We hebben de afgelopen dagen een mooie tocht door het Shenandoah NP en de Blue Ridge Mountains achter de rug. Wat een fotogenieke route! We kunnen natuurlijk niet overal stil gaan staan want dat kost teveel tijd en dan komen we nooit ergens. Deze weg is ongeveer 650 kilometer lang, je komt geen stoplichten tegen en de uitzichten zijn prachtig. Overal zie je in de verte verlaten witte boerderijen wat opzich ook prachtig is om te zien. Zo nu en dan zie je ook een kleine begraafplaats met 5-10 grafen van een enkele familie of wat bewoners bijelkaar omdat een dorp waarschijnlijk te ver is. Deze liggen vaak bovenop een heuvel met fantastisch uitzicht. Niet dat je daar nog veel aan hebt als je daar ligt maar je krijgt anders wel natte voeten, nu niet. De uitzichten zijn adembenemend. Al het groen en de bergen lijken een beetje blauw in de mist. Je ziet ook pluimpjes wolk alsof het rookwolkjes van vuurtjes zijn. Zo is het ook in de Smokey Mountains en daarom gaven de Indianen die naam. 
De jongens vinden het ook wel aardig maar alle uitzichten hebben ze nu wel gezien! Beetje lezen achterin, taal oefeningetjes en op de nintendo. Ze vinden het kamperen het leukst. Lekker op de fietsen rondscheuren, vuurtjes maken en ze zijn nu veel aan het vissen op stekelbaarsjes. Ik stond gisteren te koken in de caravan en mijn 3 stoere mannen stonden als jagers te vissen en allerlei theorieën te bespreken over hoe het moest etc. Zelf hou ik er niet van want ik vind het zielig voor de arme stekelbaarsjes dus hou me op de achtergrond. Opeens natuurlijk beet! Veel geschreeuw alsof het een zalm van een meter was. Een schattig baarsje van 15 cms hadden ze aan de lijn. Jij moet het doen, nee jij, ik durf niet... ik doe niets zei Peter... dus visje op de grond. Watjes. Siebe en Peter durven de gladde huid niet aan te raken en Tjibbe vindt het al helemaal niets. Wat staat je dan te doen als multi tasking moeder? Ik ben natuurlijk altijd het tutje, suf en natuurlijk superdom maar liep naar buiten, greep het visje bij zijn lurven, haalde het haakje uit zijn lip, hup het water weer in en terug naar de pannen op het vuur. Met grote ogen en zichtbaar opgelucht keken ze me na. Ik voelde me even super flex, cool en chill (zoals de mannen vooral zichzelf vinden) Daarna weer een reddings actie van mij want Siebe had nu zijn pyjama broek aan de haak. Hij wilde zijn haak uitgooien, natuurlijk had ik hem al gewaarschuwd want eerst zat ik nl in de weg, met een zwiep via de achterkant, hup zo de haak in zijn knieholte. Helaas is het nu een broek met gat. 
Vandaag zijn we het dorpje Asheville ingegaan. Weer een totale verrassing. Wat een leuke plek. Veel eco winkels, yoga en spa plekken, vegetarische restaurantjes maar vooral ook heel veel drukke terrasjes buiten en dat zie je niet veel in Amerika. Je hebt hier in elk dorp vele boekwinkels maar we hebben nu weer een hele bijzondere gevonden: Malaprop’s bookstore and cafe. Heel leuk assortiment en we zijn alle vier weer een kant op gegaan. Peter heeft nog genoeg boeken maar heeft er toch nog 1 gevonden. Siebe en Tjibbe ook. Ik heb vooral rondgekeken in fotoboeken over zigeuners, caravan inrichtingen, log cabin quilting en groenten tuinen etc. dat gaat alle kanten op en zou wel de hele dag in de winkel kunnen blijven want ze hebben ook lekkere koffie.
Nu weer op de camping. Tot onze schrik zagen we net een oudere man gewoon met een revolver rondlopen. Zo’n grote met een lange loop. Niemand schijnt dat vreemd te vinden maar wij hebben het er al een half uur over. Tjibbe heeft gezien dat hij nu op de picknick tafel ligt, het gevaar is geweken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten