We habben steeds uitgesteld om boodschappen te doen en eenmaal in het State prak en ons huisje aangekomen, was er alleen een soort camping winkel. Alle broodnodige dingen waren daar te koop. Het meeste ingevroren en de groentes waren op. De dame achter de balie vertelde dat iedereen 1 x per week naar Saint Marie rijdt om daar de boodschappen te doen, incl. eventuele afspraken bij de dokter, opticien etc.. Een dagtaak. Het had voor haar geen zin om verse dingen te verkopen. Gelukkig had Marijke dit al verwacht en veel eten meegenomen. Het was erg gezellig, heel veel gewandeld, over zand weggetjes (lees dirt roads) naar wandel routes gereden. Het was een behoorlijk gezoek door de bossen. Iedereen rijdt hier met een hele grote truck op hele grote wielen. 's Winters allemaal met een sneeuwschuiver voorop. Een heel contrast met ons als nederlanders. Met het busje (Van) door het bos, 4 fietsen achterop, 2 kano's op het dak. De takken sloegen tegen de zijkanten aan. We reden alsof we op quads zaten door diepe plassen waardoor er soms rook uit de motorkap kwam, boomstammen raakten de onderkant van de auto, get the picture ?? Parijs - Dakar , here we come! Ja ons kun je wel de wildernis insturen. Sinds Pe door een diepe plas met de auto is gereden voelt hij zich zo'n ruige man dat hij zijn baard laat staan! Wel leuk met kerst je eigen kerstman. Verder nog gekanood (gek woord). De rivier had de kleur van coca-cola door alle bladeren die erin gevallen waren. Wat overigens opvallend was dat we geen beesten hebben gezien. Een paar vogels maar op 1 hand te tellen. We hadden een moose verwacht maar die moeten we maar gaan bekijken achter de kassa van Abercrombie and Fidge (daar hangt altijd een opgezette moose kop). Hier zie je veel meer herten, eekhoorns, enorme egels, bevers, slangen en schildpadden. Siebe heeft vrijwel het hele weekend met een werphengel rondgelopen. Erg handig in een kano als we met de stroom mee voeren. Hop, de haak weer ergens aan vast in de rivier en Pe en ik weer als bezetenen tegen de stroom inroeien om hem los te peuteren. Als we nu een lekker visje als beloning kregen was alles weer goed maar nee. Siebe was nog net niet de verdronken worm aan het reanimeren na elke vistocht. Hij vindt het heel zielig voor de worm en doet het toch. Net zoals vroeger huilen tijdens het eten van een kippenkluif. Intens medelijden met de kip maar toch dooreten.
Het was een mooie ervaring, nu een week van MEAP testen voor de kinderen op school. Elke dag een test van 1,5 uur. Spelling, rekenen etc. De scholen worden daarop afgerekend qua scores dus heel belangrijk. Goed slapen was het advies. Siebe moest van juf geschilde appeltjes meenemen die je in de pindakaas kon dopen want dat is goed voor je hersenen. Dat past wel in zijn straatje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten