wereld nieuws

We zijn hier inmiddels alweer 2 weken terwijl eigenlijk al weg hadden willen zijn. De caravan is nog steeds niet klaar? Peter's tand is afgebroken dus hij heeft morgen nog een afspraak bij de tandarts en ik ga met Marijke nog iets typisch Nederlands maken op school als het goed is. Ik dacht eerst een lekkere hutspot maar het worden waarschijnlijk poffertjes. Even uitzoeken hoe dat meel gemaakt moet worden.

Zoals eerder gezegd is Tjibbe alweer volledig opgenomen in zijn klas en Siebe zit sinds 3 dagen ook weer op school. Dat is wereldnieuws! Hij heeft er zelf om gevraagd en het gaat heel erg goed. Ik ging met hem mee en hij werd als een koning ontvangen. We missed you sooooo much! en de jongens uit zijn klas sloegen meteen een arm om hem heen toen ze met hem door de gang liepen. De dag is wel een beetje lang... en hij is doodop als hij thuiskomt. Alles gaat weer razend snel en in het Engels. Het is grappig om te horen hoe hij nu weer half Nederlands half Engels met ons praat.

Verder hebben we een leuke paasdag gehad. Het was droog en de zon scheen. Ze hadden allemaal eieren verstopt in de tuin en nu de kinderen groter worden was het grappig om te zien hoe tieners nog steeds door de tuin rennen om eieren te vinden. Ze hadden ook lekkere zelfgemaakte eieren met rice crispies, pindakaas en chocolade eromheen. We hebben een tijd met de 'bakker' zitten praten. Hij maakt hier heerlijk brood in de omgeveing maar wil niet te populair worden want dat is teveel werk. Voor Peter onbegrijpelijk, als het brood zo heerlijk is kun je het op meer plaatsen verkopen, franchise, grotere fabriek, patent op het recept etc. Gerard (de bakker) zat lekker achterover en liet het allemaal over zich heen komen. Hij vindt het prima zo met zijn steenoven. Het brood wordt nie met gist maar met een zuurdesem gebakken en als we terug gaan naar Nederland krijg ik een stuk mee om het in Nederland voort te zetten, althans proberen om zelf brood te maken.

De kinderen zitten nu op school en wij gaan een stuk fietsen.

de lente begint

1ste paasdag vandaag en een rustige morgen. Het is prachtig weer buiten. Het meer is als een spiegeltje.

Gisteravond waren we hier met 14 man in huis en hebben veel discussies gehad. Marijke was hier met haar gezin. Vrienden van haar David en Amy met gezin en broer. Ja zo gaat dat hier. Je gaat ergens eten en heb je zelf bezoek, dan neem je die mee. Heel makkelijk. Zo gaan wij vanmiddag ook met Marijke mee naar andere vrienden die zelf hun huis gebouwd hebben op 200 acres land. Het is meestal wel de bedoeling dat je iets meeneemt, een Pot Luck, in Nederland noemen we dat nog steeds een Amerikaanse fuif, lekker jaren '70. Het komt hier in dit gedeelte veel voor dat mensen hier naartoe trekken en hun eigen huis bouwen. De discussies die we hier hebben gaat voornamelijk over organic, green en eco onderwerpen. Men vindt hier dat er meer kleine boerderijen moeten komen, alles local moet worden geproduceerd etc. Je ziet dat ook in de winkels "buy local". China heeft een zeer slechte reputatie en alles wat daar vandaan komt is bij voorbaat slecht. Misschien moeten we 100 jaar terug, werd zelfs genoemd...

Genoeg stof om over te praten en vooral met Peter erbij die alles in China wil produceren. Straks gaan we even fietsen en dan naar Bobby en Christen. Men kent hier geen 2de paasdag dus morgen weer een gewone dag. Goede Vrijdag is hier wel een soort feestdag en krijgen veel mensen vrij. We weten nog steeds niet precies wanneer we vertrekken maar het zal na woensdag zijn. Tjibbe zit nog steeds op school en zijn juf, mrs. Micinski dreigt de caravan toe te takelen zodat we later vertrekken en Tjibbe op school kan blijven. Hij zit er al weer helemaal in, doet met alle lessen en boekbesprekingen mee.

naar de kappert

dat is toch wel heel lastig op vakantie. In Heiloo ga ik altijd naar de Aveda kapper en ben heel tevreden. Hoe leg je hier in Traverse City, US, uit dat je niet te tuttig haar wilt, beetje los, niet al te jong en weinig onderhoud. . Ik heb ooit eens een föhn moeten kopen omdat ik  mijn haar kort wilde in een vlaag van verstandsverbijstering na een bevalling. Schijnen vrouwen vaker te doen, ik dus ook. Alleen met veel gel en föhnen kreeg ik er een beetje volume in. Als ik geen tijd had of een muts droeg, lag mijn haar plat op mijn schedel. Hoe doet iedereen dat toch? Om nou te zeggen graag zoals Madonna of Gweneth Paltrow klinkt ook een beetje zielig als je de 40 gepasseerd bent. Of met een foto van een van de angels van Victoria Secret? Goed ik had er zin in, even mijzelf verwennen. Wimpers verven (ook weinig onderhoud, ik lijk wel lui) Een dame van 24, ik had haar 30 ingeschat, deed haar uiterste best.Snel een zwarte cape om en daar zit je dan met gewassen haren in de spiegel te kijken! Ze zouden iets aan die capes moeten doen.  Het begon goed alleen allemaal onzin verhalen en onzin vragen. Ik had heerlijk mijn Jo Nesbo boek van de Sneeuwman willen lezen maar ze vroeg mijn leeftijd. Foute boel! Mijn haar werd steeds korter en bijna op één lengte. Vervolgens vroeg ze of ik kinderen had. Nadat ze hoorde dat ik 2 kids van 11 en 9 heb,  ging ze helemaal los met het föhnen terwijl ik om een los kapsel had gevraagd. Ik ben in een relaxte bui op het moment dus dacht: laat maar gaan. Het resultaat is dat ik een kapsel heb zoals Martha Stewart. Ik wist niet dat ik dat kon met mijn haar! Ik kan zo met een avondjurk naar de trouwerij van Kate en William. De cape ging af en daar stond ik mijn spijkerbroek met gaten en laag kruis en mijn oversized t-shirt met fluor print en Martha Stewart kapsel! Wat was er fout gegaan. Waarschijnlijk kom ik over als een oudere dame, denkt Pe? Of kleed ik me te jong? Gelukkig sneeuwde het en heb ik buiten meteen mijn haar nat laten sneeuwen, speltje erin en elastiekje. Ik ga voorlopig niet meer naar de kapper en wacht wel tot in Nederland. En nee... ik heb geen foto.

tjibbe kwijt

Er ligt een dik pak sneeuw van ongeveer 10 cms. Peter is extra vroeg uit bed gegaan om de auto uit te graven omdat Tjibbe om 7.30 op school moet zijn. Nadat hij Tjibbe heeft afgezet, zijn wij relaxt gaan ontbijten. Natuurlijk wil Siebe graag met zijn neefje Ezra spelen. Even naar Marijke bellen en dan blijkt dat alle kinderen vandaag geen school hebben. Iedereen is al om 4.00 vanmorgen gebeld. Alle sneeuwwagens zijn al 'opgeborgen' en de bussen kunnen niet rijden. Wij staan natuurlijk niet op de bellijst dus weten van niets en het is inmiddels al 9.15! Oom Will gaat kijken want hij is in de buurt van school maar niemand te vinden. Peter is meteen naar school gereden en was zo weer terug. Onderweg heeft hij Tjibbe opgepikt. Tjibbe is naar huis gaan lopen en had hele koude voeten. Je moet je voorstellen dat de afstand ongeveer van Egmond aan zee naar Heiloo is! Hij heeft ook nog geprobeerd te liften maar de meneer die stopte, moest de andere kant op. Gelukkig is hij weer terecht!

Ik hoor jullie al denken. Heeft hij niet gebeld? ja, de school was gewoon open maar er was helemaal niemand binnen. Tjibbe heeft de telefoon gepakt maar kon ons allemaal niet bereiken....

sneeuw

het is niet te geloven maar het 20 april en het sneeuwt hier! niet kinderachtig maar gewoon een pak sneeuw waar we in Nederland van dromen met kerst. De mannen zijn nu buiten voor een sneeuwballen gevecht. Het enige nl wat Tjibbe de afgelopen maanden heeft gemist, is sneeuw en snowboarden. Wie weet morgen ? Voor ons is het leuk maar bij de mensen hier komt het nu na 5 maanden sneeuw de neus uit.

Verder niet veel nieuws. We wachten op de caravan. Men is bezig om de laatste dingen te repareren en begin volgende week is hij klaar. Tjibbe zit inmiddels toch weer op school als visitor. We moeten oppassen want bij de douane was men niet zo blij. Gisteren is hij weer voor het eerst naar zijn klas gegaan en hij werd weer warm ontvangen. Siebe heeft er zoals verwacht geen behoefte aan. Hij vindt het Nederlandse schoolwerk meer dan genoeg.

Verder hebben we gezinsuitbreiding. Vanwege de vele muizen onder het huis hebben we de poes van Marijke te leen! Wie had dat ooit verwacht dat er bij ons een dier in huis zou komen! Het allervreemdste is dat Peter er normaal gesproken allergisch voor katten is, maar nu heeft hij er geen last van. (dat is dus geen excuus meer voor de kids) Tjibbe en Siebe willen om de beurt met de poes, Caramel dip, op schoot. Verder is het voor mij een makkie, een beetje water en geen eten want die muizen moeten op...Wel leuk zo voor een weekje maar hij gaat niet mee in de caravan.

hongkong en grand rapids

Zo even een kleine blog 'vakantie'. De tijd vliegt voorbij en we zijn alweer een weekend op pad geweest. Allereerst nog even de dag in Hongkong. Wat een stad! Het groeit waar je bij staat. Enerzijds zie je nog steeds de winkels van de Chineese kruideniers met gedroogde paddenstoelen, zeepaardjes en herten geweien etc. waar je alle ingrediënten kunt kopen voor 'toverdrankjes'tegen alle kwalen. Anderzijds de vele nieuwe moderne winkels met rijen mensen voor de deur zoals bij Gucci en Chanel. Gebouwen met die je een jaar geleden met mooie verlichting vooraan zag staan in de skyline, zie je nu niet meer omdat er een nieuwe en nog hogere toren voor staat. Fasinerend. We hebben een leuke dag gehad en zijn nog even met de Star ferry naar de overkant gevaren.

 Tjibbe heeft de hele dag met zijn Mandarin woordenboekje gelopen en probeerde alles in het Chinees te vragen. Iedereen antwoordde in het Engels terug.

Dit hierboven is ons uitzicht over de rivier en naar de andere kant van Hongkong. 17 jaar geleden kwam ik hier voor het eerst en toen zwommen er nog mensen in de rivier. Dat kun je je nu niet meer voorstellen met al die grote boten en cruise schepen.

Na deze enerverende dag zijn we om 22.00 naar het vliegveld gegaan om vervolgens aan onze 12 uur in het vliegtuig naar Amsterdam te beginnen, vervolgens 8 uur naar Detroit en tenslotte 45 minuten naar Traverse City. Daarna nog even zoals eerder vermeld een intense douane controle. Om 19.00 Amerikaanse tijd zijn we in bed gestort.

Vrijdag hadden we weer een nieuw avontuur. Nichtje Lauren heeft met haar team meegedaan aan de Odyssey of the Mind. Je krijgt 2 problemen die je op moet lossen met een vast team van ongeveer 6-8 klasgenoten. Het eerste probleem mag je voorbereiden en jou oplossing mag je dan in de vorm van een toneelstukje van 9 minuten, sharp, uitbeelden. Het tweede probleem is ad hoc. Je krijgt de vraagstelling en deze moet je spontaan oplossen. Het gaat om de creativiteit van de oplossing, teamwork etc. Heel erg leuk om te zien. Haar team was al door de districts kwalificatie dus nu naar Grand Rapids met z'n allen. De wedstrijd is op de Davenport University. Wat een sfeer. Hele grote gebouwen met een enorm parkeerterein, mooie sportvelden, mensa, slaap verblijven, enorme bibliotheek en sportzalen. Zoals je dat uit de film kent. We hebben in de stad geslapen omdat Lauren haar voorstelling al om 8.20 had. Vanaf 8.40 verder wachten op de uitslag om 17.30! Je gelooft het niet maar we kwamen bekenden tegen en hebben de hele dag met de gepraat. Even naar de winkel van meneer van Veen geweest om kaas, drop, casave chips en wilhemina pepermunt te kopen. Er wonen hier heel veel mensen die oorspronkelijk uit Nederland komen. Familie Boukema, Eikenhout, Vienstra etc. Veel friese namen maar bijna niemand spreekt Nederlands meer. De uitslag werd op de Amerikaanse manier gedaan. Eerst werden ik weet niet hoeveel mensen gehonored, daarna nog even het riedeltje met je hand op je hart naar de Amerikaanse vlag met 4000 man tegelijk etc.etc. Uiteindelijk liepen we om 20.00 de deur uit en het was gaan sneeuwen! 2,5 uur door de sneeuw. Snijdend koud hier. De Uggs en het thermo ondergoed zijn weer aan. Vandaag zijn we begonnen met de voorbereiding voor de reis van de komende 3 maanden. Eerst weer even naar de kapper en de caravan klaarmaken en dan naar de zon in Florida. Misschien eerst naar Washington. Je weet het nooit met ons. Blue Mountains, Keys, Quebec en met de trein door Canada naar een eco lodge. Dat staat nu op het lijstje.

we zijn in Michigan!

Het sneeuwt hier een beetje! Even een heel kort mailtje vanuit de bibliotheek van Frankfort Michigan. Na 21 uur vliegen van Hongkong - Amsterdam - Detroit - Traverse City zijn gisteravond aangekomen. In Amstrdam even koffie gedronken en bijgepraat met vriendin Bar. Zoals gewoonlijk bijna weer vliegtuig gemist vanwege enorm lange rij bij de douane en boarding op Pier E 22, helemaal het uiterste puntje van Schiphol. In Detroit zijn we apart genomen door de douane en helemaal apart van elkaar uitgehoord. De kinderen hadden hier niet naar de public school gemogen. Dat is ons niet verteld maar goed door deze actie weer bijna het vliegtuig naar Traverse City gemist. Morgen hebben we weer internet en dan meer verhalen.

koken, scooteren en een massage

Kookles met Tjibbe.  Vandaag zijn Tjibbe en ik op indonesische kookles gegaan bij Kadek. Na de fietstocht van afgelopen maandag hebben we bij de vrouw van de fietstochten koning thuis gegeten en het was heerlijk. We hebben meteen gevraagd of ze ons les wilde geven en dat wilde ze. Om 8.30 worden we opgehaald. We zijn eerst naar de markt gegaan, Peter en Siebe gingen mee. Voordat de toeristen markt begint, is de markt gevuld met kraampjes van vrouwen die fruit, kruiden, rijst, vis etc verkopen. Ze staan er tot 10.00. Iedereen haalt dan wat zij nodig heeft voor die dag en gaat meteen naar huis om te starten met koken. ’s Morgens vanaf 11 uur heeft men het eten klaar  in de keuken en iedereen kan de hele dag binnen lopen om iets te eten. Men eet het eten niet noodzakelijk warm en het maakt ook niet uit hoe laat je gaat eten. Men eet ook niet samen aan tafel.

Na de inkoop op de markt zijn Tjibbe en ik mee gegaan naar het huis van Kadek. Voordat we het weten, zijn we aan de slag. Eerst alles snijden en klaarzetten.  Dan pief paf poef, heen en weer rennen, tjibbe aan de barbeque met de saté,  en klaar waren de 9 gerechten ! Niet te geloven. Binnen 1,5 uur.  We gaan het thuis reproduceren, wie als proefkonijn wil fungeren is welkom. Het ziet er zo makkelijk uit maar dat is ook zo met Jamie Oliver. Hij doet ook alles lachend terwijl ik elke keer weer  met het zweet op mijn rug sta te koken en er minimaal 2 keer zo lang over doe. We hebben oa echte pindasaus van pinda’s gemaakt, tempe manis, smoked duck en chicken (voor de carnivoren) , tofu met pindasaus, sayur urab, gado gado, mie goreng en zwarte rijst pudding.  Peter en Siebe zijn gekomen om ons te helpen met opeten want het is erg veel!

Vrijdag hebben we weer gescooterd en gisteren zijn we met de scooter naar de organische boerderij van Marjan gereden. Marjan heeft haar reclame bureau in Amsterdam verkocht en heeft een villa aan zee gebouwd. Na een paar jaar verveelde ze zich toch en is via via een organische farm begonnen.  Erg leuk om te zien maar we kregen niet de kriebels om ook zoiets op te zetten. Klinkt allemaal wel leuk de verhalen van Nederlanders die hier rustiger aan doen maar hier heb je ook je gedoe. Marjan teelt groentes voor chef koks uit grotere steden die bijvoorbeeld asperges zoeken. Lokale boeren gaan dat dan produceren. Toevallig zijn we ook bij een kunstenaar uit Michigan beland die Amerika is ontvlucht vanwege alle regels en hij wilde meer vrijheid. Zo zie je maar dat er overal wel iets is. Dus.... Het zet ons wel weer aan het denken. Niet iedereen hoeft daar voor op reis natuurlijk, wij wel blijkbaar.

Het is zo leuk om hier te scooteren! Iedereen zwaait, zelfs mensen die ver weg in de rijstvelden staan zwaaien.  Kinderen roepen ons en de jongens na. Siebe doet met iedereen een high five tijdens het rijden als hij achterstevoren zit.  We kregen gisteren ook een lekke band. Er kwam meteen een dame met 2 kinderen ons helpen. De garage werd weer geopend en binnen 15 minuten was de achterband weer geplakt! Het rijden is hier wel een beetje chaotisch. De kinderen klagen soms als ze bij mij achterop zitten want ik ga schijnbaar te langzaam. Ik vind zelf 50-60 km per uur op mijn teenslippers, blote armen en met kind achterop snel genoeg. Je wordt van links en rechts ingehaald door scooters, motors en auto’s dus het is opletten geblazen. De regels zijn mij volledig onduidelijk maar ik heb nog geen ongeluk gezien en het verkeer stroomt overal lekker door.

Vandaag doe we even rustig aan. Aanvankelijk wilden we hier 2 nachtjes blijven maar we zijn er 8 nachtjes. Men heeft ons alle vier een massage aangeboden! De jongens worden zo onder handen genomen door 2 Balineese schonen. Ik denk dat ik er maar bij blijf.

wandelen en op de scooter

Wat is dit toch een leuk eiland. De vorige keren zaten we meer aan de kust maar nu in de heuvels van Ubud. Eigenlijk wilden we hier 2 nachten blijven maar het worden er waarschijnlijk zes. Gisteren zijn weer weer vroeg uit bed gegaan omdat we om 7.00, voor het ontbijt, een wandeling door de rijstvelden hebben gemaakt. Erg leuk en mooi zo in de vroegte. De jongens hadden helemaal geen zin natuurlijk maar eenmaal onderweg vonden ze het toch leuk. Tussen de rijst plateaux stromen watertjes. Hierin legden Siebe en Tjibbe blaadjes om ze vervolgens te volgen. Dat deel ging goed. Daarna rennen over de smalle paadjes en toen...plons. We weten niet wie wie duwde, een klap gaf, meetrok etc. maar de mannen doken samen het rijstveld in en waren totaan hun bovenbenen nat. Slippers weg. Ze konden er gelukkig wel om lachen. Dat hele meditatieve, serene gedeelte van de wandeling heb ik gemist maar dan moet je natuurlijk ook niet met 2 jongens van 9 en 11 gaan wandelen. Na de wandeling stond het ontbijt klaar en hebben we in de middag nog wat in het dorp Ubud rondgelopen en koffie gedronken.

mijn mannen, what you see is what you get...

Vandaag de dag van de scooters. Tjibbe wilde dat al zo graag in Thailand maar nu is het hier perfect. Voor een appel en een ei heb je de hele dag een brommertje. Om tien uur hebben Pe en ik ze opgehaald. Best even spannend vond ikzelf. Links rijden en ik ben niet gewend aan een scooter. Tjibbe was zo lief om ondanks mijn onzekerheid toch zijn leven te wagen bij mij achterop. Onderweg kreeg ik soms een kus op mijn schouder of de woorden: mam, nu kun je wel wat harder rijden, hier is het niet zo druk! Super leuk, lekker die wind om je heen en al die huisjes en winkeltjes langs de weg. Vandaag is het de dag van de ceremonie en alle dames lopen rond met offers. De tempels zijn prachtig versierd. We zijn naar Sanur gescooterd. Aan de oostkant van Bali is het zand zwart. Ik denk dat we wel zoveel uitlaadgassen hebben geïnhaleerd als een jaar zwaar kettingroken. Uitlaadgassen, vuurtjes om vuil te verbranden en wierook maken dat er een wazig uitzicht is. Zonder bril op is het bijna niet mogelijk om te rijden. Peter was zijn bril vergeten en de tranen liepen over zijn wangen en zijn ogen waren zwart. In Sanur hebben we iets gedronken en vervolgens hebben we het niet kunnen laten om nog een parasol te kopen. Tjibbe zat met een enorm pakket achterop. Gelukkig ben je hier niet de enige met een grote lading op een scooter. Soms zie je een hele familie van 4 personen of 3 varkens in een mand of gewoon een vitrine kast achterop de brommer. Kunnen we ook nog proberen. Morgen gaan Tjibbe en ik waarschijnlijk nog een keer op kookles of we gaan naar een eco farm van Marjan van Ravenzwaaij hier in de buurt. Nu eerst uiteten bij Nomad.

mountainbiken door de rijstvelden

De wekker gaat om 7.00 en de mannen zijn bijna niet uit bed te krijgen. Het is maar 1 uur tijdsverschil met Thailand maar samen met het vertrek om 4.00, gisteren,  hakt het er behoorlijk in. Vandaag gaan we met mountain bikes 25 km fietsen.

Eerst rijden we met een busje en 2 andere gasten naar een koffieplantage. Hier laten ze ons verschillende planten en bomen voor bonen, fruit en kruiden zien. Wist je dat kaneel  schors van een boom is? De schors wordt eraf gesneden en gedroogd. Daarom krult hij op. Kruidnagels zitten in een soort besje en vanille stokjes zitten in de bloem van een orchidee maar dat wisten we al van na ons bezoek aan Yacutinga in Argentinië.  Men liet ook zien hoe koffiebonen gebrand worden.  Na het drogen in de zon worden ze in 40 minuten gebakken in een soort stenen wok. Daarna 10 minuten gestampt met een vijzel en klaar! Wij hebben speciale koffie gedronken, Kofi Luwak. Deze koffie wordt gemaakt van uitgepoepte koffiebonen. Ik heb hier nog nooit van gehoord en het staat ook niet op de menu kaart bij de starbucks. Zover reikt mijn koffiekennis blijkbaar. Het beestje, de Luwak , ziet eruit als een poes. Hij scharrelt onder de koffiebonen bomen zijn maaltje bij elkaar. De luwak is heel kieskeurig en kiest alleen de hele goeie bonen uit. De bonen slikt hij in zijn geheel door en ze komen er ook heel uit maar zitten vol enzymen.  De keuteltjes  worden afgespoeld en branden maar. Peter en ik hebben allebei een kostbaar Kofi Luwak gedronken. Het is heel zacht en smaakvol. 

Heel goed te drinken zonder melk en suiker. Als ik zoiets nieuws hoor heb ik altijd de vraag van hoe komen ze erop? Wie is hier ooit mee gekomen?

Na deze smaakverrassing zijn we naar de werkende vulkaan op Bali, mount  Batur , gereden. Eerlijk gezegd had ik na een half uurtje weer zin om te gaan. Na de aardbeving 2 weken geleden, hevige regen en bijna overtsroming van vorige week zou ik niet raar opkijken dat we het uitbarsten van een vulkaan uitbarsting ook nog even zouden ‘meepikken’.  Gelukkig alleen wat rook uit de top, meer niet......nog niet. 

Daarna met z’n allen op de fiets samen met een ander Nederlands stel en de gids. Wat ongelooflijk leuk!!  De afgelopen keren op Bali waren we in het zuiden aan het strand en nu meer in de bergen. Door dorpjes en langs fantastisch groene rijstvelden. Alle kinderen langs de weg wilden high five doen met onze jongens en schreewden : hello hello. Zo vrolijk allemaal. De gids vertelde over het geloof en de manier van leven. Vrijwel iedere familie leeft in een commune. Op de poort van de ingang staat hoeveel vrouwen, mannen en kinderen in de leefgemeenschap zijn. Elke familie heeft zijn eigen tempel op het noord oosten van de commune. De commune bestaat uit een hoofd (het huis van de ouders) een romp ( de centrale kamer, kinderhuis en keuken) en de benen (de toilet). Soms leven er 35 man samen en soms maar 5. Je hebt geen privacy. Kinderen slapen vanaf elementary school samen in een gebouw. De verschillende ouders slapen dan weer in hun eigen kamer. Er zijn zoveel  verschillende gewoontes, heel interessant.

Op sommige rijstvelden wordt geoogst. Dat gaat hier het hele jaar door.  De mannen planten de eerste plantjes en daarna nemen de vrouwen het over. Onkruid wieden en oogsten. De dames vroegen of Tjibbe en Siebe kwamen helpen maar die zwaaiden schaapachtig terug. Hier en daar hield men een ceremonie. Elk dorp heeft zijn eigen tempel met zijn eigen ‘verjaardag’ elke 210 dagen. Eén groot feest hier. Er wordt ook heel veel werk gemaakt van offeren. De hele dag zie je dames rondlopen met kleine offers in leuke mandjes van bananen blad. Prachtig wat men hier allemaal kan maken. Vandaag zag ik overigens voor het eerst een offer mandje met een brandende Marlboro cigaret! Zelfs de goden gaan hier met hun tijd mee.

tussen de rijstvelden

Het is alweer zondag. Ondanks de vele regen hebben we een gezellige tijd met opa en oma gehad. Afgelopen vrijdag zijn ze weer naar Nederland gevlogen en zitten allang weer aan de aardappeltjes met bloemkool, bruin brood, oude kaas, kruidnagelkaas, warme appeltaart, vla, drop...... o jee ik zat even te dromen. Natuurlijk missen we Nederland soms, de regelmaat, een vaste plek en ieders onafhankelijkheid. Tjibbe zegt dat hij soms helemaal gek van ons wordt. Hij kan nl geen enkele misstap maken of wij zitten er bovenop. Als de jongens elkaar maar een klein zetje geven, zien we het en is het meteen : ophouden! Peter mist thuis niet echt. Hij vroeg laatst aan mij waarom we eigenlijk maar voor 1 jaar weg zijn gegaan!

Inmiddels zitten we op Bali. Peter had voor de verandering even niet op gelet met het boeken van de tickets. Om 4.00 vanmorgen wake-up call! 6.45 hingen we in de lucht met het vliegtuig. Het verbaast mij altijd als we zo vroeg uit bed gaan dat we niet de enigen zijn. Het ontbijt werd al klaar gezet in het hotel, het dorp was al in beweging en het op het vliegveld was het druk. Heerlijk hier in Indonesië. Alles is knalgroen en over 4 weken worden de rijstvelden voor onze hotelkamer geoogst. We zitten in Ubud en groot kunstenaars dorp in de heuvels. Wat een mooie groene oase na het hectische Phuket. De tuinen zijn hier altijd zo mooi. Heel veel bloemen, zelfs bloemen naar beneden hangend van daken, mos, waterlelies en heel veel potten met bloeiende waterplanten. Morgenvroeg gaan we met mountainbikes fietsen door de rijstvelden naar verschillende dorpjes. De dag daarna een lange wandeling naar een rijst farm. Ik zou graag even kijken in het dorp maar de kinderen zijn moe en hebben daar helemaal geen zin in. Het wordt zwemmen, nasi goreng en heel vroeg naar bed.