Na dit bezoek zijn we langs de rivier naar de wijk Cambridge gereden. Dit is een leuke wijk waar de universiteits gebouwen van Harvard staan. In het midden is een heel groot grasveld met allemaal stoelen. Leuk om te zien. Veel jongeren volgen hier in de zomer bepaalde vakken omdat ze niet 3 maanden naar huis willen of om de niet gehaalde vakken alsnog over te doen. Het was nog vrij druk. Bij Wagamama hebben we wat gegeten en daarna nog een stuk door de stad fietsen naar de ferry. We hebben die van 19.30 net niet gehaald en Peter zette de fietsen op slot. (ipad op een muurtje gelegd) Er speelde een hele swingende band met 70-80 muziek. Barry White en al zijn vrienden. We haalden nog maar net de laatste boot, een uur later. Aan de andere kant merkten we dat de ipad weg was. Balen !! het is ons brein met oa nieuwe ideeën lijstjes, routeplanner. De boot ging niet meer en we hebben de security gebeld van het Hotel bij de pont. We zijn in NY ook al een keer de ipad kwijtgeraakt in een winkel. Op het moment dat we het merkten zijn we meteen terug gegaan met de taxi. De chauffeur had er geen vertrouwen in. Pe sprong de auto uit en wij bleven zitten. Meerdere scenario’s hebben we aan moeten horen van niet te vertrouwen mensen in NY, onbetrouwbaar winkelpersoneel, 5% vindt ooit zijn spullen terug...Pe kwam met een brede smile de winkel uit dus niets aan het handje. 
Nu weer na een kwartier belden we nog een keer en Andrew had buiten rondgekeken en heeft 2 uur later de ipad gewoon terug gevonden!!! Wat een mazzel. nu uitkijken want 3 keer is scheepsrecht!

 

Woensdag hebben we eerst de ipad opgehaald en daarna zijn we naar het JFK museum and library gegaan. Heel indrukwekkend om te zien wat hij allemaal heeft gedaan in zijn korte leven. Tjibbe vond het ook leuk allemaal maar Siebe heeft vooral naar de filmpjes gekeken. ’s Avonds een vuurtje gemaakt en we gaan we verder richting Maine: Vacationland. Elke staat heeft hier zijn eigen slogan die op het nummerbord van je auto staat. New Hampshire heeft : live free or die!!

Wat zouden we voor Nederland kunnen doen?

Siebe:     Nederland: het land van het water

Peter:      Nederland: tolerantie

Tjibbe:     Nederland: de druk van het water

Angeliqu:  Nederland: lekker gezellig