we zitten in Auckland

We zijn net in in Auckland aangekomen. Gisteren hebben we gesnorkeld. Het was de bedoeling om dat afgelopen vrijdag te doen maar het weer sloeg ineens om. Harde wind en stortbuien maakten dat we besloten het even uit te stellen. Nu was het een perfecte dag. Eerst zijn we met een busje naar een verzamelpunt gebracht. Op de foto's in de folder zag het er allemaal exclusief en idyllisch uit maar volgens zitten we met 80 man  op de boot. Men besluit met 2 boten te gaan en wij hebben ‘de joker’ als gids aan boord aan boord. De gids met de meeste humor. Kijk daar is een berg die op een piano spelende aap lijkt... daar een slapende man... en it’s a good day to feed sharks: they like white feet...Tjonge dacht ik, waar gaat dit naartoe. Na een half uur varen wisten we de prijzen per nacht van alle kamers van het Intercontinental Hotel waar we vlak langs voeren, bij iedereen naar binnen kijkend, genant. Daarna een stop ergens op het rif. Je kon de sting-rays al zien zwemmen vanaf de boot. Iedereen ging meteen het water in met de snorkels. Jongens kijk uit en niet op hun staarten gaan staan! dat was het laatste wat de grappige gids nog even riep vanaf de boot. Heel indrukwekkend en eigenlijk vond ik het persoonlijk doodeng. Wetende dat de Australische krokodillen man Steve niet meer leeft door een steek van een stingray tijdens het maken van een film ongeveer 3 jaar geleden. Er waren zoveel mensen. Gillende dames omdat er een grote vis tegen ze aanzwom, totaal onoverzichtelijk. Met een duikbril die het niet goed deed kon ik onder water kijken. Gelukkig want dan heb je enig idee wat er allemaal om je heen zwemt. De man van de boot had allemaal vis mee en daar kwamen de stingrays op af. In de verte kon je kleine haaien zien, brrr. Soms zwom er ook wel eens 1 langs je been. Tjibbe en Peter waren heel relaxt en konden er geen genoeg van krijgen. 

Siebe stak zijn hoofd onderwater en schrok zich werkelijk waar helemaal dood. Oog in oog met een haai. Hij klampte zich meteen aan aan peter vast en liet niet meer los, wel kijkend naar alles om zich heen. Peter heeft de vissen nog aangeraakt. De mannen van de boot pakten ze gewoon alsof het oude vrienden zwaren. Even voor de duidelijkheid, we leven nog, hoor! Ik ben al redelijk snel weer op de boot geklommen uit pure angst, als enige overigens, en de mannen zijn nog een tijd in het water gebleven. Met de resten vis hebben ze aan de haaien gevoerd. Iedereen bleef op het rif staan en 1 meter daarvan begon een enorme diepte met haaien. Tjibbe kon er zelfs geen genoeg van krijgen en we zijn bijna zonder hem vertrokken. Hij hoorde ons niet en bleef maar rond snorkelen. Niets voor hem, de man van de klok.

Na deze stop zijn we naar een onbewoond eilandje gevaren. Daar heeft men een waanzinnige picknick tevoorschijn getoverd! Geen idee hoe ze het gedaan hebben maar zelden zo heerlijk gegeten. Onze grappige gids ontpopte zich als Jamie Oliver met een vrouwelijk assistente, een Amerikaanse gast. Samen maakten ze een echt Tahitiaanse salade met rauwe witte tonijn:

Rauwe witte tonijn

Lemon juice

Cocosmelk

Witte gesnipperde ui, grote snippers

Plakjes tomaat

Komkommer zonder pitjes

Zout

De tomaat, ui en komkommer in totaal 2 keer zoveel dan de tonijn.

Tonijn in blokjes, zout erover en omscheppen. Lemon juice erover zodat de tonijn een beetje wit uitslaat. Nu de tomaat,ui en komkommer erdoor scheppen. Vervolgens kokosmelk erover, even veel als de lemon juice. Jamie deed dat vers. Vers geraspte kokos in een soort zakdoek (de onderbroek van de grappige guide) en dan heel hard het sap eruit knijpen. Nog een keer door elkaar en klaar. Super lekker.

Na dit avontuur weer naar het hotel, met de boot naar Papeete. Inmiddels zitten we alweer in Auckland. Erg vroeg op vanmorgen, even door de datum zone gevlogen (vertrokken maandag morgen, 5 uur vliegen, kwamen op dinsdag aan). Nu weer in een land waar men Engels spreekt !