Wat is dit toch een leuk eiland. De vorige keren zaten we meer aan de kust maar nu in de heuvels van Ubud. Eigenlijk wilden we hier 2 nachten blijven maar het worden er waarschijnlijk zes. Gisteren zijn weer weer vroeg uit bed gegaan omdat we om 7.00, voor het ontbijt, een wandeling door de rijstvelden hebben gemaakt. Erg leuk en mooi zo in de vroegte. De jongens hadden helemaal geen zin natuurlijk maar eenmaal onderweg vonden ze het toch leuk. Tussen de rijst plateaux stromen watertjes. Hierin legden Siebe en Tjibbe blaadjes om ze vervolgens te volgen. Dat deel ging goed. Daarna rennen over de smalle paadjes en toen...plons. We weten niet wie wie duwde, een klap gaf, meetrok etc. maar de mannen doken samen het rijstveld in en waren totaan hun bovenbenen nat. Slippers weg. Ze konden er gelukkig wel om lachen. Dat hele meditatieve, serene gedeelte van de wandeling heb ik gemist maar dan moet je natuurlijk ook niet met 2 jongens van 9 en 11 gaan wandelen. Na de wandeling stond het ontbijt klaar en hebben we in de middag nog wat in het dorp Ubud rondgelopen en koffie gedronken.
 |
| mijn mannen, what you see is what you get... |
Vandaag de dag van de scooters. Tjibbe wilde dat al zo graag in Thailand maar nu is het hier perfect. Voor een appel en een ei heb je de hele dag een brommertje. Om tien uur hebben Pe en ik ze opgehaald. Best even spannend vond ikzelf. Links rijden en ik ben niet gewend aan een scooter. Tjibbe was zo lief om ondanks mijn onzekerheid toch zijn leven te wagen bij mij achterop. Onderweg kreeg ik soms een kus op mijn schouder of de woorden: mam, nu kun je wel wat harder rijden, hier is het niet zo druk! Super leuk, lekker die wind om je heen en al die huisjes en winkeltjes langs de weg. Vandaag is het de dag van de ceremonie en alle dames lopen rond met offers. De tempels zijn prachtig versierd. We zijn naar Sanur gescooterd. Aan de oostkant van Bali is het zand zwart. Ik denk dat we wel zoveel uitlaadgassen hebben geïnhaleerd als een jaar zwaar kettingroken. Uitlaadgassen, vuurtjes om vuil te verbranden en wierook maken dat er een wazig uitzicht is. Zonder bril op is het bijna niet mogelijk om te rijden. Peter was zijn bril vergeten en de tranen liepen over zijn wangen en zijn ogen waren zwart. In Sanur hebben we iets gedronken en vervolgens hebben we het niet kunnen laten om nog een parasol te kopen. Tjibbe zat met een enorm pakket achterop. Gelukkig ben je hier niet de enige met een grote lading op een scooter. Soms zie je een hele familie van 4 personen of 3 varkens in een mand of gewoon een vitrine kast achterop de brommer. Kunnen we ook nog proberen. Morgen gaan Tjibbe en ik waarschijnlijk nog een keer op kookles of we gaan naar een eco farm van Marjan van Ravenzwaaij hier in de buurt. Nu eerst uiteten bij Nomad.
Vandaag de dag van de scooters. Tjibbe wilde dat al zo graag in Thailand maar nu is het hier perfect. Voor een appel en een ei heb je de hele dag een brommertje. Om tien uur hebben Pe en ik ze opgehaald. Best even spannend vond ikzelf. Links rijden en ik ben niet gewend aan een scooter. Tjibbe was zo lief om ondanks mijn onzekerheid toch zijn leven te wagen bij mij achterop. Onderweg kreeg ik soms een kus op mijn schouder of de woorden: mam, nu kun je wel wat harder rijden, hier is het niet zo druk! Super leuk, lekker die wind om je heen en al die huisjes en winkeltjes langs de weg. Vandaag is het de dag van de ceremonie en alle dames lopen rond met offers. De tempels zijn prachtig versierd. We zijn naar Sanur gescooterd. Aan de oostkant van Bali is het zand zwart. Ik denk dat we wel zoveel uitlaadgassen hebben geïnhaleerd als een jaar zwaar kettingroken. Uitlaadgassen, vuurtjes om vuil te verbranden en wierook maken dat er een wazig uitzicht is. Zonder bril op is het bijna niet mogelijk om te rijden. Peter was zijn bril vergeten en de tranen liepen over zijn wangen en zijn ogen waren zwart. In Sanur hebben we iets gedronken en vervolgens hebben we het niet kunnen laten om nog een parasol te kopen. Tjibbe zat met een enorm pakket achterop. Gelukkig ben je hier niet de enige met een grote lading op een scooter. Soms zie je een hele familie van 4 personen of 3 varkens in een mand of gewoon een vitrine kast achterop de brommer. Kunnen we ook nog proberen. Morgen gaan Tjibbe en ik waarschijnlijk nog een keer op kookles of we gaan naar een eco farm van Marjan van Ravenzwaaij hier in de buurt. Nu eerst uiteten bij Nomad.
1 opmerking:
Wat een verhaal van die scooters, ik zou zo met je mee gaan, lekker scheuren! :-) Voorzover ik weet, hebben wij geen familie in Indonesie: toch woont er iemand die ons achternaam deelt: Marjan van Ravenzwaaij! Hoe is het mogelijk! Ook grappig, dachten wij een hechte club te hebben met die achternaam, is er een leraar op de PCC Lyceum die ook Van Ravenzwaaij heet! Geniet van elkaar! Liefs Tanya
Een reactie posten