We zijn nu enkele weken thuis en de reis lijkt alweer jaren geleden. Het is ongelooflijk hoe snel je weer in het dagelijkse ritme zit. Het is zelfs lastig om terug te kijken omdat we zoveel verschillende dingen hebben meegemaakt. Af en toe pakken we de fotoboeken erbij die Angelique op reis al heeft gemaakt. Alles lijkt zo ver weg.
Wat is er van overgebleven? De hechte band onderling. Een jaar samen zijn, samen slapen, samen eten, samen lezen en samen boodschappen doen, brengt je dicht bij elkaar. We bespreken bijna alles tijdens het avondeten. Nu heeft iedereen het druk met zijn eigen zaken maar is blij dat er een moment is om bij te praten.
Wat we missen is de eindeloze uitgestrekte en ongerepte natuur. Die is er in Nederland niet meer. Het is hier net Walt Disney. Alles is zo perfect geregeld , uitgekristalisseerd, aangeharkt en zo georganiseerd dat die vergelijking snel is gemaakt.
De vrijheid en ongedwongenheid is weg. We hebben elke dag kunnen kiezen wat we wilden. Het ene was nog leuker en interessanter dan het andere.
Wat Nederland heeft te bieden is gezelligheid en een volk met een enorme driifveer en energie. Opvallend is het gegeven hoe de ouders bovenop de nek van de kinderen zitten qua sport, school, vriendjes etc. Niets is goed genoeg. Er dient gepresteerd worden. Als ik om half 9 naar de ijsbaan rij, zie ik overal mensen fietsen, hardlopen en sporten op de verschillende sportcomplexen.
Hier kan je makkelijk zonder licht fietsen. In Michigan en andere plekken op de wereld is het ’s avonds aarde donker en kun je zoveel sterren zien! Ik dacht op een avond zonder licht naar huis te kunnen fietsen in Michigan. Ik heb het hele stuk moeten lopen met mijn fiets aangezien ik geen hand voor ogen zag en bijna de bosjes in reed.
Welk gevoel overheerst? Voor de jongens ben ik blij om terug te zijn. Ze genieten van hun vrienden en school. Ze maken hun eigen beslissingen en zijn niet meer zo afhankelijk van ons. Zelf had ik nog wel een jaar langer weg willen blijven. Er is nog zoveel moois te zien in de wereld en hier gaat alles toch zijn gangetje en zitten we in de comfort zone...Ik ga maar beginnen met inlezen voor de volgende reis....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten