 |
| pinnacles |
We gaan op pad van guilderton naar de Pinnacles. Men weet tot op de dag van vandaag nog niet hoe ze ontstaan zijn. Het is een woestijn met allemaal grote staande stenen erin. Je ziet het totaal niet aankomen. Na het poortje van het natuur reservaat staan ze er ineens. Het is net een maanlandschap. De tocht ernaartoe is 210 km. Kun je je voorstellen dat je in Nederland even voor een dag ernaartoe rijdt om grote stenen te bekijken? Tjibbe zag onderweg meteen kangaroo’s. Enorme beesten toch vreemd zo buiten een dierentuin in het wild. Dan steken er ineens periscopen met snavels uit de bosjes, struisvogels. Het zijn net moa’s uit de prehistorie! Het hele gebied is erg droog en je ziet heel veel grasbomen. Vaak is de stam zwart geblakerd van een brand maar daar kan hij tegen. Er groeit gewoon weer een nieuwe pluk gras uit de top. In deze streek heb je veel olijfplantages, de bomen hangen op dit moment vol met groene onrijpe olijven. Een kleine plantage bestaat uit 106.000 olijfbomen. Stukje land te koop 640 hectare. Het is hoofdzakelijk erg droog met rode grond maar er zijn boeren met enorme stukken land met ingebouwde irrigatie systemen. Ze verbouwen sla en andere lage groene gewassen. Dat ziet er fris en knalgroen uit. In deze hitte zal het wel heel snel groeien.
 |
| grasboom |
Het was een lange rit en ik heb Pe wel 5 keer gevraagd of die grote mierenhopen nou echt de moeite waard waren. Ik dacht nl aanvankelijk dat het termieten hopen waren. Soms maak je een plan na een tip van een andere reiziger en vraag je je af wat je aan het doen bent. Bij het park zien we een andere weg waarvan we het bestaan niet wisten en die ongeveer 120 km korter is dan de weg die wij genomen hebben! Langs de kust. Hij staat nog niet op de kaart en ook niet in de routeplanner op de i-pad. Hij blijkt 9 maanden te vroeg opgeleverd te zijn, vandaar dat hij nog niet op de kaart staat. Mooi voor de terugweg. De Pinnacles zijn prachtig en de weg terug langs de kust ook. Er zijn hier hagelwitte zand duinen. Hoe dat kan weet ik niet maar het ziet er fantastisch uit. Ik heb teruggereden en het is hier de gewoonte dat buschauffeurs naar elkaar zwaaien. Ik betrap mezelf erop dat ik vrolijk terugzwaai, net als Peter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten