ja hoezo, hi kiddo's, wel nu Peter en ik worden kiddo's genoemd! Nu doe ik er natuurlijk alles aan om er jong uit te zien en Peter ziet er ook weer helemaal top uit nu zijn voortand weer heel is ipv de helft maar kiddo's... Deze herfst waren we samen in de caravan winkel van Traverse City en dachten we al te horen dat de meneer achter de balie kiddo zei, maar we verstaan hier wel vaker dingen verkeerd. Nu stapten we gisteren weer de winkel in om de caravan op te halen en zei hij het weer! Wat doe je dan, moet je er iets van zeggen? In Nederland spreekt men ook sinds de jaren '70 over zijn of haar vriendinnetjes terwijl men de veertig al behoorlijk gepasseerd is. Waarschijnlijk willen we allemaal jong blijven. Peter denkt dat het komt omdat hij er vooral jong uitziet, soort van Demi Moore en Ashton. Keep on dreaming...
De caravan staat weer voor de deur en nu begint het reisgevoel bij mij ook weer te kriebelen. Ik vond deze laatste drie weken ook wel weer even lekker in een lekker bed en wat meer ruimte voor iedereen. Je merkt wel dat iedereen meteen weer zijn eigen dingen heeft en minder tijd voor elkaar. De klok en de dagen spelen weer de hoofdrol van ons bestaan. Op reis hebben we geen idee van de tijd en worden we wakker als we allemaal uitgeslapen zijn. Hier hebben we afspraken, feestjes en logeerpartijen. Heel leuk allemaal maar nu weer tijd met z'n vieren. We gaan eerst naar Washington en dan via de Apalachen, Blue Mountains richting Florida. In Atlanta willen we naar het Coca Cola museum en daarna door naar Kennedy Space Center.
Maandag gaan Marijke en ik nog poffertjes bakken en Tjibbe vertelt over Nederland. We willen wat Nederlandse spelletjes doen etc. Dat is weer hun laatste dag op school en zal wel zwaar worden voor de jongens. Ze vinden het erg leuk hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten