Yallingup is een enorm leuk plekje om een paar dagen te blijven. Dat hebben we gedaan. Zo nu en dan even op pad naar bijvoorbeeld Dunsborough. Verder is het strand hier perfect en hebben mn de jongens uren in het water gelegen om de nieuwe bodey board techniek te leren. Pe en ik hebben enorm veel gelezen. Tijdens het avondeten en het wandelen wilden de jongens alles weten over de boeken, zo vertelde ieder over zijn boek. Siebe zijn goosebumps and the mudmonsters (echt Siebe’s style), Tjibbe leest in Sarum over engeland van 10.000 jaar geleden tot heden, Pe met zijn Misérables en ik ‘my fortunate life’, over een man in Australië en zijn leven op het boerenland van 1894 tot 1981. We kijken hier helemaal geen televisie en dat zorgt voor heel veel tijd na het eten. We zijn via Margaret River, een heel leuk winkel plaatsje met houten huizen, naar Warren National Park gereden. Onderweg zitten we vaak met z’n vieren voorin. Siebe bij mij en Tjibbe op een zelfgemaakt stoeltje in het midden. Het Warren park staat bekend om zijn enorme karri bomen. Dit is een soort eucalyptus. De bomen zijn 150-300 jaar oud en kunnen meer dan 60 meter hoog worden. Ze hebben weinig takken en heel hoog in de boom zie je de kruin. Vele hebben door de jaren heen zo nu en dan een bosbrand doorstaan maar groeien gewoon door. We weten niet helemaal zeker of we met onze camper in het park mogen staan. No buses and no caravans, maar we gaan gewoon kijken. De weg wel is erg smal en steil. Er staan alleen maar een paar kleine tentjes maar we vinden een prima plekje voor ons bakbeest naast een vuurring. De ‘schotel’ voor de tv hangt naast de wagen dus we hebben een boompje geraakt. Tjibbe heeft hem vastgebonden en in Adelaide zullen we het laten repareren.
In het aarde donker zitten we bij het vuur dat Tjibbe gemaakt heeft met een kop thee. De bomen kraken om ons heen alsof het oude kasteeldeuren zijn die hééél langzaam opengaan. ...Misschien kijkt er wel iemand door die deur naar ons? Wij zien niets, alleen heel veel sterren.
km naar de bicentinal tree. Een boom van 200 jaar oud en 70 meter hoog waar ze allemaal grote pinnen in hebben geslagen tot aan de top. Halverwege is een plateau en bovenin een look-out. Voordat ik aankwam zat Tjibbe al halverwege. Verschrikkelijk. Ik hou er opzich wel van om omhoog te klimmen maar het is niet de bedoeling dat kinderen erin klimmen. (dat saat op een bord achter de boom).Ik ben hem achterna gegaan en heb onderweg allerlei scenario’s beleefd. Tussen die pennen zat nl niets en 1 misstap en je valt erdoor. Gek genoeg hadden ze wel een soort kippengaas aan de bovenkant. Als het waait zoals vandaag gaat de top van de boom 1,5 meter heen en weer. Siebe wilde ook naar boven maar Peter heeft hem beneden kunnen houden. Tjibbe was gelukkig heel relaxt en wachtte op mij. Daarna weer rustig naar beneden...pfff. ’s middags bij een dam lekker gezwommen. Nu zijn we richting Pemberton gereden en staan op de camping. De jongens liggen nu binnen in bed zegt Siebe: gelukkig is het morgen zaterdag, lekker een rustig dagje! Niet te geloven, hij heeft al 3 maanden lekkere rustige dagen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten