de schapenscheerder
Gisteren hebben we een hele leuke dag gehad. Op aanraden van de camping buurvrouw zijn we naar een schapenfarm in de buurt gegaan. De buurvrouw heeft ook een schapen boerderij en samen met deze schapenfarm zijn ze de grootste in dit gebied met ieder 4000 merino schapen. Ze hebben 2000 acres land. De schapen worden 1 keer per jaar geschoren in april. Dat is hier na de zomer. De dikke wol, dan 6 cms lang, houdt de schapen koel. In Nieuw Zeeland worden de schapen 2 keer per jaar geschoren. Er zijn schapenscheer teams die door heel Australië, Nieuw Zeeland en ook in Amerika reizen en schapen scheren. Erg leuk op zo’n boerderij. Er is de laatste honderd jaar niet veel veranderd. Vroeger knipten ze de schapen met grote scharen en nu doen ze het met een soort tondeuze, zoals ze dat ook in Nederland doen. Siebe en Tjibbe waren de enige kinderen en werden meteen naar voren gehaald. Siebe kreeg een schaap, die op zijn rug lag, tussen zijn benen en Tjibbe moest hem ondersteunen. Het beest weegt 65 kilo! Steve maakte allemaal grapjes over hoeveel ze verdienen per dag, 200 dollar. Siebe liet het daar niet bij zitten en vroeg om het bedrag voor hem en Tjibbe toen hij klaar was. Iedereen moest erg lachen. De boer wordt altijd geholpen door honden. Hij liet zien hoe een zwart witte collie de schapen binnen een paar minuten binnen had gehaald. Een andere hond die altijd over de ruggen van de schapen loopt, jaagt ze weer op als ze geschoren zijn. Zonder honden functioneert de boerderij niet en hebben ze vele extra krachten nodig. We hebben lammetjes melk gegeven en wol in pakketten gestampt. Het was een leuke ochtend. ’s Middags hebben de jongens met jongens uit het dorp in de golven gespeeld met hun body boards. Nieuwe technieken uitgeprobeerd, vanaf het strand de branding in rennen en dan tegen de omslaande golf opspringen met je board. Mooi gezicht. Salto’s en andere capriolen tot veel vermaak voor andere mensen. We hebben tot 19.30 op het strand gezeten. Lekker gelezen in mijn boek ‘my fortunate life’, over het leven van een man hier in Australië een eeuw geleden als één van de eerste settlers. Pe is ‘Les Misérables van Victor Hugo aan het lezen. Hij is er helemaal vol van, het is in 1862 geschreven. Dat vindt hij helemaal opmerkelijk.
Gisteren hebben we een hele leuke dag gehad. Op aanraden van de camping buurvrouw zijn we naar een schapenfarm in de buurt gegaan. De buurvrouw heeft ook een schapen boerderij en samen met deze schapenfarm zijn ze de grootste in dit gebied met ieder 4000 merino schapen. Ze hebben 2000 acres land. De schapen worden 1 keer per jaar geschoren in april. Dat is hier na de zomer. De dikke wol, dan 6 cms lang, houdt de schapen koel. In Nieuw Zeeland worden de schapen 2 keer per jaar geschoren. Er zijn schapenscheer teams die door heel Australië, Nieuw Zeeland en ook in Amerika reizen en schapen scheren. Erg leuk op zo’n boerderij. Er is de laatste honderd jaar niet veel veranderd. Vroeger knipten ze de schapen met grote scharen en nu doen ze het met een soort tondeuze, zoals ze dat ook in Nederland doen. Siebe en Tjibbe waren de enige kinderen en werden meteen naar voren gehaald. Siebe kreeg een schaap, die op zijn rug lag, tussen zijn benen en Tjibbe moest hem ondersteunen. Het beest weegt 65 kilo! Steve maakte allemaal grapjes over hoeveel ze verdienen per dag, 200 dollar. Siebe liet het daar niet bij zitten en vroeg om het bedrag voor hem en Tjibbe toen hij klaar was. Iedereen moest erg lachen. De boer wordt altijd geholpen door honden. Hij liet zien hoe een zwart witte collie de schapen binnen een paar minuten binnen had gehaald. Een andere hond die altijd over de ruggen van de schapen loopt, jaagt ze weer op als ze geschoren zijn. Zonder honden functioneert de boerderij niet en hebben ze vele extra krachten nodig. We hebben lammetjes melk gegeven en wol in pakketten gestampt. Het was een leuke ochtend. ’s Middags hebben de jongens met jongens uit het dorp in de golven gespeeld met hun body boards. Nieuwe technieken uitgeprobeerd, vanaf het strand de branding in rennen en dan tegen de omslaande golf opspringen met je board. Mooi gezicht. Salto’s en andere capriolen tot veel vermaak voor andere mensen. We hebben tot 19.30 op het strand gezeten. Lekker gelezen in mijn boek ‘my fortunate life’, over het leven van een man hier in Australië een eeuw geleden als één van de eerste settlers. Pe is ‘Les Misérables van Victor Hugo aan het lezen. Hij is er helemaal vol van, het is in 1862 geschreven. Dat vindt hij helemaal opmerkelijk. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten