koken, scooteren en een massage

Kookles met Tjibbe.  Vandaag zijn Tjibbe en ik op indonesische kookles gegaan bij Kadek. Na de fietstocht van afgelopen maandag hebben we bij de vrouw van de fietstochten koning thuis gegeten en het was heerlijk. We hebben meteen gevraagd of ze ons les wilde geven en dat wilde ze. Om 8.30 worden we opgehaald. We zijn eerst naar de markt gegaan, Peter en Siebe gingen mee. Voordat de toeristen markt begint, is de markt gevuld met kraampjes van vrouwen die fruit, kruiden, rijst, vis etc verkopen. Ze staan er tot 10.00. Iedereen haalt dan wat zij nodig heeft voor die dag en gaat meteen naar huis om te starten met koken. ’s Morgens vanaf 11 uur heeft men het eten klaar  in de keuken en iedereen kan de hele dag binnen lopen om iets te eten. Men eet het eten niet noodzakelijk warm en het maakt ook niet uit hoe laat je gaat eten. Men eet ook niet samen aan tafel.

Na de inkoop op de markt zijn Tjibbe en ik mee gegaan naar het huis van Kadek. Voordat we het weten, zijn we aan de slag. Eerst alles snijden en klaarzetten.  Dan pief paf poef, heen en weer rennen, tjibbe aan de barbeque met de saté,  en klaar waren de 9 gerechten ! Niet te geloven. Binnen 1,5 uur.  We gaan het thuis reproduceren, wie als proefkonijn wil fungeren is welkom. Het ziet er zo makkelijk uit maar dat is ook zo met Jamie Oliver. Hij doet ook alles lachend terwijl ik elke keer weer  met het zweet op mijn rug sta te koken en er minimaal 2 keer zo lang over doe. We hebben oa echte pindasaus van pinda’s gemaakt, tempe manis, smoked duck en chicken (voor de carnivoren) , tofu met pindasaus, sayur urab, gado gado, mie goreng en zwarte rijst pudding.  Peter en Siebe zijn gekomen om ons te helpen met opeten want het is erg veel!

Vrijdag hebben we weer gescooterd en gisteren zijn we met de scooter naar de organische boerderij van Marjan gereden. Marjan heeft haar reclame bureau in Amsterdam verkocht en heeft een villa aan zee gebouwd. Na een paar jaar verveelde ze zich toch en is via via een organische farm begonnen.  Erg leuk om te zien maar we kregen niet de kriebels om ook zoiets op te zetten. Klinkt allemaal wel leuk de verhalen van Nederlanders die hier rustiger aan doen maar hier heb je ook je gedoe. Marjan teelt groentes voor chef koks uit grotere steden die bijvoorbeeld asperges zoeken. Lokale boeren gaan dat dan produceren. Toevallig zijn we ook bij een kunstenaar uit Michigan beland die Amerika is ontvlucht vanwege alle regels en hij wilde meer vrijheid. Zo zie je maar dat er overal wel iets is. Dus.... Het zet ons wel weer aan het denken. Niet iedereen hoeft daar voor op reis natuurlijk, wij wel blijkbaar.

Het is zo leuk om hier te scooteren! Iedereen zwaait, zelfs mensen die ver weg in de rijstvelden staan zwaaien.  Kinderen roepen ons en de jongens na. Siebe doet met iedereen een high five tijdens het rijden als hij achterstevoren zit.  We kregen gisteren ook een lekke band. Er kwam meteen een dame met 2 kinderen ons helpen. De garage werd weer geopend en binnen 15 minuten was de achterband weer geplakt! Het rijden is hier wel een beetje chaotisch. De kinderen klagen soms als ze bij mij achterop zitten want ik ga schijnbaar te langzaam. Ik vind zelf 50-60 km per uur op mijn teenslippers, blote armen en met kind achterop snel genoeg. Je wordt van links en rechts ingehaald door scooters, motors en auto’s dus het is opletten geblazen. De regels zijn mij volledig onduidelijk maar ik heb nog geen ongeluk gezien en het verkeer stroomt overal lekker door.

Vandaag doe we even rustig aan. Aanvankelijk wilden we hier 2 nachtjes blijven maar we zijn er 8 nachtjes. Men heeft ons alle vier een massage aangeboden! De jongens worden zo onder handen genomen door 2 Balineese schonen. Ik denk dat ik er maar bij blijf.