De wekker gaat om 7.00 en de mannen zijn bijna niet uit bed te krijgen. Het is maar 1 uur tijdsverschil met Thailand maar samen met het vertrek om 4.00, gisteren, hakt het er behoorlijk in. Vandaag gaan we met mountain bikes 25 km fietsen.
Eerst rijden we met een busje en 2 andere gasten naar een koffieplantage. Hier laten ze ons verschillende planten en bomen voor bonen, fruit en kruiden zien. Wist je dat kaneel schors van een boom is? De schors wordt eraf gesneden en gedroogd. Daarom krult hij op. Kruidnagels zitten in een soort besje en vanille stokjes zitten in de bloem van een orchidee maar dat wisten we al van na ons bezoek aan Yacutinga in Argentinië. Men liet ook zien hoe koffiebonen gebrand worden. Na het drogen in de zon worden ze in 40 minuten gebakken in een soort stenen wok. Daarna 10 minuten gestampt met een vijzel en klaar! Wij hebben speciale koffie gedronken, Kofi Luwak. Deze koffie wordt gemaakt van uitgepoepte koffiebonen. Ik heb hier nog nooit van gehoord en het staat ook niet op de menu kaart bij de starbucks. Zover reikt mijn koffiekennis blijkbaar. Het beestje, de Luwak , ziet eruit als een poes. Hij scharrelt onder de koffiebonen bomen zijn maaltje bij elkaar. De luwak is heel kieskeurig en kiest alleen de hele goeie bonen uit. De bonen slikt hij in zijn geheel door en ze komen er ook heel uit maar zitten vol enzymen. De keuteltjes worden afgespoeld en branden maar. Peter en ik hebben allebei een kostbaar Kofi Luwak gedronken. Het is heel zacht en smaakvol.
Heel goed te drinken zonder melk en suiker. Als ik zoiets nieuws hoor heb ik altijd de vraag van hoe komen ze erop? Wie is hier ooit mee gekomen?
Na deze smaakverrassing zijn we naar de werkende vulkaan op Bali, mount Batur , gereden. Eerlijk gezegd had ik na een half uurtje weer zin om te gaan. Na de aardbeving 2 weken geleden, hevige regen en bijna overtsroming van vorige week zou ik niet raar opkijken dat we het uitbarsten van een vulkaan uitbarsting ook nog even zouden ‘meepikken’. Gelukkig alleen wat rook uit de top, meer niet......nog niet. 
Daarna met z’n allen op de fiets samen met een ander Nederlands stel en de gids. Wat ongelooflijk leuk!! De afgelopen keren op Bali waren we in het zuiden aan het strand en nu meer in de bergen. Door dorpjes en langs fantastisch groene rijstvelden. Alle kinderen langs de weg wilden high five doen met onze jongens en schreewden : hello hello. Zo vrolijk allemaal. De gids vertelde over het geloof en de manier van leven. Vrijwel iedere familie leeft in een commune. Op de poort van de ingang staat hoeveel vrouwen, mannen en kinderen in de leefgemeenschap zijn. Elke familie heeft zijn eigen tempel op het noord oosten van de commune. De commune bestaat uit een hoofd (het huis van de ouders) een romp ( de centrale kamer, kinderhuis en keuken) en de benen (de toilet). Soms leven er 35 man samen en soms maar 5. Je hebt geen privacy. Kinderen slapen vanaf elementary school samen in een gebouw. De verschillende ouders slapen dan weer in hun eigen kamer. Er zijn zoveel verschillende gewoontes, heel interessant.
Op sommige rijstvelden wordt geoogst. Dat gaat hier het hele jaar door. De mannen planten de eerste plantjes en daarna nemen de vrouwen het over. Onkruid wieden en oogsten. De dames vroegen of Tjibbe en Siebe kwamen helpen maar die zwaaiden schaapachtig terug. Hier en daar hield men een ceremonie. Elk dorp heeft zijn eigen tempel met zijn eigen ‘verjaardag’ elke 210 dagen. Eén groot feest hier. Er wordt ook heel veel werk gemaakt van offeren. De hele dag zie je dames rondlopen met kleine offers in leuke mandjes van bananen blad. Prachtig wat men hier allemaal kan maken. Vandaag zag ik overigens voor het eerst een offer mandje met een brandende Marlboro cigaret! Zelfs de goden gaan hier met hun tijd mee. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten