gelukkig nieuwjaar

 en iedereen bedankt voor de leuke mailtjes en sms-jes voor mijn verjaardag.

Peter heeft, vanuit het niets, een heerlijk passievruchten taartje geregeld!  Als cadeau een kleine onderwater camera, dat komt hier goed van pas.  We zitten nu 4 dagen in een huisje boven het water. Dit huisje heeft een gat in de vloer met een glazen plaat zodat je alle tropische vissen in het water ziet zwemmen. Soms ook een hele vreemde vis zoals een verdwaalde snorkelende Japanner die niet door heeft dat de huisjes een glazen bodem hebben. De opening is 1 bij 1 meter ongeveer. We hebben 1 dag een auto gehuurd en rond gereden op het eiland. Moorea is veel tropischer en groener dan Tahiti. Het is leuk om het eiland zo in een dag te bekijken. Er staan veel mooie versierde huizen op. Deze zijn gemaakt van hout met decoratieve randjes en geverfd in vrolijke kleuren.

We hebben ook voor het eerst een bezoekje gebracht aan de dokter. Siebe heeft wat beginnende ontstekingen op zijn gezicht en benen. Je kunt hier gewoon binnenlopen en in de wachtkamer op je beurt wachten. De dokter kent ook iedereen en kust je bij binnenkomst. Hij signaleerde bij Siebe ook een beginnende oorontsteking. Achteraf deed  zijn oor ook pijn maar hij had het niet verteld. Druppeltjes en een pilletje gaan deze problemen oplossen. Siebe heeft het wel eens meer gehad mede door de warmte en vochtigheid. De laatste 2 dagen is de zon verdwenen en regent het regelmatig.  Zo nu en dan komt er een enorme windhoos vanuit het niets, het huisje staat dan te trillen op zijn palen.  Aanvankelijk was het idee om deze weken een zeilboot te huren en van baai naar baai te zeilen. Juist deze periode staat bekend om zijn tyfoons. Peter vond het geen goed idee en heeft het achteraf gezien goed ingeschat om niet te gaan zeilen. Op de enorm grote ferry naar dit eiland is het net alsof de oceaan zo glad als een spiegeltje is. Maar de zeilboten die je ziet, gaan enorm op en neer over  de hoge golven, soms bovenop de golf en dan weer uit het zicht in een dal van de golf.  Het ziet er hier heel idyllisch en vredig uit maar we weten nu het hier binnen een paar minuten volledig kan omslaan. Tijdens de autorit langs de kust hebben we ook een zeiljacht gezien die tegen het koraal opgeduwd is. De boot kan geen kant meer op en ligt bijna plat om vervolgens vol te lopen met water. Geen paniek, er zitten geen mensen meer op. Zonde.  Peter en Tjibbe proberen allemaal ideeën te verzinnnen hoe je het schip zou kunnen redden maar het koraal is scherp en ondiep.

                          

Dit zijn mooie dagen om het fotoboek bij te werken en veel huiswerk te maken. Arme jongens! Wij doen niet aan vakantie en weekend. Soms reizen we door de week of we gaan bijvoorbeeld op snorkel safari en dan slaan we weer een dag over. Peter doet het huiswerk met Siebe want ik ben een weekdier en snap zijn gedachtengang niet altijd. Ik werk samen met Tjibbe en tegelijkertijd kan ik het dagboek bijhouden.

Moorea, Tahiti

“op een onbewoond eiland”,  niet te geloven wat is het water blauw, de oceaan eindeloos en de vissen fel van kleur. We zitten nu op het eiland Moorea en zijn daar met de ferry naartoe gevaren voor een aantal dagen. We hopen dat iedereen een super leuke witte kerst heeft gehad en wensen jullie een goed nieuwjaar toe!  Je zult het niet geloven maar wij hebben de eerste kerstdag gevierd met een kaasfondue! Hier in het warme Tahiti. Tahiti is van Frankrijk. Men spreekt Frans en men eet kaas fondue zoals de Fransen. Via een smal weggetje zijn we naar  Belvédere, een fondue restaurant,  gereden op een berg met het uitzicht over de stad Papeete. Erg spannend want aan de ene kant van de weg was een afgrond met wat bomen ervoor. Aan de andere kant een bergwand. Op de weg blijven dus. Het was ook onmogelijk om elkaar te passeren. Gelukkig kwamen we 7 km lange weg omhoog  niemand tegen. We hebben maar geen wijn genomen tijdens het eten want we moesten goed geconcentreerd naar beneden rijden. Ja gevaarlijk he, ha ha, zei de tahitiaanse(?)dame, in kerstpak, nadat we veilig aangekomen waren in het restaurant.

Het is hier verder erg mooi. We blijven veel bij het zwembad en de zee met de snorkels omdat het vrij warm is. Het valt de kinderen wel op dat niet alles even netjes aangeharkt is zoals in Nederland en mn Heiloo. Oma’s rijden hier met de boodschappen op BMXjes omdat er nu eenmaal even niets anders is. Siebe vraagt steeds, mam wat zou jij als eerste doen als je hier president bent?

Het haar van de jongens is helemaal groen uitgeslagen van het chloor. We hebben Siebe’s haar al met ketchup gewassen om het groen op te heffen en dat werkt geweldig. Dus als je een foto van Siebe ziet met rood haar maak je geen zorgen het is geen hoofdwond!

Ze hebben hier in het hotel ook een tatoo shop. Het schijnt dat heel veel mensen zich hier laten tatooëren. Zwarte tribal tatoos. Mooi om te zien. Je ziet ook mannen die hun hele gezicht getatooëerd hebben. Dat ziet er indrukwekkend uit. Leuk idee voor peter maar toen ik het opperde zei hij dat hij dan heel groot het logo van Ajax op zijn gezicht wil.

Verder is het echt ver weg van de wereld. Op alle plekken hebben we nog vrij makkelijk Wi Fi kunnen vinden maar hier is het lastig. We zijn niet goed bereikbaar en kijken heel soms op de mail als het lukt. Sms kan alleen ontvangen worden maar kunnen we niet sturen.  Vette pech voor op mijn verjaardag en oud-en-nieuw.  Maar iedereen nogmaals een super 2011 toegewenst!!!!

               

Siebe: Mam, je moet even een foto maken van deze boom. Pure kunst!

tahiti

Ik was al verbaasd dat het zo rustig was in het hotel en in het zwembad gister morgen maar we zaten er even 2 uur naast. Ipv 9 uur tijdsverschil is hier 11 uur tijdsverschil met nederland! dus we zaten niet om 9 uur aan het ontbijt maar om 7 uur, vandaar dat er niemand was! Om 8 uur op een bedje naast het zwembad. Een groep van ongeveer 10 dames was lekker onder begeleiding aan het aqua joggen. Peter twijfelde enorm om mee te doen maar ik heb hem tegen kunnen houden. Siebe had met Tjibbe een snorkel set gehaald bij de balie. Tjibbe ging meteen tropische vissen bekijken in de oceaan. Siebe vond het echter veel leuker om met die duikbril tussen de dames door te zwemmen, onder water kijkend wat ze aan het doen waren. Soms deed hij een oefening mee maar al die beelden onder water waren interessanter. De lerares lag horizontaal in het water de oefening uit te leggen en Siebe vond dat een mooie pose om onderdoor te zwemmen! hoe verzint hij het! Ze schrok en slaakte een gil uit. Gelukkig konden ze er om lachen. De jongens hebben ongeveer 8 uur in het water gelegen. Hun blonde haren zijn helemaal groen uitgeslagen. Ik heb gelezen dat er ketchup in moet, dat gaan we vanavond doen, haren wassen met ketchup. Eerst gaan we met een gehuurde auto het eiland verkennen.

Papeete

Ja hoor we zijn er, even een berichtje voor het thuisfront. Tussen de pas getrouwde stelletjes op dit tropische eiland. Was een lange vlucht (totaal 11 uur vliegen) via Paas eiland, dat overigens van Chili is. We zijn ontvangen met muziek van allemaal mannen uit Tahiti in bloemetjes shirts en een lei, een heerlijk geurende bloemenketting. Het is nu 9 uur vroeger dan in Nederland.Wat een kou in Nederland! Gezellig zo met de kerst. Hier hangen wat kerstballen tussen de tropische planten maar zonder Mariah Carey, oh Santa, en George Michael, last Christmas, komt het gevoel niet echt over. De mannen liggen al in het zwembad ik ga even kijken.

we vliegen naar Tahiti

Op dit moment wachten we op het boarden voor onze vlucht naar Papeete, Frans Polynesië. Daar gaan we kerst, mijn verjaardag en oud-en-nieuw vieren. Op het strand. Dat hebben we nog nooit gedaan en dat terwijl er nu een in Nederland een witte kerst is en ijs op de meren !! Ben benieuwd of de eerste tochtjes al geschaatst zijn en natuurlijk of er al een elf steden tocht aangekondigd wordt. Kan me er nu even niets bij voorstellen, het is hier boven de 30 graden. De laatste dagen zijn we naar een historisch- en moderne kunst museum geweest. Santiago is een bruisende stad, met heel veel muurschilderingen en fris gekleurde huizen. We hebben de stad vanaf de berg bekeken waar een groot Maria beeld op staat. Daar ontmoetten we een gezin die 2 jaar!! op wereldreis is met de kinderen. Peter raakte meteen geïnspireerd. Ik ben nog niet losgeweekt van Nederland. Er zijn wel prachtige plekken om te wonen en dan hebben we Nieuw Zeeland en Australië nog niet eens gehad. ( geen paniek!)

wist je dat :

*  Chili 5000 km grens heeft?
*  Chili op zijn breedste punt maximaal 200 kilometer is?
*  dat in heel Chili 16 miljoen mensen wonen? net zoveel als in Nederland!
*  dat er in Patagonië héééél veel bamboe groeit? Ik dacht dat dat uit China kwam.
*  dat ze in de Andes varens hebben die veel groter dan mensen zijn?

weer in de snelle wereld, Santiago de Chili

Vanuit Argentinië was meteen te merken dat men hier overal hele goeie wegen heeft. De natuur is helder groen en de heuvels eindeloos glooiend. Je verwacht elk moment een familielid van de teletubbies achter de heuvel tevoorschijn komen, zo perfect zijn ze. Ook zie je grote boerderijen met 'nederlandse koeien' (zo noemt men ze hier) en gewassen. Prachtige meren en vulkanen met sneeuw op de achtergrond. Zoals eerder genoemd hebben we 2 nachten bij Nadia geslapen. Samen met haar man en kinderen woont ze hier en heeft hele mooie huizen gebouwd op een zeer afgelegen plek. Porto Octay. Aardig dorpje met heel veel oude houten huizen maar ze zien weinig toeristen. Na een uur rondlopen en zoeken naar een lekkere cappuccino waren we dolgelukkig met een beker oploskoffie en warme melk! Nadia kookte voor iedereen, ideaal. Gezond eten en de kinderen naar bed terwijl wij nog even met de andere reizigers praten. Vanmorgen zijn we van Porte Montt naar Santiago gevlogen. Korte mouwen weer !

Na een paar weken in een rustig ritme van zelfgemaakt brood, jam, zelfgemaakte huizen, groenten tuinen en heel veel natuur nu weer in een snelle stad. Wat een hippe stad! De jongens zijn meteen het zwembad in gedoken, ik draai de wekelijkse 2 wasjes en we zijn klaar voor ons vertrek naar Tahiti. Morgen gaan we de stad verkennen. Dit zijn de laatste dagen in Zuid Amerika. Een prachtig continent. Had ik persoonlijk dus volledig verkeerd ingeschat! Al die verhalen in de Lonely Planet over overvallen etc. je sieraden afdoen, simpele kleding dragen, wat een onzin! Super aardig en iedereen is gastvrij. We hadden veel te kort tijd en zeker een plek om naar terug te gaan, misschien met een camper?

El Bolson en Maxima

We hebben een paar heerlijke dagen achter de rug in El Bolson. In het huis van de franse Odile zijn we met veel zelfgemaakt eten verwend. Ze heeft me geleerd brood te bakken en ratatouille te maken. Dertig jaar geleden heeft ze in het dorp aan de rivier 2 hectares gekocht, 2 huizen gebouwd met inpandige kassen, een groenten-, aroma- en kruidentuin. Erg mooi. Al die jaren hard gewerkt en nu op het punt om haar droom te verkopen en verder te gaan met een paar koffers. Er was ook een heel leuk stel 1/2 Amerikaans en Argentijns die een stuk grond wilden kopen om een eco huis op te bouwen van klei en gras op het dak. Leuk om ieders plannen te horen. Iedereen woont in dat gebied redelijk op zichzelf. Vaak zelfs zonder internet en telefoon! We zijn ook nog naar een huisje in de bergen geklommen om een sculpturen park te bekijken. Van dode bomen hebben ze prachtige beelden gemaakt, zie de foto's hiernaast. In het huisje woont een jonge vrouw met kind, maakt alles zelf, incl bier (overigens erg lekker na zo'n klim) en boven op zolder kun je blijven slapen.

Na El Bolson zijn we naar het noorden gereden, Bariloche, en hier hebben we de auto ingeleverd op een klein vliegveld. Peter kwam daar 2 Nederlandse fotografen tegen die vandaag Maxima en familie mochten fotograferen. 20 minuten de tijd krijgen ze. Kun je je voorstellen helemaal hiernaartoe!! Waarschijnlijk maandag in de Telegraaf en daarna in de bladen die bij de kapper liggen. Ze vieren kerst bij haar broer in Villa la Angostura en daar zijn we gisteren doorheen gereden. Gek idee, zo dichtbij. Het Nederlands koningshuis is hier trouwens erg bekend en ze vieren 30 april in Argentinië en kleuren alles oranje.

We zijn Bariloche via de verkeerde kant ingereden. Door de sloppenwijken de stad reden we in. Hoe dichte je bij het meer komt hoe mooier de gebouwen, hotels en huizen. Onze eerste indruk van Bariloche was daardoor heel anders dan de meeste toeristen zullen zien. Later hebben we ook vernomen dat de politie de buitenwijken zwaar onderdrukt. Er zijn af en toe opstanden en deze worden met harde hand neergeslagen. Er heerst hier nog steeds een macho cultuur en het recht van de sterkste. De zwakkeren van de maatschappij hebben weinig kans op een goed leven. Onderwijs krijgen de kinderen maar 4 uur per dag. De leraren worden zwaar onder betaald en staken vaak. (dit was even een serieus stuk van Pe)

Na 2 dagen in Bariloche hebben we voor het eerst de bus genomen naar Osorno, in Chili. Het vertrek zou om 14.30 zijn maar uiteindelijk zijn we pas om 16.30 de stad uit gereden. Heel veel mensen leggen hier grote afstanden met de bus af en de bussen zijn zeer comfortabel. Sommige bussen hebben zelfs Wi-Fi en bedden! Wij hebben laat geboekt en zaten achterin maar de stoelen zijn dan nog super groot en je kunt je benen neerleggen! Het was nog een hele toer om Argentinië uit te komen en vooral ook Chili in te gaan. Ze zijn heel erg voorzichtig met het behoud van hun eco systeem en willen geen takken, zaden en andere dingen het land in die van dieren afkomstig zijn. Tjibbe zat al helemaal in de rats toen hij het hoorde want was dagen bezig geweest met het afschrapen van takken. Gelukkig mochten ze mee maar hij moest wel ter plekke de met hartjes versierde handvatten helemaal kaal schrapen ! We hebben ook nog een doos met spulletjes die we verzameld hebben en op moeten sturen. Dit laatste lukt maar niet, doos te groot, postkantoor dicht, etc. Ik dacht even dat we uiteindelijk de hele inhoud moesten inleveren (schapenvellen, wol, rietenlamp, schelpen) maar er gingen geen bellen af toen hij door de scan ging en we werden er niet uitgepikt voor de steekproef. pffff.... Uiteindelijk kwamen we erg laat aan. Siebe lag Gelukkig hadden we al een huisje geregeld bij de Zwitserse dame, Nadia.

God Blest Bariloche, door tjibbe

Om te beginnen met el Bolsón, het stadje der hippie's. We kwamen er binnen rijden en we zagen een vet mooie omgeving om ons heen. We gingen naar een hotel toe, dat hete La Casona D'Odile. Toen we er naartoe reden, reden we door een soort buitenwijk. We dachten echt van: o god, wat gaan we nu weer beleven. Uiteindelijk kwamen we bij het hotel aan. Het had een prachtige omgeving, het lag namelijk aan een rivier! We werden vriendelijk ontvangen door een Duitse jongen. Het was een mooi huis. Elke ochtend stonden Siebe en ik op om stokken te gaan slijpen. Toen we later weg gingen mistte ik de rust wel heel erg!

Bariloche, de stad van het feesten. Vandaag hebben we met de auto een rondje gereden rond de meren boven Bariloche. Met mooi uitzicht werd het niet saai voor ons. Even later zijn we met een ski lift omhoog gegaan naar de punt van de berg toe je kon de hele stad zien en omstreken. Natuurlijk staat er weer een kruis bovenop de berg. Die avond, hebben we in een soort kroeg gegeten waar zij hun eigen bier brouwen. Het biermerk heet Blest. Soms eten ze hier hele maaltijden in hapjes vorm, dat hebben wij ook gedaan. Het was heel erg leuk om onder de lokale mensen te zitten. De hele muur was bedekt met bier viltjes, als je kwam dan kon je, op een viltje een tekst of tekening maken!


groetjes Tjibbe

lente in Patagonië

Een paar dagen geleden hebben we een lange rit gemaakt van Gaimen naar Trevelin. Het was 21 graden toen we vertrokken en 8,5 graden bij aankomst. Onderweg, 675 km, kom je vrijwel niets tegen. Twee keer een benzine pomp met wat huisjes er omheen. Eerst dacht ik dat Heiloo afgelegen was, daarna honor MI en nu heb ik dit gezien, wow.  We hebben geen slaapplaats geregeld dus eerst op zoek naar een plekje. Bij een oude dame op een heuvel in het Nationale Park met uitzicht over een meer vonden we een plek. Alsof je in Oostenrijk bent. Besneeuwde bergtoppen en gletsjers in de verte van de Andes, tussen Patagonië en Chili. Overal groeien lupine's in het wild! Overal hoor en zie je watervallen naar beneden kletteren. Wat een natuur! Gaucho's rijden op grote stukken land om hun koeien of schapen bij elkaar te houden. Ze dragen een soort grote alpino pet, een wollen cape en een broek van een schapenvacht.

D volgende nacht zijn we in een jeugd herberg beland. Erg leuk tussen allemaal backpackers. Jongens die op organic farms werken via de WWOOF, dames die na een tijdje werken een nieuwe levens invulling zoeken etc. Erg leuk....totdat ze over leeftijden beginnen te praten. Ik kreeg ineens de behoefte om naar de keuken te gaan en thee te zetten. Pe dook in zijn boek. De 1 is 19 jaar de ander 30 etc. Wij zijn de bejaarden. De volgende dag was helemaal confronterend toen Peter in El Bolson naar een slaapplaats in een jeugdherberg vroeg. Mister, i think this is a place for young people, zei de dame bij het toeristen info centrum... dus. In een jeugdherberg is het juist zo aardig dat we zelf thee kunnen zetten. Ieder heeft zijn eigen kamer met douche. De jongens kaarten met andere jongens en je kunt soms een pasta kunnen maken maar goed, niet op onze leeftijd blijkbaar. Via via komen we op super leuke plekken. Vooral van initiatiefrijke dames die een kleine guest house zijn begonnen. Groene eco oases, veel leuker en dan grote hotels. Heerlijk ontbijt en vaak kun je 's avonds mee eten. Nu zitten we bij de franse Odile. Huiswerk maken in haar mooie tuin en straks een wandeling in een bos met sculpturen.

Ik probeer, als we bereik hebben, foto's aan te vullen bij het mapje Argentinië. De rood gedrukte plaatsnamen kun je openen, dan zie je op google maps waar we zijn. Later nog een stukje van Tjibbe!

Raften in de wildernis

Zondag gingen we raften in een van de wildste rivieren van Argentinië eerst moesten we een uur rijden. Onderweg waren we gaucho's (Argentijnse cowboys)tegengekomen, ze reden op hele grote paarden maar weet je wat ik wel raar vind? Dat ze koeien herden met honden! Toen we daar aankwamen was er niemand. Peter helemaal pisnijdig dat we dit hele stuk hadden gereden voor niks! Natuurlijk even ons territorium afzetten met een plasje. Toen even later kwam er een auto aan rijden met een raft achterop, wij helemaal blij. Ze begonnen eerst met ons te vertellen hoe het moest(siebe niet opletten omdat hij het toch al wist). Toen begon het wetsuit aan, lifevest aan, helm op, peddel in de hand! En sjouwen met die handel, de raft naar het water tillen. En daar zaten we dan in de raft in het water, eerst even een oefen rondje.
En daar gingen de helden dan op stap met het blauwe bootje, peddel links! Peddel rechts! Pas op steen! View! Bijna over de kop, dat was op het nippertje. En onze grote held lag te slapen hoor! Toen alles achter de rug was gingen we snel alles uit doen want het water was maar drie graden! Daarna nog wat thee gedronken, koekjes meteen al op(raad maar eens wie dat opgegeten heeft?) leuke dag,

De ontdekkingsreizigers's Tjibbe en Siebe

we zijn heel vroeg

uit Buenos Aires vertrokken en vliegen om 6 uur al boven de stad richting Trelew. Een armoedig stadje aan het begin van het schiereiland Valdes. Via iemand die vorig jaar een grote reis met kinderen heeft gemaakt,  heb ik gehoord dat dit een heel  bijzonder eiland is waar je walvissen, zee olifanten en pinguïns kunt zien.  Om 8.30 zitten we al in een huurauto richting een dino museum.  Er zijn hier in Patagonia heel veel dinosaurus botten gevonden! Er liggen ook overal fossielen van miljoenen jaren geleden. Je hebt ook een park waar je de botten nog gewoon in de rotsen kunt zien zitten.

Na dit bezoek hebben we een hotel gebeld. Na 4 hotels eindelijk ergens een plekje in Punta Delgada. Even een uurtje rijden dachten we .... maar was 3 uur rijden naar het puntje van het schiereiland. Vandaar dat deze niet vol zat. Het is net een maanlandschap (even groot als Nederland) met witte zoutvlaktes. Prachtig.  Na een uur rijden keken we ineens recht in de ogen van een struisvogel! Wie had dat ooit verwacht ? Wij dachten dat die alleen in Afrika en Australië leefden maar nee, hier heb jeook kleine exemplaren.  Het eiland bestaat uit een paar open ranches met ‘wilde’paarden , lama’s, schapen en dus kleine struisvogels. Er lopen ook Mara’s rond. Weer een verrassing. We dachten dat we ons vergisten, de een zei dat hij een hert zag en de ander een hond. We zijn even terug gereden om ze beter te bekijken. Het lijkt op een hertje met honden oren. Hij huppelt als een hert maar zit op zijn kont. Via de gids bij het guest house weten we dat het familie van de cavia is.

Het hotel is super leuk. Helemaal afgelegen bij een vuurtoren. Zes uur per dag is er geen electriciteit. Het is hier wel fris en we trekken alle kleding die we mee hebben over elkaar aan.. Binnen branden meerdere openhaarden, het lijkt wel Oostenrijk! Ze hebben grote vuren waar men hele schapen op roostert, het ruikt heerlijk naar barbeque vlees door het hele gebouw. Je zou bijna een lapje vlees nemen. Na aankomst zijn we meteen met jeeps naar een klif gereden waar je zee olifanten kunt zien liggen. Ze zien er niet erg charmant uit, enorm lomp en heeeeel erg groot! Ze liggen lekker tegen elkaar aan te slapen, boeren en grommen wat. Het is mooi om naar te kijken. We moeten wel heel stil zijn en door onze knieën ernaartoe lopen. We kunnen ze vanuit een soort grot zien. Er liggen ook duizenden fossielen van schelpdieren maar daar mogen we niet aankomen. Siebe heeft ook nog een skelet van een dino gevonden, zie de foto. Maar het kan ook een schaap geweest zijn.

In de verte kon je allemaal orka’s zien. Enorme staarten steken boven het water uit. Prachtig om te zien. We hebben een hele tijd naar alle beesten gekeken en waren behoorlijk verkleumd.  

De volgende dag hebben weinig gedaan, huiswerk en pool spelen. Eerst naar het strand gelopen en enorm walvissen skelet gezien.  We worden elke keer weer verrast en hebben deze keer een enorme spin gezien, zie de foto. Het lijkt wel een vogelspin maar dan in het bruin. Hij is niet giftig.

Om 19.00 zijn we gaan paardrijden. Tjibbe wilde heel erg graag en het was ook een heel goed idee. Over de eindloze vlaktes, langs de klif. Beneden hoorde je de zee olifanten geluiden maken.  Het leukste wat we tot nu toe gedaan hebben , volgens Tjibbe. Een prachtige zonsondergang. Om 21.00 zijn we weer terug. Siebe heeft werkelijk waar aan 1 stuk door tegen onze gids Roxanne gepraat over al zijn vrienden in Nederland, waar we allemaal geweest zijn en ik hoorde hem vragen hoe paarden sex hebben. Dat hoeven we ook niet meer uit te leggen !

Morgen gaan we weer verder, eerst pinguïns kijken en dan door naar een klein stadje waar Lady Di ooit een kopje thee heeft gedronken, Gaiman ...

tjonge jonge we hebben weer veel

beleefd de afgelopen dagen! Allereerst zijn we naar Buenos Aires gegaan vanuit Iguazu. 's Avonds laat kwamen we aan en zaten in een heel leuk deel van de stad. Dat deel lijkt een beetje op de binnenstad van Amsterdam. Super hippe mensen, leuke winkeltjes en een relaxte sfeer. De eerste dag zijn we naar het Evita museum gegaan, heel indrukwekkend. De dag erna zijn we met de fiets de stad gaan verkennen. Tjibbe heeft ons door de stad geleid. Om de halve km even op de kaart gekeken en het ging heel goed. Helaas weinig flexibiliteit, we mochten onderweg niet stoppen. Iemand raadde ons een mooi museum aan maar die stond niet op Tjibbe's lijstje dus helaas pindakaas. Snavel houden en doorrijden!
's Avonds zijn we naar een voetbal wedstrijd gegaan van de Boca Juniors. Dat is de club waar Diego Maradonna groot is geworden. Wat een belevenis. Al vroeg werden we met een bus opgehaald. Ergens in een bar van drinken en pizza’s voorzien. De jongens hebben allebei een Boca t-shirt gekocht dus vanaf nu elke dag een ander voetbal t-shirt! Erg leuk? Tjibbe en Siebe worden in Buenos Aires al herkend aan hun oranje voetbal shirt met STEENSTRA achterop. Vanuit de taxi schreeuwden meiden naar ons terwijl wij door de stad fietsten. Tjibbe en ik snapten er niets van maar  ’s avonds bleek dat het 4 dames uit Amsterdam kwamen en ook naar de wedstrijd gingen! Andere Nederlanders die we tegenkwamen zeiden al: o, dat is die familie Steenstra! Hadden ons ook al ergens in Buenos Aires gespot. De sfeer in het stadion was erg leuk. In het Boca vak was een enorme trompet- en drumband. Voetjes van de vloer! De hele wedstrijd gingen ze door! Gelukkig maakten de Boca Juniors in de tweede helft een doelpunt, die ik overigens niet gezien heb! Iedereen stond op en ik had Siebe op mijn schoot! Geen herhaling natuurlijk! Ook geen grote tv schermen met beeld. Maar wat een feest. De voetballers hier zijn trouwens nog grotere aanstellers dan in Nederland. Als ze 'gewond' raken worden ze met golfwagentje van het veld afgereden!


Om 1 uur ’s nachts kwamen we pas thuis. Siebe was zo moe en dat hij in de bus op mijn schoot in slaap viel.

Inmiddels zijn we al weer een dag verder en hebben we een walvis en zee- olifanten gezien maar morgen meer want het is tijd om te slapen. We zitten in Valdes in een huisje bij een vuurtoren. Ik dacht een leuk dorpje met verschillende winkeltjes maar nee, helemaal in the middle of no-where. Maar daarover morgen meer.

in de jungle bij

Yacutinga. Via internet hadden we gelezen over Yacutinga. Een lodge in de laatste 6% stukje jungle sinds de laatste 100 jaar in Misiones. In het noorden van Argentinië. Het stukje is jaren geleden opgekocht door een echtpaar en zij proberen het te behouden. In eerste instantie lukte het niet om er te overnachten. De communicatie gaat ook alleen via mail, geen telefoon. Dinsdag lazen we 's morgens in de mail dat we toch konden komen en hebben we snel de tassen ingepakt. Om 13.30 werden we opgepikt bij een sportzaak over de grens in Argentinië. Een enorme truck blijkt het te zijn. Weer een Parijs-Dakar ervaring. Enrique is onze gids en begint onder weg al van alles uit te leggen. De rit gaat door het Nationale Park en we zien duizenden vlinders. Het lijkt wel alsof het allemaal gele blaadjes sneeuwt. De jongens mogen bij de chauffeur voorin en hebben de tijd van hun leven. Eenmaal in de lodge hebben we heerlijk gegeten. Na een uitleg over het ontstaan, de werking en de bedreigingen van de jungle door Natalia zijn we vroeg naar bed gegaan. We worden om 6.30 gewekt voor een wandeling. Elk moment van de dag is er een andere groep dieren actief. Heel vroeg zijn het de vogels die beginnen te vliegen en te fluiten. Daarna als de zon warm begint te worden komen de vlinders te voorschijn. 's Avonds de kikkers en de vleermuizen.

De volgende morgen regent het heel hard en vertrekken we iets later, 8 uur. we zijn niet geheel 'jungle proof' en hebben geen regenpakken, camoeflage kleding, afritsbroeken, zaklantaarns en wandelschoenen. Maar het gaat prima zo. Doordat de het bos uit verschillende, 'verdiepingen' bestaat hoor je het heel hard regenen maar wij voelen er niet veel van. Enrique en Natalia gidsen ons door de jungle en we hebben tientallen vragen. Wist je bijvoorbeeld dat :
-   klimplanten op het zuidelijk halfrond tegen de klok in naar boven groeien?
-   vlinders met hun vleugels dicht op een blad zitten en motten met vleugels open ? (uitzonderingen daargelaten)
-   tarzan een leugenaar is want lianen groeien vanaf de grond en hangen niet los.
-   vanille stokjes uit orchideeën komen.
-   varen-bomen uit de pre-historie stammen.
-   paddenstoelen soorten die op een boomstam groeien langer leven dan wanneer ze op de grond groeien.

Het was zo ontzettend leuk. We hebben 4 uur gelopen en raakten niet verveeld. Aan het eind van de middag zijn we de rivier afgevaren. Aan de overkant van de rivier woont een indianenstam. We hebben ze niet gezien maar hun bootjes lagen wel aan de kant. Aan het eind van de dag hebben de jongens onder begeleiding van  Natalia allemaal vlinders en andere insecten met een microscoop bekeken. Na het avondeten tenslotte nog een nachtwandeling. Siebe heeft met een kikker 'gesproken' die steeds reageerde wanneer Siebe POP zei. Een kleine slang glibberde voor ons langs. Een soort kever met fluor 'koplampen' die zijn pad verlichtten liep naast ons. Op een open plek hebben we heel veel vleermuizen gezien, gehoord en gevoeld. Als je je allemaal verspreid op een open plek en je zaklamp uitdoet, vliegen ze vlak langs je. Je hoort ze en voelt de lucht die hun vleugels verplaatsen als een ventilator. Wel spannend!

Even nog een drankje en afscheid van Natalia genomen. Tjibbe was helemaal een beetje treurig en zal deze dag nooit meer vergeten in zijn leven! De biologie les zou altijd zo gegeven moeten worden. We hadden maar geluk met Enrique en Natalia als geduldige en gepassioneerde gidsen.

Foz de Iguazu aan de

Braziliaanse kant. Dinsdag zijn we naar de watervallen gevlogen. Vanuit het vliegtuig kun je de enorme dam al zien die het water voor de dam tegenhoudt en veel energie genereert. Helaas is er ook een enorm stuk van de jungle verdwenen door de dam omdat het water hoger is gaan staan. We zijn na een snelle duik in het zwembad meteen naar de watervallen toe gegaan. Je hoorde ze van verre al naar beneden denderen! Prachtig en wat een natuurgeweld.

Wij staan hier aan de Braziliaanse kant van Foz de Iguazu. De overkant is Argentijns en rechts vanaf dit punt ligt Paraguay. Deze foto is maar een gedeelte van de watervallen want we zijn verder gelopen en je ziet er steeds meer. Bij de laatste waterval hebben ze een loopbrug geïnstalleerd. We zijn er overheen gelopen maar en werden helemaal nat. De waterval valt zo hard naar beneden dat er een grote dauw-wolk ontstaat. Je moet op tijd weer weg zijn want de watervallen zijn in een natuurpark en dat gaat dicht. De komende dagen meer nieuws want we hebben een paar dagen geen bereik gehad omdat we in de jungle an Argentinië zaten in de Yacutinga lodge. Het was geheel onverwachts en superleuk!!

Brasilia, wat een waanzinnige

stad. Zo heb ik nog nooit een stad beleefd! 200 jaar geleden (1823) had men hier in Brazilië al besloten om een hoofdstad in 1 keer vanuit het niets neer te zetten. Ongeveer 100 jaar geleden kwam dat in de grondwet te staan. In 1955 gaf de president Kubitschek het startsein. Men is onder leiding van Oscar Niemeyer de stad gaan ontwerpen, als dé nieuwe hoofdstad. Binnen 41 ! maanden hebben ze de hele stad min-of-meer opgebouwd en was het klaar om de hele regering vanuit Rio naar de nieuwe hoofdstad Brasilia te verhuizen. Ze hebben met man en macht, miljoenen arbeiders, dag en nacht in ploegendienst gewerkt. De stad is opgebouwd uit gebieden. Een gebied met alle ministeries, hotels, commerciële gebieden etc. en door het midden een snelweg met alle belangrijke gebouwen. Heel erg overzichtelijk en ruimtelijk. Het lijkt bijna wel surrealistisch. We hebben een auto gehuurd omdat alles heel ruimtelijk- en overzichtelijk opgezet is. Alle straten en wegen hebben nrs en letters. Er is geen straat met een naam! Je woont op C405 in GK of op H801 in DT, snap je? Voor ons heel raar maar er zit een systeem in.

We zijn zondag in het regeringsgebouw, zie de foto hiernaast aan de linkerkant, geweest. Heel indrukwekkend. De tweede kamer in de schaal en de eerste in de bol. Het Gekke was eigenlijk dat je gewoon in de kamer van de president mocht kijken! De president van Brazilië. Siebe verveelde zich daar enorm en is even op zijn bank gaan liggen. Raar idee dat hij daar gewoon weer was vandaag. Het gebouw is prachtig en helemaal organisch, met veel ronde vormen, beton, stucwerk en veel glas. Binnen mooie wandkleden, donkere, houten paneelwanden en design meubels uit de jaren 60. Beetje lounge zoals we dat nu noemen in Europa.

Vandaag hebben we eerst de Catedral Metropolitana bezocht. Misschien ken je hem wel met die punten, zie foto. Je loopt naar beneden een tunnel in om vervolgens in een door buitenlicht verlichte kathedraal te komen. Prachtig! Verder heel sober maar het licht en de kleuren zijn erg indrukwekkend.

Na deze kathedraal zijn we naar een andere kerk geweest en die vond ik nog mooier!! Dom Bosco. Een betonnen gebouw met gotische uitsnedes, Daarachter grote glas-in-lood ramen met blauw glas, 12 verschillende tinten. Gemaakt door een Belg. Niet te geloven, ik zou bijna gelovig worden om er elke week naartoe te gaan. Het licht door de blauwe ramen was betoverend en adembenemend.

Graag zou ik nog een keer terug gaan om foto's te nemen en alles nog eens goed te ervaren. De rondleidingen waren nl in het Portugees en men nam totaal geen moeite om ons iets duidelijk te maken. Dat maakt het hier in Brazilië wel wat moeilijk want maar weinig mensen spreken Engels. Iedereen loopt wel met t-shirts met rare teksten in het Engels op zijn shirt en zingt rap liedjes in het engels maar heeft geen idee wat de inhoud van die teksten zijn. Gisteren aten we in een heel leuk restaurant tussen de Brazilianen. Wederom geen Engelse omschrijvingen op de menu kaart. Het enige wat we de ober hebben verteld was : sin carne. Uiteindelijk was het eten heerlijk mede omdat de ober het leuk vond om ons te helpen. Gegrilde kaas, barbeque garnalen met geraspte kaas en nog een aantal onduidelijke maar heerlijke hapjes.

Vanmiddag zij we ook nog naar een aqua mineralen zwempark geweest. Even afkoelen.

Morgen vliegen we weer verder naar de watervallen in het zuiden van Brazilië.

Salvador

is ook nog van de Nederlanders geweest onder leiding van Maurits! Voor de Nederlanders enorm interessant vanwege de rijkdom aan grondstoffen en sugarcane. Het duurde maar 1 jaar voordat het weer in handen kwam van de Portugezen. Salvador was zelfs zo rijk dat de koning van Portugal er ging wonen maar ook omdat hij door Napoleon werd aangevallen. Deze rijkdom zie je terug in de kerken. Een enorme zilveren kandelaar van 80 kilo, al het houtsnijwerk is bedekt met goudblad, alleen maar massief houten vloeren en vele uitgewerkte beelden. De Portugezen hebben wel 3,7 millioen slaven uit Afrika gehaald. De Brazilianen zijn nu een mengsel van Portugezen, Indianen en Afrikanen.

gesprekje met Siebe, 9 jaar:

siebe: mam, als ik nu hier ga wonen wat gebeurd er dan ?
ik: nou, dan komen papa en ik vaak bij je op bezoek.
siebe: ja maar dat bedoel ik niet. ik bedoel met de meiden.
ik: o, ja dan zul je wel veel dames achter je aan krijgen.
siebe: ok, dat is mooi dan kies ik de mooiste.
ik: ik zou eigenlijk de liefste kiezen.
siebe: ja, de liefste en de mooiste!

hij krijgt zoveel aandacht van de dames en denkt het ook zo zal zijn als hij 20 is, wie weet.

gelukkig de auto is ingeleverd

en we zijn inmiddels in Salvador. Na een paar dagen in Brazilië rijden, begon Peter overmoedig te worden! Door diepe plassen zonder even te checken waar het diepste punt is. Vrachtwagens in halen in de binnenbocht. Het leek net Parijs Dakar. Hier een filmpje van de tweede dag richting het grootste zwempark van Brazilië. In Nederland al beloofd maar helaas gesloten voor de maand november. Ja hoe leg je dat uit aan de kinderen met de zwembroek aan op de achterbank? Ik weet niet hoe vaak ik tegen de kinderen heb gezegd: hoofden binnenboord. Straks ga je met je kin op het half open raam. Ze hebben al niet zo'n sterk gebit. Soms hoorde je boem, koppie tegen het raam, iets te ontspannen tegen het raam hangend. Goed relax... Gisteren vertrokken uit het hele leuke Trancoso. Je kunt daar heerlijk eten, flinterdunne pizza's, verse pasta's, heerlijke wijnen en nog lekkerdere toetjes. Ik vraag me af hoe men daar alles naar het dorp krijgt. Op een plek waar nog maar net een asfaltweg naartoe is gelegd.

Gisteren zijn we via Porto Seguro naar Salvador gevlogen. Ongelooflijk wat een grote stad. Hier landden de Portugese rond 1500 en dit was de eerste hoofdstad van Brazilië. Nu is dat Brasilia. De buitenkant van de stad is heel modern met de MAKRO en shoppingmalls. De binnenkant is Portugees met pastel kleurige huizen en keien als plaveisel. We hebben daar een aantal prachtige kerken bezocht in de barok stijl, veel tierelantijnen. De hele binnenkant was van hout met allemaal engelen, bladeren etc. Gemaakt door slaven uit Afrika. Zij vonden dat natuurlijk niet leuk om te doen en hebben heel veel engelen gekke gezichten gegeven, scheelkijkend bijvoorbeeld. Daarnaast hebben ze ook heel veel engelen zwanger gemaakt om de Portugesen te pesten. In de kerk is ook veel gebruik gemaakt van Portugees blauw-wit tegelwerk dat rond de 16de eeuw met schepen naar Brazilië werd vervoerd. Prachtig om te zien.

Het is hier prachtig weer. We kunnen ons niet voorstellen dat de eerste sneeuw al gevallen is in Nederland. Wij nemen nog een duik in de zee want morgen vliegen we door naar de architectuurstad Brasilia. Een stad midden in de jungle met heel veel bijzondere gebouwen.

indianendorp

Vandaag gingen we naar een indianendorp toe, geen Amerikaanse indianen maar Braziliaanse indianen. Van ons hotel af was het ongeveer 2 uur rijden. toen onderweg kwamen we een ander dorpje tegen ze verkochten daar allemaal leuke dingen zoals hoofdtooien, schalen en rieten hula rokjes. Er waren ook allemaal kinderen met hoofdtooien op. Sommigen hadden een papegaai op hun schouder. Toen we door reden naar het andere indianendorp. Eerst reden we door het bos, en toen kwamen we opeens op een weiland uit met allemaal koeien (buffels). Toen we bij het dorpje aankwamen kwamen we erachter dat ze maar 1 jaar geleden elektriciteit hebben gekregen. We moesten onze auto aan de overkant van de rivier parkeren. Toen werden we met de pond naar de overkant gebracht. (Pond: was een roeibootje). Toen twe daar aankwamen gingen we rondvragen naar de indianen tour. Later kregen we te horen dat het niet door ging omdat het zo hard regende. Toen waren we weer een stukje terug gereden om het beste strand van Brazilië te bekijken, we hebben daar gezwommen en gedaan, toen moesten we alweer naar huis. De terugweg ging heel langzaam omdat door alle regen de wegen heel slecht waren geworden. Dit was ons avontuur voor vandaag


tjibbe

Trancoso

een super leuk dorp. Na de vliegtocht met een zeer speciale en harde landing zijn we in Porto Seguro aangekomen. Aardig dorp maar niet te lang blijven. We zijn hier 2 nachten gebleven omdat we zo laat aangekomen zijn en de kinderen hebben vriendjes uit Ohio gevonden dus uren zwempret in het zwembad. Ook nu blijkt hoe makkelijk het is dat ze engels spreken. Tjibbe vindt het ook leuk om Portugees te leren en besteld alles zelf. Yes! hij heeft het begrepen, zegt hij als het lukt. Peter is de hele dag aan het spelen in het zwembad met de jongens en vergist zich soms midden in het spel. Dan ketst er ineens een kletsnatte bal in mijn gezicht als ik gewoon lekker een boek zit te lezen. Niet heel lollig als je het mij vraagt.

Gisteren hebben we een auto gehuurd. Het leek ons leuk om zelf te rijden van Porto Seguro 70 km naar het zuiden. Peter ging de auto halen en we hoorden hem al van verre aankomen. Een Chevrolet Travis. We wisten niet dat Chevrolet ook kleine auto's maakt maar dat zal wel alleen voor Zuid-Amerika zijn. Er rammelt iets onder de motorkap en soms is het net of de handrem aangetrokken is terwijl we rijden, qua stank. Ik denk dat we een beetje verwend zijn. We hebben de kinderen ook uit moeten leggen dat je aan een hendel moet draaien om het raam zelf te openen en dat er geen centrale deurvergrendeling is. Van Porto Seguro naar Trancoso is ongeveer 75 km. Wij hebben er ongeveer 120 km van gemaakt omdat we de enige afslag die we moesten nemen niet gezien hebben. Althans niet begrepen hebben. Als je links af moet slaan, moet je eerst  naar rechts op een soort parkeerhaven stilstaan om vervolgens rechtdoor over te steken, snap je ? goed, wij niet en daar kwamen we pas 30 km later achter. De wegen zijn hier ook wisselend van kwaliteit. Soms met diepe gaten waar je beslist omheen moet en je hebt goeie stukken. Ik zou hier niet 's nachts willen rijden. Ze hebben ook midden op de snelweg verkeersdrempels, hele steile. Als je niet afremt, kom je zeker los. Vinden de mannen natuurlijk leuk maar ik zit met geknepen billen voorin. Hele steile heuvels laat Peter de auto gaan omdat we anders de volgende heuvel niet op komen. Het dal is echter heel kort dus het is net alsof je in de achtbaan van sixs flags zit! Maar na 2 uur kwamen we op de plaats van bestemming Trancoso! Een jongen die voor de gemeente werkt, ving ons op, vroeg waar we naartoe moesten en fietste voor ons uit. We hebben een heel leuk huisje gehuurd voor 3 nachten. Het dorpje is heel charmant en alle huisjes zijn in verschillende kleuren geverfd. 's Avonds heeft iedereen kaarsjes aan. Ze hebben hier zoveel leuke dingen te koop. Ik zou zo een winkeltje kunnen beginnen. Rieten lampen, boomstam tafels, witte klei lampjes en hele leuke hangmatten die in in Nederland nog niet gezien heb. We gaan nu weer even het dorp in om te eten. Wel fijn dat ik niet hoef te koken maar dat komt straks wel weer in de camper.

we zijn uit Rio vertrokken

en nu in Porto Seguro, ongeveer 700 km boven Rio. We waren van plan met de bus te gaan maar dat duurt 24 uur oa door de slechte wegen.We vinden het  iets te ver weg en hebben besloten om met het vliegtuig te gaan. Nog een behoorlijke onderneming. 1 keer overstappen en 1 uur 's nachts komen we aan. goodbye Rio

de laatste 2 dagen hebben we nog wel leuke dingen gedaan in de stad. Naar het Nationale Museum waar de hele geschiedenis van Braziië wordt verteld dus mooi leermomentje. Daarna met de kabelbaan de berg Sugarloaf op. Wat een uitzicht en ik wist niet dat Rio zo enorm groot was. Heel veel eilandjes voor de kust. Hier op de foto zie je het hele grote jezus beeld op de berg staan in de verte. Daar zijn we vrijdag naartoe gegaan met de taxi. Via een enorm steile kronkelweg zijn we de berg op gereden. Ook hier was het uitzicht enorm! Je kunt de Copacobana en Ipanima zien liggen. De zon schijnt en het is behoorlijk warm dus we zijn 's middags naar Ipanima beach gegaan. De mensen zijn hier over het algemeen zo vrolijk en aardig. Als ze iets verkopen en je schudt nee, lopen ze meteen weer door, spreken de jongens en ons voortdurend aan. Vaak stellen ze zich voor en krijg je een hug of zoen. Ja, ja ik zie jullie al denken allemaal, ze willen jullie wat verkopen maar nee, zo is men hier gewoon. Het lijkt wel alsof je in Nederland de jongeren, volwassenen en de bejaarden hebt. Hier vloeit alles in elkaar over en is er respect voor elkaar. Iedereen is enorm trots op z'n lichaam, jong en oud. 

Wat ik erg mooi vind zijn de wandelgebieden. De stoep bestaat hier uit een mozaïk van zwarte en witte steentjes. Voor de winkels vaak gewoon helemaal 1 kleur maar de Copacobana bijvoorbeeld heeft een golfbeweging. Ipanima heeft een soort 70's design. Voor belangrijke gebouwen vaak een bloemvorm. Mooi hoe ze de stad op een grafische manier versieren. Je kunt ook straten herkennen vanuit de lucht. Ik zet hiernaast een foto serie dan kun je het zien.

we hebben gefietst

door Rio. We ontbijten elke ochtend met z'n allen hier in het guesthouse. Heel leuk want je ontmoet reizigers uit Australië, Engeland, Duitsland etc. De één is op huwelijks reis en de ander op zakenreis. Martha zit als moeder overste aan het hoofd van de tafel en knuffelt niet alleen onze kinderen maar iedereen die hier komt. Volwassen mannen staan als een boomstam met paniekerige ogen. Did your mom not hug you ? she says. Het is ook haar huis waar we in verblijven.

De stad is erg mooi. Een mix van moderne gebouwen en oude gebouwen. Veel Portugese tegels. Heerlijke koffie, heerlijke vruchten sapjes en heerlijke taartjes. Allemaal zelfgemaakte lekkernijen. Ze eten erg veel vlees hier. Je kunt zelfs per kilo bestellen in een restaurant. Het ruikt heerlijk, gegrild vlees met grote stukken gegrilde uien erover en gesmolten kaas.
We zijn naar het planetarium gegaan. Helaas was er geen engelse vertaling. Niet te geloven, alles in het Portugees. Toch leuk. Vooral voor de jongens. Er waren heel veel scholen en de meiden wilden met de jongens op de foto! Als ze maar niet naast hun slippers gaan lopen. Daarna nog om een meer gefietst.

Hier zagen we onderweg nog een waanzinnig zandkasteel. Volgend jaar gaan we die nabouwen. Deze is gemaakt door artiesten die er dagenlang mee bezig zijn. Iedereen geeft wat geld voor deze kunst.

het regent!!!

Gisteren gingen we de stad ontdekken, door alle kleine straatjes van rio. Eerst gingen we met de metro naar centro toen gingen we een tocht van 4 km lopen. Allemaal schreeuwende mensen: "koop hier uw waren" natuurlijk in het Portugees. Ik en mijn vader liepen voor en mijn broertje en mijn moeder liepen achter. Ik en mijn vader gingen de route plannen we gaan zometeen naar het strand toe. 

We zitten nu in een hotel dat heet rio's guesthouse

Toen we gisteren gingen lopen, gingen we langs een heel leuk cafeetje dat heette Manon. 

the city of love

overal zie je stelletjes, jong en oud hand in hand lopen, kussen en genieten van het leven. Misschien komt het door het slaapgebrek maar het lijkt wel alsof ik door een roze bril kijk. De reis was intens. Allereerst waren we te laat met inchecken dus de tassen konden niet meer ingecheckt worden De tassen moesten gewoon mee als hand bagage met als gevolg dat de shampoo etc allemaal ingeleverd kon worden. Zo dat scheelt weer een kilo. Tjibbe kan daar helemaal niet tegen en raakt helemaal in paniek. Dat weten wij eigenlijk wel en moeten dat maar niet meer doen. Hij heeft meer tijd nodig n raakt in paniek als we te laat zijn. De connectie van Chicago naar Miami had ook vertraging waardoor een overvol vliegtuig op de komst van ons 4 stond te wachten. Siebe liep om 12 uur 's nachts het vliegtuig in en in plaats van meteen naar zijn stoel te gaan, dook hij de cockpit in, de deur stond toch open. De piloten gaven even een rondleiding en iedereen wachtte gewoon nog even langer. Snel zitten en Siebe viel meteen in slaap op mijn schoot en zijn voeten op de schoot van Tjibbe. Wij hebben bijna geen oog dicht gedaan maar Siebe heeft heerlijk geslapen.

De aankomst in Rio deed me meteen denken aan Indonesië. De tropische, vochtige geur op het vliegveld was kenmerkend. De douane zat goedlachs in vrijetijds kleding in hun hokjes. Heel gemoedelijk allemaal. De dame die iedereen checkt, achter de 'nothing to declare' balie, stond ook in een bloemen jurk op allstars. Dat zou ik me in Nederland en Amerika niet voor kunnen stellen. In de lift zitten dames die op het knopje drukken. Soms is hun lift helemaal versierd van binnen en zitten ze op een luxe bureaustoel, op-en-neer de hele dag. Door die grote stoel kan er ook bijna niemand in de lift. Vanaf het vliegveld was het ongeveer 20 minuten rijden. Het lijkt wel of de stad middenin het oerwoud staat. Overal bomen en planten. Ook op daken van flats.

Wat een leuke stad! en wat een vrolijke mensen. De dame van het guesthouse, Martha, stond ons al op te wachten en kuste ons meteen alsof we haar al jaren kende. Een grote omhelzing en een warm welkom met verse passie vruchten sap en thee. Siebe werd helemaal fijngedrukt en heeft wel 20 kusjes gekregen van haar. Tjibbe stond er als een zoutzak bij toen hij gegrepen en gekust werd, zijn ogen wegdraaiend.

We zijn een beetje moe en hebben een wandeling gemaakt naar Ipanima. Nog heerlijke tapas en ijs gegeten. Vooral dames kijken naar de jongens en Siebe aaien ze over zijn bol om zijn haar te voelen. Hij kan er nu nog om lachen maar de vorige keer in China werd het de mannen teveel en hebben ze een muts opgezet. Ik heb caps mee voor als het uit de hand loopt. Je gelooft het trouwens niet maar we hebben vanmiddag huiswerk gemaakt! SIEBE wilde het graag! niet te geloven. Meteen serieus op ingegaan natuurlijk.

wist je:
*   dat ze hier Portugees spreken en telkens in de lach schieten als Peter in het Spaans begint?
*   dat ze kleine auto's hebben en 90% op bio olie rijden?
*   dat 15 miljoen mensen in Rio wonen, net zoveel als in heel Nederland

we zijn aan gekomen in rio

het ging helemaal goed, het is heerlijk weer en nu gaan we even zwemmen in de zee aan de copa cobana.
later schrijven we iets meer.

we gaan over 45 minuten

naar het vliegveld van Traverse City. Marijke brengt ons. Alles is hier opgeruimd en schoon want we komen in mei pas weer in dit huis. Vervolgens trekken we weer verder langs de oostkust van Amerika. We hebben allemaal een rugzak. Het was erg lastig om zo min mogelijk mee te nemen want we hebben klamboe's etc mee. Siebe heeft een tas met 35 liter, Tjibbe 45 liter, ik 60 en Peter heeft 70 liter. Daarnaast iedereen nog een kleine rugzak voor de camera's, 2 laptops en i-pad. Wat een apparatuur allemaal maar de kinderen gaan ook huiswerk maken op de computer dus wel handig om ze mee te hebben.  Iedereen vindt het spannend en dat is te merken want de lontjes zijn kort. Ben blij als we zo ingecheckt zijn. Eerst naar Chicago, dan Miami en om 12 uur vannacht 9 uur naar Rio. De zwembroeken liggen bovenop! Ik heb mijn ring en de hangertjes van mijn oorbellen afgedaan.  Na al die verhalen over zakkenrollers etc. Op je teenslippers zonder bagage naar het strand volgens de lonely planet. Maar dat zegt men ook van Amsterdam en dat is ook onzin. We nemen al een week van iedereen afscheid. Tjibbe had het er moeilijk mee. Hij had het heel erg naar zijn zin op school. Siebe zal zijn vriendjes in de klas missen. Hij heeft een mooie voetbal gekregen en een t-shirt met alle namen van de kinderen. Gister avond zijn we nog naar een toneelstuk van de High School geweest. Erg goed. Je kunt daar ook toneel als vak kiezen en ik moet zeggen dat het professioneel was aangepakt. Het theater van de High School is groter dan de Beun in Heiloo of de Kleine Komedie in Amsterdam. Met licht en geluid etc. Lauren ging mee in de rolstoel, haar eerste tochtje naar buiten. Haar bovenbeen is gebroken en ze hebben het via haar knie geopereerd via 2 gaatjes. Geen gips ongelooflijk.

Goed als we gearriveerd zijn en weer bereik hebben, probeer ik even de eerste indruk te schrijven!

Hier nog even de beloofde fot van kerst in Amerika