vrijdag 18 februari 2011

we zijn er bijna

We hebben allemaal zeer onrustig geslapen behalve Siebe. Om 5.30 ging het wekkertje van de telefoon en zijn Peter en Tjibbe de ‘sjovelle’ camping afgereden. Nu knarren over de Nurralbor.

Gisteren was ook erg interessant. We reden toen honderden kilometers door de wheatbelt van Australië. Enorme grote boerderijen met graan. Kilometers lang zijn hun landerijen. Soms zie je en bordje voor de schoolbus maar waar de kinderen vandaan moeten komen? Ik heb geen idee. Al het graan is net van het land afgehaald. Om de 80 kilometer ongeveer heb je een graan opslagplaats waar de vuilverbranding in Alkmaar niets bij is. In het mini stadje Esperance zagen we een tractor bedrijf van John Deere. Zulke grote tractoren hebben we nog nooit gezien! Oom Jos en tante Heidi van de Dekker’s farm in Egmond Binnen hebben dinky toys vergeleken deze, wel 8 keer zo groot! Ook een machine om al het graan van het land af te halen was enorm, net zo groot als een huis met 2 verdiepingen. Onderweg zien we ook een mijn. De mijn-industrie is aan het groeien hier in Australië. Op opleggers zagen we kiepwagens met grote laadbakken, zo groot heb ik ze nog nooit gezien alleen op Discovery channel over mijnen in Siberië. Gigantisch.

De Nullarbor, snelweg nr. 1, heeft ook ongeveer 6 landingsbanen voor vliegtuigen als er een ongeluk is gebeurd. Je ziet dan een bord met landingsbaan en strepen op de weg, zoals op de landingsbaan. Je wordt dan geacht even aan de kant te gaan. Ik hoop dat ik ze op tijd zie. Stel je voor op de A2 naar Utrecht een landingsbaan. Even opzij erkomt een vliegtuig!  Langs de route waren een paar boerderijen. Om de 100 kilometer ongeveer. Je kunt ook golfen. Elke 100 kilometer is er een hole. Het ziet er heel droog uit maar ze hebben het wel leuk verzonnen. We hebben samen gereden, erg relaxed. Soms zag je in de verte een road train (hele lange vrachtwagen van 35 meter) en het duurde wel 40 kilometer voordat je er achter reed. Dan inhalen. Niet super ontspannen. In de verte zie je koplampen van een tegenligger maar je hebt geen idee hoever dat is en een vrachtwagen inhalen duurt ook wel een paar minuten want we kunnen niet harder dan 120km p uur. We zijn ook door verschillende tijdszones gegaan, eerst 45 minuten ? daarna bleek het op de camping ineens niet 18.00 maar 20.15 te zijn.

5.40    vertrek vanaf de camping
7.30    tanken en ik kom uit bed
8.15    yoghurt eten en de eerste landingsstrip
9.15    kinderen mogen computeren en we gaan inhalen
9.30    de klok gaat 45 minuten naar voren
10.15 lord of the rings
10.30  al rijdend koffie zetten
11.00 2de kopje koffie, kiwi gegeten en een oplegger ingehaald
11.25  wij worden ingehaald! En alle appels geschild ivm fruitvlieg controle
12.00  tanken in Medusa, 7 inwoners. Er staat een Nederlandse vrouw achter de toonbank! Pe had even geen zin om te vragen hoe ze daar beland is. Wisselen, ik rij. Pe bekijkt de lonely planet voor Adelaide
13.30  jippie Pe smeert broodjes!!
14.30  tanken net op tijd, bijna leeg, 2de film ice age2
15.20 het plaatsje Nullarbor, niemand te bekennen. Jongen in het tankstation woont er al 2 jaar! Honderden km naar links en naar rechts werkelijk waar niets.
16.45 de eerste koeien weer in zicht
17.00 chips eten
18.15  fruitvlieg controle
18.30 tanken en naar camping in Candura en het blijkt ineens 20.15 te zijn ! snel eten en douchen.

Morgen nog het laatste stukje naar Adelaide.



Wel handig om met een camper te rijden, keuken, wc en twee banken met televisie bij de hand. Het doet ons denken aan het zeilen met oom Jan en tante Wieke ook thee en uitsmijters tijdens het zeilen voorgeschoteld te krijgen. Nu alleen bij 110 km per uur.

Geen opmerkingen: